Research Article
BibTex RIS Cite

The Effect of Young Consumers’ Ecological Intelligence on Their Ecological Footprint: A Study in Istanbul

Year 2023, , 2100 - 2127, 30.09.2023

Arzu Deniz Çakıroğlu

https://doi.org/10.15869/itobiad.1318124

Abstract

Ecological footprint awareness is a concept that concretely expresses the damage caused by the consumption habits of individuals to the environment. It is necessary to develop individuals’ ecological intelligence that supports sustainable lifestyle and purchasing behavior to realize this damage to nature. Increasing ecological intelligence level is expected to increase ecological footprint awareness. So it is aim to determine the effect of ecological intelligence on ecological footprint awareness. These two variables are closely related to definitions in literature. However, no study was found in which these variables were considered together. Therefore, the research is expected to fill the gap in the literature in this sense. A survey was conducted on young consumers living in Istanbul and the data obtained were analyzed in order to determine ecological intelligence’s effect on ecological footprint awareness. Descriptive statistics, explanatory and confirmatory factor analysis, correlation analysis, regression analysis were used. Firstly the validity and reliability of the scales were determined. Afterwards explanatory factor analysis was performed to determine the suitability of the scales for sampling and confirmatory factor analysis was applied to test the construct validity. Finally, regression analysis was applied to determine ecological intelligence’s effect on ecological footprint awareness. To the results young consumers’ ecological intelligence generally affects their ecological footprint awareness. Ecological footprint awareness increases as the level of ecological intelligence increases. It has been determined integrated perspective and social intelligence, which are the sub-dimensions of the ecological intelligence, have an effect on the food and water footprint awareness. The increase in this level of ecological intelligence related to emotional areas increases the awareness of young people about the use of food and water. To regression analysis, the economy, which is a dimension of ecological intelligence, effects transportation footprint awareness. The increase ecological intelligence level related to cognitive areas increases sustainable transportation awareness.

Keywords

Ecological Footprint Ecological Intelligence Consumer Behaviour Sustainability Ecology

