BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR ÖĞRETMENİ ADAYLARININ BİLİNÇLİ FARKINDALIK DÜZEYLERİ İLE KENDİLERİNE İLİŞKİN YETERLİK ALGILARI ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ: BİR YEM ANALİZİ ÖRNEĞİ

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 3, 22 - 34, 14.01.2020

Oğuz Kaan Esentürk , Simge Yalçın

Öz

Bu
araştırmanın amacı, beden eğitimi ve spor öğretmeni adaylarının bilinçli
farkındalık düzeyleri ile kendilerine ilişkin yeterlik algıları arasındaki
ilişkiyi incelemektir. Araştırma ilişkisel tarama modeline göre desenlenmiştir.
Amaçlı örnekleme yöntemlerinden ulaşılabilirlik ilkesi ve gönüllü katılım ile
seçilen çalışma grubu, Ankara ilinde bulunan 2 farklı üniversitenin beden
eğitimi ve spor öğretmenliği bölümünde öğrenim gören 147’si (%62,8) erkek,
87’si (%37,2) kadın öğrenci olmak üzere toplam 234 beden eğitimi ve spor
öğretmeni adayından oluşmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Türkçe
uyarlaması Özyeşil, Arslan, Kesici ve Deniz (2011) tarafından gerçekleştirilen
Bilinçli Farkındalık Ölçeği ile Çakır ve diğ. (2000) tarafından aday
öğretmenlerin kendilerine ilişkin mesleki yeterlik inançlarını ölçmek amacıyla
geliştirilen Aday Öğretmenin Kendine İlişkin Yeterlik Algısı Ölçeği
kullanılmıştır. Verilerin analizinde öğretmen
adaylarının bilinçli farkındalık düzeyleri ile öğretmen kendilerine ilişkin
yeterlik algıları arasındaki ilişki Pearson Momentler Çarpımı Korelasyonu ile
incelenmiş olup, öğretmen adaylarının bilinçli farkındalık düzeyinin
kendilerine ilişkin yeterlik algıları üzerindeki yordayıcı rolü yol (path)
analizi kullanılarak incelenmiştir. BİFÖ ile AÖKİYAÖ arasında orta düzeyde
pozitif yönlü ve anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. katılımcıların
Bilinçli Farkındalık düzeyinin Kendilerine İlişkin Yeterlik Algısı düzeyini
doğrudan ve pozitif yönde etkilediği belirlenmiştir. Ayrıca öğretmen
adaylarının Kendilerine İlişkin Yeterlik Algısındaki değişimin %30’unun
Bilinçli Farkındalık Düzeyi tarafından açıklandığı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Beden Eğitimi ve Spor Öğretmen Adayları, Bilinçli Farkındalık, Mesleki Yeterlik

BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR ÖĞRETMENİ ADAYLARININ BİLİNÇLİ FARKINDALIK DÜZEYLERİ İLE KENDİLERİNE İLİŞKİN YETERLİK ALGILARI ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ: BİR YEM ANALİZİ ÖRNEĞİ

Öz

Bu
araştırmanın amacı, beden eğitimi ve spor öğretmeni adaylarının bilinçli
farkındalık düzeyleri ile kendilerine ilişkin yeterlik algıları arasındaki
ilişkiyi incelemektir. Araştırma ilişkisel tarama modeline göre
desenlenmiştir.Amaçlı örnekleme yöntemlerinden ulaşılabilirlik ilkesi ve
gönüllü katılım ile seçilen çalışma grubu, Ankara ilinde bulunan 2 farklı
üniversitenin beden eğitimi ve spor öğretmenliği bölümünde öğrenim gören 147’si
(%62,8) erkek, 87’si (%37,2) kadın öğrenci olmak üzere toplam 234 beden eğitimi
ve spor öğretmeni adayından oluşmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı
olarak, Türkçe uyarlaması Özyeşil, Arslan,
Kesici ve Deniz (2011) tarafından gerçekleştirilen Bilinçli Farkındalık Ölçeği
ile Çakır ve diğ. (2000) tarafından aday öğretmenlerin kendilerine ilişkin
mesleki yeterlik inançlarını ölçmek amacıyla geliştirilen Aday Öğretmenin
Kendine İlişkin Yeterlik Algısı Ölçeği kullanılmıştır.Verilerin
analizinde öğretmen adaylarının bilinçli farkındalık düzeyleri ile öğretmen
kendilerine ilişkin yeterlik algıları arasındaki ilişki Pearson Momentler
Çarpımı Korelasyonu ile incelenmiş olup, öğretmen adaylarının bilinçli
farkındalık düzeyinin kendilerine ilişkin yeterlik algıları üzerindeki
yordayıcı rolü yol (path) analizi kullanılarak incelenmiştir.BİFÖ ile AÖKİYAÖ
arasında orta düzeyde pozitif yönlü ve anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. katılımcıların
Bilinçli Farkındalık düzeyinin Kendilerine İlişkin Yeterlik Algısı düzeyini
doğrudan ve pozitif yönde etkilediği belirlenmiştir. Ayrıca öğretmen
adaylarının Kendilerine İlişkin Yeterlik Algısındaki değişimin %30’unun Bilinçli
Farkındalık Düzeyi tarafından açıklandığı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Eğitimi ve Spor Öğretmen Adayları, Bilinçli Farkındalık, Mesleki Yeterlik

