Analysis of Anadolu Sigorta’s Sustainability Strategies from an Environmental, Social and Governance (ESG) Perspective

Year 2025, Volume: 6 Issue: 1, 31 - 61, 25.03.2025

Safa Acar , Ahmet Sarnıç

https://doi.org/10.57116/isletme.1604892

Abstract

This study aims to evaluate Anadolu Sigorta's sustainability strategies and integrated reporting processes by analyzing its 2021, 2022, and 2023 Integrated Sustainability Reports. Sustainability has become a critical agenda for businesses, with environmental, social, and governance (ESG) issues gaining increasing global importance. In Turkey, sustainability and integrated reporting allow businesses to transparently present their ESG performance while aligning with international sustainability standards and promoting process standardization. Sustainability reporting ensures that non-financial information is disclosed in a transparent and comparable manner, whereas integrated reporting adopts a more holistic perspective, enabling companies to communicate their innovation processes to stakeholders. The widespread adoption of these reporting practices is seen as a crucial step toward improving corporate sustainability management and establishing consistent, transparent reporting standards at the national level. The findings of this study indicate that Anadolu Sigorta prioritizes energy management and digitalization in its sustainability strategies. The company takes steps to reduce carbon emissions and minimize environmental impacts while integrating ESG considerations into its approach. Additionally, it focuses on customer satisfaction, social responsibility, and environmental awareness, reinforcing its commitment to sustainable business practices.

Keywords

sustainability, integrated reporting, environmental sustainability, social sustainability, governance

Anadolu Sigorta’nın Sürdürülebilirlik Stratejilerinin Çevresel, Sosyal ve Yönetişim (ESG) Perspektifinden Analizi

Abstract

Bu çalışma, Anadolu Sigorta'nın sürdürülebilirlik stratejilerini ve entegre raporlama süreçlerini 2021, 2022 ve 2023 Entegre Sürdürülebilirlik Raporlarını analiz ederek değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Sürdürülebilirlik, işletmeler için kritik bir gündem haline gelmiş olup, çevresel, sosyal ve yönetişim (ESG) konularının küresel ölçekte artan önemi, iş yapma biçimlerini ve stratejik yaklaşımları dönüştürmüştür. Türkiye’de sürdürülebilirlik ve entegre raporlama, işletmelerin ESG performanslarını şeffaf bir şekilde sunmalarına olanak tanırken, uluslararası sürdürülebilirlik standartlarıyla uyumu destekleyerek bu süreçlerin standartlaştırılmasını teşvik etmektedir. Sürdürülebilirlik raporlaması, finansal olmayan bilgilerin şeffaf ve karşılaştırılabilir bir şekilde açıklanmasını sağlarken, entegre raporlama daha bütüncül bir bakış açısıyla ele alınarak işletmelerin yenilikçi süreçlerini paydaşlarına sunmalarına imkân tanır. Bu raporlama uygulamalarının yaygınlaşması, kurumsal sürdürülebilirlik yönetiminin geliştirilmesi ve ulusal düzeyde tutarlı, şeffaf raporlama standartlarının oluşturulması açısından önemli bir adım olarak görülmektedir. Çalışmanın bulgularına göre, Anadolu Sigorta’nın sürdürülebilirlik stratejilerinde enerji yönetimi ve dijitalleşme ön plandadır. Şirket, karbon emisyonlarını azaltmak ve çevresel etkilerini en aza indirmek için çeşitli adımlar atarken, ESG faktörlerini iş süreçlerine entegre etmektedir. Ayrıca müşteri memnuniyeti, toplumsal sorumluluk ve çevresel duyarlılık odaklı yaklaşımıyla sürdürülebilir iş uygulamalarına olan bağlılığını pekiştirmektedir.