References

  • Açıkgöz Ün, K. (2005). Etkili öğrenme ve öğretme, İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
  • Ahmed, Z., Ahmad, M., Rjoub, H., Kalugina, O.A. & Hussain, N. (2021). Economic growth, renewable energy consumption, and ecological footprint: Exploring the role of environmental regulations and democracy in sustainable development. Sustainable Development, 30, 595–605.
  • Akbulut Yıldız, G. & Yıldız, B. (2022). Çevresel sürdürülebilirlik çerçevesinde ekolojik ayak izi ve ekonomik büyüme ilişkisi: Türkiye üzerine ampirik bir analiz. Sayıştay Dergisi, 33(126), 473-498
  • Akıllı, H., Kemahlı, F., Okudan, K. & Polat, F. (2008). Ekolojik ayak izinin kavramsal içeriği ve Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi’nde bireysel ekolojik ayak izi hesaplaması. Akdeniz İİBF Dergisi, 15, 1-25.
  • Akkuzu, N. (2016). Towards a profound ecological understanding: Statistical attempts to measure our ecological intelligence. International Journal of Social Sciences and Education, 6(2), 198-216.
  • Akkuzu-Güven, N. & Uyulgan, M. A. (2021a). An active learning framework for ecological ıntelligence: using activities of multiple ıntelligences to achieve ecological awareness. Science Education International, 32(4), 358-367.
  • Akkuzu-Güven, N. & Uyulgan, M. A. (2021b). Are university students willing to participate in environmental protection activities (EPAs)?–Sub-dimensions of ecological intelligence as predictors. Journal of Education in Science Environment and Health, 7(3), 269-282.
  • Akyüz, Y., Atış, E., Çukadar, M. & Salalı, E. (2016). Akademisyenlerin ekolojik etkilerinin incelenmesi: EÜ Ziraat Fakültesi örneği. B. Karlı, T. Bal, D. Sarıca ve Ş. Özger (Ed.), XII. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi içinde (s.1427-1436). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi.
  • Alper, A.E., Alper, F.O., Ozayturk, G. & Mike, F. (2022). Testing the long-run impact of economic growth, energy consumption, and globalization on ecological footprint: new evidence from Fourier bootstrap ARDL and Fourier bootstrap Toda–Yamamoto test results. Environ Sci Pollut Res (2022). https://doi.org/10.1007/s11356-022-18610-7.
  • Amanullah, M. & Ahmad, S. (2022). An overview of ecological intelligence. Ideal Research Review, 69(1), 81-84.
  • Arslan, H.Ö. & Yağmur, Z.İ. (2022). Science teachers’ knowledge about ecological footprint and views on “education for sustainable development”. International Journal of Turkish Educational Sciences, 10 (18), 139-167.
  • Asmi, F., Zhang, Q, Anwar, M.A., Linke, K. ve Zaied, B.Y. (2022). Ecological footprint of your denim jeans: production knowledge and green consumerism. Sustainability Science, 17:1781–1798. https://doi.org/10.1007/s11625-022-01131-0.
  • Aswita, D., Suryadarma, I. G. P., & Suyanto, S. (2018). Local wisdom of Sabang Island Socıety (Aceh, Indonesıa) in building ecological intelligence to support sustainable tourism. GeoJournal of Tourism and Geosites. 22 (2), 393–402.
  • Bahrudin, M. D. F., Rohmat, D., & Setiawan, I. (2018). The school’s policy in developing students ecological intelligence. In IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, 145(1), 012048, IOP Publishing.
  • Bakkal, H. (2022). Ekonomik büyüme, doğrudan yabancı sermaye yatırımları, finansal gelişme ve ekolojik ayak izi arasındaki ilişki: ABD ve Çin üzerine bir analiz. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(3), 366-386.
  • Barrett, J. (2001). Component ecological footprint: developingsustainable scenarios. Resource Management, 19 (2), 107-118.
  • Birand, A. (2016). Okul öncesi öğretmen adaylarının ekolojik ayak izi farkındalıkları ve çevre dostu davranışları (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Lefkoşa: Yakın Doğu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Bowers, C. A. (2010). The challenge of making the transition from individual to ecological intelligence in an era of global warming. Proceedings of the Media Ecology Association, 11, 21-30.
  • Bowers, C. A. (2011). Perspectives on the ideas of Gregory Bateson, ecological intelligence, and educational reforms, Eco-Justice Press LLC.
  • Boz, D., Duran, C. & Başköy, S. (2020). Yeşil pazarlama faaliyetlerinin tüketiciler üzerindeki etkileri. OPUS, Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 15 (22), 1346-1372.
  • Bucak, Ç. & Saygılı, R.F. (2022). Türkiye’de ve G7 ülkelerinde dışa açıklık ve ekolojik ayak izi ilişkisi: yatay kesit bağımlılığı altında panel veri analizi. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(3), 346-365.
  • Bucak, Ç. (2022). G8 ülkelerinde ve Türkiye’de ekonomik karmaşıklık ve ekolojik ayak izi ilişkisi: todayamamoto nedensellik testi analizi. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 22(1), 1-16.
  • Caba, B., (2021). Sınıf öğretmeni adaylarının ekolojik ayak izi farkındalık düzeyleri ve çevresel tutumları (Amasya örneklemi) (Yüksek Lisans Tezi,) Amasya : Amasya Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Matematik ve Fen Bilimleri Eğitimi Anabilim Dalı, Fen Bilgisi Eğitimi Bilim Dalı.
  • Capra, F. (2005). Speaking nature’s language: Principles for sustainability. In M. Stone & Z. Barlow (Eds.), Ecological literacy: Educating our children for a sustainable world (pp. 18–29). San Francisco, CA: Sierra Club Books.
  • Chambers, N.; Simmons, C. & Wackernagel, M. (2000). Sharing nature’s interest: ecological footprints as an indicator of sustainability, Routledge: London, UK, 2000; ISBN 978-1-315-87026-7.
  • Clark, K. E. (2013). Ecological intelligence and sustainability education in special education. Multicultural Education, 21(1), 38-45.
  • Coss, R. (2013). Review of ecoliterate: how educators are cultivating emotional, social, and ecological intelligence. Journal of Sustainability Education, 5.
