New Turkish Cinema embraces minimalist audio-visual elements, with long takes, contemplative narratives, and a mediated film experience that invites slow engagement and introspection. Through a focused comparison of Nuri Bilge Ceylan and Zeki Demirkubuz, two of the most influential and internationally recognized figures in this movement, this article examines how their distinct directorial styles articulate the aesthetics of slowness. Both emerged in the 1990s as central figures in the post-Yeşilçam cinematic landscape, yet their approaches differ markedly. Ceylan’s films employ rural landscapes, subdued rhythms, and interior stillness, while Demirkubuz crafts existential narratives in confined urban settings through stark realism and elliptical storytelling. Despite their stylistic differences, both directors adopt techniques associated with global slow cinema. This article argues that slowness in New Turkish Cinema functions not merely as a matter of pacing, but as a cinematic strategy for expressing cultural unease, offering a lens to reflect on memory and identity.
Yeni Türk Sineması, uzun planlar, düşünsel anlatılar ve izleyiciyi yavaş bir etkileşim ile içsel sorgulamaya davet eden minimalist görsel-işitsel ögeleri benimser. Bu makale, bu sinema anlayışının öne çıkan ve uluslararası alanda tanınan iki yönetmeni olan Nuri Bilge Ceylan ve Zeki Demirkubuz’un filmleri üzerinden Yeni Türk Sineması’nda yavaşlık estetiğini karşılaştırmalı olarak incelemeyi amaçlamaktadır. Her iki yönetmen de 1990’lı yıllarda Yeşilçam-sonrası dönemde öne çıkmış olsa da sanatsal yaklaşımları farklılık gösterir. Ceylan’ın filmleri kırsal manzaralar, uzun planlar ve sakin anlatılarla içsel sorgulamaya yönelirken; Demirkubuz, kent mekânlarında geçen, sınıfsal çatışmalar ve varoluşsal gerilimlerle örülmüş anlatıları görsel durağanlıkla işler. Bu farklara rağmen her iki yönetmen de anlatısal minimalizm ve uzatılmış zaman gibi yavaş sinemanın biçimsel stratejilerine başvurur. Makale, yavaşlığın yalnızca tempo değil; bellek, kimlik ve kültürel sorgulama için kullanılan estetik bir anlatım biçimi olduğunu tartışmaktadır.
Yeni Türk sineması Yavaş sinema Zamansal akış Düşünsel Sinema Nuri Bilge Ceylan Zeki Demirkubuz
Slow Aesthetics in New Turkish Cinema başlıklı makalem, etik kurul izni gerektirmeyen çalışmalar arasında yer almakta olup, etik kurallara uygun olarak hazırlanmış ve herhangi bir çıkar çatışması içermediğini beyan ederim.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Communication and Media Studies (Other) |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | July 1, 2025 |
Submission Date | March 15, 2025 |
Acceptance Date | June 12, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 12 Issue: 40 |