Keywords

sürdürülebilirlik, entegre raporlama, çevresel sürdürülebilirlik, sosyal sürdürülebilirlik, yönetişim

References

• Acar, S. ve Özutku, H. (2022). BİST Sürdürülebilirlik Endeksinde Yer Alan Firmalarda Örgütsel Öğrenmenin Sürdürülebilir İnsan Kaynakları Yönetimine Etkisi. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 24(43), 1153-1175.
• Acar, S., Çelik, S., ve Künç, S. (2020). Sürdürülebilir Kalkınmanın Ekonomik, Sosyal ve Çevresel Boyutları Kapsamında İncelenmesi. M. Mete (Dü.) içinde, İktisadi ve İdari Bilimlerde Teori ve Araştırmalar II (s. 453-474). Gece Kitaplığı.
• Akdoğan, M. U. (2024). Sürdürülebilirlik bilgilerinin raporlanmasında kullanılan raporlama çerçevelerine toplu bakış ve tek raporlama çerçevesine duyulan ihtiyaç-güncel gelişmeler. Muhasebe ve Denetime Bakış, 24(72), 217-238.
• Akmeşe, H., Ilgaz, A., & Coşkun, K. (2020). Otel işletmelerinde insan kaynakları yönetiminin bir profili: Kayseri ve Nevşehir’de bulunan otellere yönelik bir araştırma. International Journal of Social and Humanities Sciences Research (JSHSR), 7(50), 299–308.
• Aksoy, F. (2019). İşletmelerde Sürdürülebilirlik, Raporlama Çerçeveleri, Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 21(2), 324-346.
• Aracı, H. & Yüksel, F. (2017). Entegre raporlama, Türk işletmelerinin entegre raporlamaya bakışı üzerine bir araştırma, Yönetim ve ekonomi, 24(3), 389-414.
• Aras, G. (2006). İşletmelerde Sürdürülebilir Değer Yaratma ve İç Denetim, İç Denetim Dergisi, 16(1), 18-19.
• Battal, Ü. (2018). Sürdürülebilirlik raporlaması ve entegre raporlama: Türk Hava Yolları ve Güney Afrika Hava Yolları incelemesi. Journal of Accounting and Taxation Studies, 11(3), 393-424.
• Başkale, H. (2016). Nitel araştırmalarda geçerlik, güvenirlik ve örneklem büyüklüğünün belirlenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 9(1), 23-28.
• Bilgili, M. Y. (2017). Ekonomik, Ekolojik ve Sosyal Boyutlarıyla Sürdürülebilir Kalkınma, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(49), 559-570.
• Can, Ö. ve Ayvaz, K.M. (2017). Tekstil ve Modada Sürdürülebilirlik, Akademia Sosyal Bilimler Dergisi, 2017, 3(1), 110-119.
• Coşkun, K. (2024). Turizmde Dijital Göçebeler. A. Uyrun, Y. Ceylan, & K. Coşkun içinde, Digitalisation in Tourism and E-Tourism Marketing Strategies (s. 153-165). Özgür Yayınları.
• Dursun, G. D., & Tutcu, B. (2024). Türkiye’de Yükseköğretim Kurumlarında Hesap Verilebilirliğin Anahtarı: Entegre Raporlama. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 7(3), 240-246.
• Dyllick,T. ve Hockerts,K. (2002). Beyond the Case for Corporate Sustainability, Business Strategy and the Environment, 11(1), 130-141.
• Ercoşkun, Ö. Y. (2007). Sürdürülebilir Kent İçin Ekolojik-teknolojik (Eko-tek) Tasarım: Ankara güdül Örneği. Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 227, Ankara.
• Guba, E. G., & Lincoln, Y. S. (1982). Epistemological and methodological bases of naturalistic inquiry. Educational Communication and Technology Journal, 30 (4), 233-252.
• Gürcüm, B., Yüksel, C. (2012). Moda Sektörünü “Yavaşlatan” Eğilim: Eko Moda ve Moda’da Sürdürülebilirlik. 1. Uluslararası Moda ve Tekstil Tasarımı Sempozyumu, Akdeniz Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi, 48-51. Antalya.
• Gürsoy, Ç., & Özuyar, P. (2024). BIST sürdürülebilirlik 25 endeksindeki şirketlerin sürdürülebilirlik konusuna yaklaşımları. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25(3), 441-464.
• Gökten, (2016). Entegre raporlama yaklaşımı için uygulamaya yönelik sistematik bir öneri. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 18(4), 741-765.
