Hukukumuza 1936 tarihli ve 3008 sayılı ilk İş Kanunu ile giren “işçi temsilciliği” için daha o dönemde özel bir güvence getirilmesi gerektiği tartışılmaya başlanmıştır. İşçi temsilcilerinin, kendilerini seçen arkadaşlarının hak ve menfaatlerini korurken işverenle sürekli temas halinde bulundukları, bu nedenle de sık sık çekişmeler, hatta uyuşmazlıklar yaşamaları ihtimali göz önünde bulundurularak, işverenin kendilerini her an işten çıkarmakla tehdit etmemesi için bir güvence getirilmesi gerektiği kanaatine varılmıştır. 1961 Anayasası sonrasında oluşturulan 274 Sayılı Sendikalar Kanunu’nda ise işçi temsilciliği yerine “işyeri sendika temsilciliği” müessesesi getirilmiştir. O dönemde de önemine binaen sürekli tartışma konusu olan “temsilcilik” kurumu ve güvencesi, 1983 Tarih ve 2821 Sayılı Sendikalar Kanunu’yla yeniden düzenlenmiştir. Daha sonra 2002 tarihli 4773 sayılı “İş Kanunu, Sendikalar Kanunu ile Basın Mesleğinde Çalışanlarla Çalıştırılanlar Arasındaki Münasebetlerin Tanzimi Hakkında Kanunda Değişiklik Yapılması Hakkındaki Kanun”la 2821 sayılı Sendikalar Kanunu’nun ‘işyeri sendika temsilcilerinin teminatı’nı düzenleyen 30.maddesinde değişiklik yapılmıştır. Günümüzde, toplu iş hukukuna ilişkin mevzuatın ve bu arada sözü edilen 30.maddenin değiştirilmesi halen tartışılmaktadır. Bu amaçla önceki dönemde, “2821 Sayılı Sendikalar Kanunu’nun Bazı Maddeleri ile 625 Sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu’nun Bir Maddesinin Değiştirilmesine Dair Yasa Tasarısı Taslağı”nın 12.maddesinde yeni bir düzenleme kurgulanmıştır. İşyeri sendika temsilciliğinden yeniden işçi temsilciliğine geçmek gereği ve konumuz olan ‘temsilcilerin güvencesi’ meselesi, günümüz tartışmaların odağını oluşturmaktadır. İşyeri sendika temsilcileri görevlerini yerine getirmeye çalışırken, iş sözleşmelerinin feshi tehlikesiyle karşı karşıya kalabilecekler ve bu durum da onların temsilcilik görevlerinin gereğini yapamamaları sonucunu beraberinde getirecektir . Böylesine hassas bir noktada görev yapan temsilcilerin korunması da bir zorunluluktur . Söz konusu koruma elbette ulusal kanunlar aracılığıyla yerine getirilecektir. Ancak, bu konu temel ifadesini “İşletmelerde İşçi Temsilcilerinin Korunması ve Onlara Sağlanacak Kolaylıklar Hakkında 135 Sayılı ILO Sözleşmesi”nde bulmaktadır. Bu nedenle çalışmamızda öncelikle kısaca söz konusu sözleşmeye değinilecek, daha sonra 4773 Sayılı Kanun’la 2821 sayılı Sendikalar Kanunu’nda yapılan değişiklikten önceki durumdan bahsedildikten sonra mevcut düzenleme incelenecek ve son olarak önerilerde bulunulacaktır.
The need for specific safeguards (protection) of the “workers’ representative”, which came to the fore with the introduction of the first Labour Code (Act) no. 3008 dated 1936, has been a matter of debate since. With the Trade Unions Act no. 274 legislated after the 1961 constitution, “ A trade union representative body was established instead of the workers’ representation. The matter of “stewardship” and its protection, which had been a matter of debate at that period, in regard to their importance was reformulated by the Trade Unions Act no. 2821 dated 1983. Later, by the “Act on Amendments in Labour Code, Trade Unions Act and Act on the Regulation of Relationship between Printed Media employers and employees”, an amendment has been made in Article 30 of the Trade Unions Act no. 2821 which regulated the ‘protection of the trade union representatives’. Today, it is still a matter of debate to amend the legislation on Collective Labour Law and in the meantime to amend the aforementioned Article 30. The need of transition to “the workers representation” from “ the trade union representation” and the “ protection of the steward” are at the focus of the present debates. Trade Union representative, while fulfilling their duties may be faced with the risk of termination of their employment contract and this situation will lead to the result that they cannot fullfill their duties. Protection of the stewards who function at such a critical position is a requirement. Definitely the protection has been provided by the international conventions. However, this matter finds its elemental expression by the ILO Convention concerning Protection and Facilities to be Afforded to Workers' Representatives in the Undertaking , C 135. In this study, the Convention 135 will be touched upon briefly; later the present legislation will be examined after mentioning the situation before the amendment made by the Act no. 4773 in the Trade Unions Act no. 2821; and finally some suggestions will be offered.
Other ID | JA23JE39AN |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 1, 2010 |
Published in Issue | Year 2010 Volume: 12 Issue: 4 |