Kriz Dönemlerinde Liderlerin Twitter Kullanımı: Koronavirüs (Covıd-19) Pandemisi Türkiye Örneği

Year 2021, Volume: 8 Issue: 1, 3 - 27, 09.07.2021

Ahmet Kanılmaz

Abstract

İletişim teknolojilerinin gelişmesiyle birlikte, insanların temel bilgi kaynaklarından biri haline gelen sosyal medya, kriz iletişimi yönetiminde de etkisini giderek arttırmaktadır. Özellikle geleneksel medyaya göre daha hızlı ve etkileşimli bir iletişim sunan sosyal medya, bilginin ve düşüncenin daha özgürce yayılmasını sağlaması sebebiyle kriz süreçlerinde çok daha etkin yönetilmesi gereken bir mecra halini almıştır. Bu çalışmada da Türkiye’deki liderlerin küresel çapta etki eden Koronavirüs (Covid-19) kriz sürecinde “Twitter” kullanımları, 12 farklı kategoride yapılan değişkenlerle, nitel araştırma yöntemlerinden biri olan içerik analizi tekniği kullanılarak incelenmiştir. Araştırmada, kriz iletişimi yönetiminin bir diğer önemli parçası olan krizle ilişkili olguları ortaya çıkarmak için Timothy W. Coombs tarafından geliştirilen “Durumsal Kriz İletişimi Teorisi” kullanılarak krizin bütün boyutu değerlendirilmiştir.

Keywords

Kriz İletişimi, Siyasal İletişim, Koronavirüs, Covid-19, Durumsal Kriz İletişim Teorisi, Twitter

References

• Akdağ, M. (2005). "Halkla İlişlkiler Ve Kriz Yönetimi". Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (14), ss.1-20.
• Akdağ, M., & Taşdemir, E. (2006). "Krizden Çıkmanın Yolları: Etkin Bir Kriz İletişimi". Selçuk İletişim Dergisi, 4(2), ss. 141-157.
• Apuke, O. D., & Tunca, E. A. (2018). "Social Media and Crisis Management: Review and Analysis of Existing Studies". LAU Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), ss.199-215.
• Arslan, A. (2009). "Kriz Yönetiminde Liderlik". Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi(18), ss. 179-190.
• Aslan, P. (2015). "Kriz İletişimi Yönetimi, Sosyal Medya Ve Liderdik: Baltımore Olaylarında Barack Obama Ve Hillary Clınto'nın Twitter Mesajlarına Dair Bir İnceleme". İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi(49), ss. 15-30.
• Aslan, R. (2020). "Tarihten Günümüze Epidemiler, Pandemiler ve Covid-19". Ayrıntı Dergisi, 8(85), ss. 35-41.
• Aydın, A. F. (2019). "Kurumsal Markalar Açısından Kriz İletişiminin Önemi: Pınar Krizi Örneği". BAİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(4), ss. 1169-1188.
• Aziz, A. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Balta Peltekoğlu, F. (1993). Halkla İlişkiler Giriş. İstanbul: Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
• Budak, F., & Korkmaz, Ş. (2020). "Covid-19 Pandemi Sürecine Yönelik Genel Bir Değerlendirme: Türkiye Örneği". Sosyal Araştırmalar ve Yönetim Dergisi(1), ss. 62-79.
• Büyükkaracığan, N. (2016). "Türkiye'de Yerel Yönetimlerde Kriz Ve Afet Yönetim Çalışmalarının Mevzuat Açısından Değerlendirilmesi". Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi(12), ss. 195-219.
• Canöz, K., & Öndoğan, A. (2015). "Kriz Yönetiminde Dönüşümcü Liderin Rolü". Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 3(1), ss. 36-61.
• Civelek, M. E., Çemberci, M., & Eralp, N. E. (2016). "The Role of Social Media in Crisis Communication and Crisis Management". Research in Business & Social Science, 5(3), ss. 111-120.
• Coombs, W. T. (1995). "Choosing The Right Words: The Development of Guidelines for the Selection of the “Appropriate” Crisis-Response Strategies". Management Communication Quarterly, 8(4), ss. 447-476.
• Coombs, W. T. (2004). "Impact of Past Crises on Current Crisis Communications: Insights from Situational Crisis Communication Theory". Journal of Business Communication, 41(3), ss. 265-289.
• Coombs, W. T. (2007). Ongoing Crisis Communication: Planning, Managing And Responding. Los Angeles: Sage.
• Çınarlı, İ. (2014). "Bir Kriz İletişimi Yönetimi Vaka Analizi: Kaybolan Malezya Havayolları MH370 Sefer Sayılı Uçağı". İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi(38), ss. 96-115.
• Demir, Z. G., Karakaya, Ç., & Sümer, F. (2018). "Sosyal Medya Üzerinden Kriz Yönetimi: Krize Yanıt Verme Stratejileri Üzerine Bir Araştırma". Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi(30), ss. 410-428.
• Duğan, Ö. (2018). "Sosyal Medya Kaynaklı Krizlerin 'İmaj Restorasyon Teorisi' Açısından Örnek Olaylar Üzerinden İncelenmesi". Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi(29), ss. 293-313.
• Gökçe, O. (2001). İçerik Çözümlemesi. Konya: Selçuk Üniversitesi Yaşatma ve Geliştirme Vakfı Yayınları.
• Göksel, A. B. (2013). Stratejik Halkla İlişkiler Yönetimi (2 b.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kadıbeşegil, S. (2015). İtibar Yönetimi (8 b.). İstanbul: Mediacat Kitapları.
• Okay, A., & Okay, A. (2001). Halkla İlişkiler Kavram Strateji ve Uygulamaları. İstanbul: Der Yayınları.
• Reynolds, B., & Seeger, M. W. (2005). "Crisis and Emergency Risk Communication as an Integrative Model". Journal of Health Communication(10), ss.43-55.
• Şahin, A., Taşpınar, Y., Eryeşil, K., & Örselli, E. (2015). "Kamu Yönetiminde Liderlik: Yönetici ve Çalışanların Liderlik Algısı". Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 18(2), ss.73-96.
• Weick, K. (1988). "Enacted Sensemaking in Crisis Situations". Journal of Management Studies, 25(4), ss.305-317.
• Yenice, A., Pirtini, S., & Ataman, G. (2018)." Sosyal Medyada Kriz Yönetimi Ve Kurum İtibarı İle İlişkisi Üzerine Bir Model Uygulaması". Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(3), ss.1-20.
• Yıldırım, A. (2014). "Bir Halkla İlişkiler Aracı Olarak Twitter: T.C. Sağlık Bakanlığı Örnek İncelemesi". Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2(4), ss.234-253.
• Zincir, O., & Yazıcı, S. (2013). "Kriz Yönetimi Ve Afetlerde Sosyal Medya Kullanımı". İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi (49), ss.65-82.