Kaynakça

• Ashton, P. T., & Webb, R. B. (1986). Making a difference: Teachers’ sense of efficacy and student achievement. New York: Longman.Bandura, A. (1977). Self-efficacy: toward a unifying theory of behavioral change. Psychological review, 84(2), 191.
• Brown, K. W., & Ryan, R. M. (2003). The benefits of being present: Mindfulness and its role in psychological well-being. Journal of Personality and Social Psychology, 84, 822 848.
• Carmody, J., & Baer, R. A. (2008). Relationships between mindfulness practice and levels of mindfulness, medical and psychological symptoms and well-being in a mindfulness based stress reduction program. Journal of Behavioral Medicine, 31, 23–33.
• Coladaria, T., & Bretton, W. (1997). Teacher efficacy, supervision, and the special education resource-room teacher. Journal of Educational Research, 90(4), 230- 239.
• Eacute, J., & Esteve, M. (2000). The transformation of the teachers' role at the end of the twentieth century: New challenges for the future. Educational review, 52(2), 197-207.
• Ekici, G. (2008). Sınıf yönetimi dersinin öğretmen adaylarının öğretmen öz-yeterlik algı düzeyine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(35), 98-110.
• Colle, K. F. F., Vincent, A., Cha, S. S., Loehrer, L. L., Bauer, B. A., & Wahner-Roedler, D. L. (2010). Measurement of quality of life and participant experience with the mindfulness-based stress reduction program. Complementary Therapies in Clinical Practice, 16(1), 36-40.
• Fraenkel, J. R., Wallen, N. E., & Hyun, H. H. (2012). How to Design and Evaluate Research in Education. New York: McGraw Hall.
• Gibson, S., & Dembo, M. H. (1984). Teacher efficacy: A construct validation. Journal of Educational Psychology, 76, 569–582.
• Guskey, T. R. (1988). Teacher efficacy, self-concept, and attitudes toward the implementation of instructional innovation. Teaching and teacher education, 4(1), 63-69.
• Kabat-Zinn, J. (1982). An outpatient program in behavioral medicine for chronic pain patients based on the practice of mindfulness meditation: Theoretical considerations and preliminary results. General Hospital Psychiatry, 4, 33-47.
• Kline, P. (2005). An essay guide to factor analysis. New York: Routledge.
• Lin HL, Gorrell J. (2001). Exploratory analysis of pre-service teacher efficacy in taiwan, Teaching and Teacher Education, 17, 623-635.
• Nydahl, O. (2008). The way things are. UK: O Books
• Özyeşil, Z., Arslan, C., Kesici, Ş., & Deniz, M. E. (2011). Bilinçli farkındalık ölçeği’ni Türkçeye uyarlama çalışması. Eğitim ve Bilim, 36(160).
• Roemer, L., Lee, J. K., Salters-Pedneault, K., Erisman, S. M., Orsillo, S. M., ve Mennin, D. S. (2009). Mindfulness and emotion regulation difficulties in generalized anxiety disorder: preliminary evidence for independent and overlapping contributions. Behavior Therapy.
• Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H., & Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23-74.
• Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk psikoloji yazıları, 3(6), 49-74.
• Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2007). Multivariate analysis of variance and covariance. Using multivariate statistics. Boston: Allyn and Bacon.
• Tschannen-Moran, M., Hoy, A. W., & Hoy, W. K. (1998). Teacher efficacy: Its meaning and measure. Review of Educational Research, 68(2), 202-248.
• Weinstein, N., Brown, K. W., ve Ryan, R. M. (2009). A multi-method examination of the effects of mindfulness on stres attribution, coping, and emotional well-being. Journal of Research in Personality, 43, 374-385.
• Woolfolk-Hoy, A., & Spero, R. B. (2005). Changes in teacher efficacy during the early years of teaching: A comparison of four measures. Teaching and Teacher Education, 21, 343–356.
• Zimmerman, M. A. (1995). Psychological empowerment: Issues and illustrations. American journal of community psychology, 23(5), 581-599.
• Çapri, B., & Kan, A. (2007). Öğretmenlerin kişilerarası öz-yeterlik inançlarının hizmet süresi, okul türü, öğretim kademesi ve unvan değişkenleri açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1).
• Gürkan, T. (2001). Bireyin Çok Yönlü Gelişimi. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi. 22.