The origins of Turkish populism can be extended
back to the Second Constitutional Period. We can find the first formulations of
this ideology in the writings of nationalist intellectuals like Ziya Gökalp and
Yusuf Akçura. In this sense, it can be argued that the fate of populism in the
Turkish context is determined by the history of Turkish nationalism from its
early stages on. Populism was considered as one key constituting element of
Turkish nationalism. With the incorporation of the idea of solidarism into the
populist idiom via Durkheimian sociology by Gökalp, Turkish people were
imagined as an unprivileged and classless nation. This legacy was also
continued by the ruling elite of the early Republican period.
Türkiye’de halkçılığın kökenlerini II. Meşrutiyet dönemine
kadar götürebilmemiz mümkündür. Bu ideolojinin ilk biçimlerini Ziya Gökalp ve
Yusuf Akçura gibi Türk milliyetçisi entelektüellerin yazılarında görebiliriz.
Bu açıdan bakıldığında, Türkiye’de, halkçılığın bu erken dönem tarihinin kaderi
Türk milliyetçiliğinin tarihi tarafından belirlenmiştir. Halkçılık, Türk
milliyetçiliğini oluşturan ve besleyen önemli unsurlardan bir tanesidir. Dayanışma
(tesanüt) kavramının Gökalp tarafından, Durkheim sosyolojisi yoluyla, halkçılığın
söylemine katılmasıyla birlikte Türk halkı, imtiyazsız ve sınıfsız bir kitle
olarak tahayyül edilmeye başlanmıştır. Bu miras erken Cumhuriyet döneminin yönetici
elitleri tarafından devralınmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | April 26, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 |