• Hahn, T., & Scheermesser, M. (2006). Approaches to corporate sustainability among German companies. Corporate social responsibility and environmental management, 13(3), 150-165.
• Harris, J. M. (2000). Basic principles of sustainable development (Working paper). Global Development and Environment Institute, Tufts University.
• Holmberg, J., & Sandbrook, R. (1992). Sustainable development: What is to be done? In Policies for a small planet (1st ed., pp. 20). Routledge. https://doi.org/10.4324/9780429200465
• İşgüden Kılıç, B. (2018). Entegre raporlama ve Türkiye’deki gelişmeler: Entegre rapor hazırlayan işletmeler ve bıst kurumsal sürdürülebilirlik endeksinde yer alan işletmeler açısından bir inceleme. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 20(1), 28-64.
• Joy, A., Sherry, J. F., Venkatesh, J. A., Wang, J., ve Chan, R. (2012). FastFashion, Sustainability, and the Ethical Appeal of Luxury Brands, Fashion Theory, 16(3), 273 – 296.
• Mangır A. F. (2016). Sürdürülebilir Kalkınma İçin Yavaş Ve Hızlı Moda. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi,19 (41).Yıl Özel Sayısı, 143-154.
• Özerhan, Y., & Sultanoğlu, B. (2018). Sürdürülebilirlik raporu kapsamında çevresel bilgilerin raporlanması ve güvence denetimi. Muhasebe ve Denetime Bakış, 17(53), 55-76.
• Öztürk, S. (2019). Geleceğin kurumsal raporlama yaklaşımı olarak entegre raporlama: Garanti bankası örneği. Muhasebe ve Finansman Dergisi, (81), 1-20.
• Pamuk, R., ve Kuruoğlu, M. (2016). İnşaat Sektöründe Sürdürülebilirlik ve Bina İnşaatlarında Evrensel Uygulama Örnekleri. Beykent Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 9(1), 161-177.
• Porter, T. Ve Derry, R. (2012). Sustaninability and Business in a Complex World, Business and Society Review. 117(1), 33-53.
• Poyraz, F. (2024). Türkiye’de Üretim Yapan Otomotiv İşletmelerinin Misyon ve Vizyon Beyanlarının İçerik Analizi. Uluslararası Ekonomi Siyaset İnsan Ve Toplum Bilimleri Dergisi, 7(3), 175-192.
• Pringle, P. (2009). “Food, science, and the challenge of world hunger—whowill control the future?” in K. Weber, ed., Food, Inc. Partici-pant Media, 65–78.
• Redclift, M. (2005). Sustainable Development (1987-2005): An Oxymoron Comes of Age, Sustainable Development, 13 (4), 212-227.
• Sultanoğlu, B., & Akdoğan, N. (2020). IIRC çerçevesi kapsamında entegre raporlardaki içerik öğelerinin Türkiye ve uluslararası karşılaştırılması ve entegre raporların düzenlenmesinde sürdürülebilirlik raporlarındaki bilgilerin kullanımı. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 22, 20-46.
• Şahin, E. & Kaya, F. (2019). Pazarlamada Yeni Dönem, Endüstri 4.0 Yapay Zekâ ve Akıllı Asistanlar. Çizgi Kitabevi, Konya.
• Şenocak, N., & Onat, O. (2023). Entegre raporlarda içerik analizi: Bankacılık sektöründe bir uygulama. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24(3), 362-382.
• Tosun, E. K. (2009). Sürdürülebilirlik Olgusu Ve Kentsel Yapıya Etkileri, Paradoks, Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 10(2).
• Topcu, M., K. & Korkmaz, G. (2015). Entegre raporlama: Kavramsal bir inceleme. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(1), 1-22.
• Tutulmaz, Onur (2012). Sürdürülebilir Kalkınma: Sürdürülebilirlik İçin Bir Çözüm Vizyonu, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(3), 601-626.
• Tüyen, Z. (2020). İşletmelerde Sürdürülebilirlik Kavramı ve Sürdürülebilirliği Etkileyen Etmenler, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(37), 91-117. Yazar, K. H. (2006). Sürdürülebilir kentsel gelişme çerçevesinde orta ölçekli kentlere dönük kent planlama yöntem önerisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.