  • Coste, & Hélias. (2022). PEFAP: Estimating the environmental footprint of food products from packaging data. Journal of Open Source Software, 7(73), 3329. https://doi.org/10.21105/joss.03329.
  • Coşkun, I.Ç. & Sarıkaya, R. (2014). Sınıf öğretmeni adaylarının ekolojik ayak izi farkındalık düzeylerinin belirlenmesi. Journal of Turkish Studies, 9(5), 1761-1787. https://doi.org/ 10.7827/TurkishStudies.6598.
  • Çakır Yıldırım, B. & Karaarslan Semiz, G., (2022). Üç aşamalı ekolojik ayak izi tanı testinin Türkçe’ye uyarlanması. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 1588-1638
  • Çam, H. ve Çelik, G. (2022). Ekolojik ayak izini etkileyen faktörlerin belirlenmesine yönelik bir yapısal model önerisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 25 (1), 201-215.
  • Çiftci, Y., (2022). Fosil yakıtlar ve ekolojik ayak izimiz, farklı yaklaşımlarla enerji kaynakları (1-9), Orient Yayınları.
  • Demirkol, M. & Aslan, İ. (2022). Classroom teachers' in-class ecological footprint awareness raising practices. Kastamonu Education Journal, 30(3), 633-644. doi: 10.24106/kefdergi. 933901.
  • Destek, M. A. & Sinha, A. (2020). Renewable, non-renewable energy consumption, economic growth, trade openness and ecological footprint: evidence from organisation for economic co-operation and development countries. Journal of Cleaner Production, 242, 118537.
  • Doherty, T. J. (2009). Ecological intelligence: how knowing the hidden ımpacts of what we buy can change everything by Daniel Goleman. Ecopsychology, 1(2), 100-103.
  • Dülgeroğlu, İ., Başol, O. & Öztürk Başol, R. (2016). Genç tüketicilerin yeşil tüketim davranışı: uluslararası algı farklılıkları. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (15), 1-16.
  • Eraslan, Ş. & Seçme, D. (2021). Mimarlık Fakültesi öğrencilerinin ekolojik ayak izi farkındalık düzeyi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 25(3), 481-491.
  • Fatah Uddin, S. M. & Khan, M.N. (2018) Young consumer's green purchasing behavior: opportunities for green marketing. Journal of Global Marketing, 31:4, 270-281, https://doi.org/10.1080/08911762.2017.1407982.
  • Fauzi, A., Fitriasari, S., & Muthaqin, D. I. (2022, January). Development of student ecological intelligence through the implementation of ecopedagogy. In Annual Civic Education Conference (ACEC 2021) (pp. 554-557). Atlantis Press.
  • Febriasari, L. K., & Supriatna, N. (2017). Enhance environmental literacy through problem based learning. Journal of Physics: Conference Series, 895(1), 1–6. https://doi.org/10.1088/1742-6596/895/1/012163.
  • Flint Ashery, S. (2022). Group consumption and ecological footprint: the effect of habits and lifestyle. Sustainability, 14, 13270, https://doi.org/10.3390/ su142013270.
  • Fornell, C. Larcker, F.D. (1981). Evaluating structural equation models with unobservable variables and measurement. Journal of Marketing Research, 18(1), 39-50.
  • Franz, J. & Papyrakis, E. (2011). Online calculators of ecological footprint: do they promote or dissuade sustainable behaviour? Sustainable Development, 19, 391–401.
  • Freeman, N. Frank (1925). What is intelligence? The School Review. 33(4), 253- 263.
  • Gardner, H. (1983). Frames of mind. New York: Basic Books.
  • Gardner, H., & Hatch, T. (1989). Educational implications of the theory of multiple intelligences. Educational Researcher, 18(8), 4-10.
  • Gardner, H. (1993). Multiple intelligences: The theory in practice. Basic Books.
  • Gardner, H. (1999). Who owns intelligence. The Atlantic Monthly, 283(2), 67-76.
  • Gigerenzer, G. (2000). Ecological intelligence. adaptive thinking: rationality in the real world (evolution and cognition). ABC Research Group.
  • Goleman, D. (2006). Social intelligence: The new science of human relationship. New York, NY: Bantam Book.
  • Goleman, D. (2009). Ecological intelligence: How knowing the hidden impacts of what we buy can change everything. New York, NY: Broadway Books.
  • Goleman, D., Bennett, L. & Barlow, Z. (2012). Ecoliterate: How educators are cultivating emotional, social, and ecological intelligence. John Wiley & Sons.
  • Gupta, M., Saini, S. & Sahoo, M. (2022). Determinants of ecological footprint and PM2.5: Role of urbanization, natural resources and technological innovation. Environmental Challenges, 7, 100467, https://doi.org/10.1016/j.envc.2022.100467.
  • Güleç, S. & Orhan, A.T. (2022). 5E Öğrenme modeli uygulamalarının ortaokul öğrencilerinin akademik başarılarına, ekolojik ayak izi farkındalıklarına ve sürdürülebilir çevreye yönelik tutumlarına etkisi. Eğitim Bilim ve Araştırma Dergisi, 3(2), 410-441.
  • Güler AG., Küçük M. & Gök G. (2021). Determining the ecological footprints of environmental engineering students: the case of Sivas Cumhuriyet University. Academic Research Journal of Technical Vocational Schools, 5(1): 9-17.
  • Günal, N., Yücel Işıldar, G. & Atik, D. A. (2018). Üniversite öğrencilerinin ekolojik ayak izi azaltılması konusundaki eğilimlerinin incelenmesi. TÜBAV, 11(4), 34-46
  • Güngör, H., & Kalburan, N. C. (2018). Çocuklar için ekolojik ayak izi farkındalık ölçeği’nin (EKAYO) geliştirilmesi. International Journal of Early Childhood Education Studies, 3(2), 1–14.
  • Gürbüz, İ.B, Nesirov, E. & Özkan, G. (2021). Investigating environmental awareness of citizens of Azerbaijan: a survey on ecological footprint. Environment, Development and Sustainability, 23:10378–10396.
  • Gürel, E., & Tat, M. (2010). Çoklu zekâ kuramı: tekli zekâ anlayışından çoklu zekâ yaklaşımına. Journal of International Social Research, 3(11).
  • Hassan, H. M., Quader, M. S., & Aktar, S. (2022). The role of perceived value and green consumption attitude on purchase intention of eco-bag: a study on young consumers. Jurnal Pengurusan, 65.
  • Hettiarachchi, W. N. (2020). Ecologıcal ıntellıgence towards ecologıcal behavıour. International Journal Of All Research Writings, 3(5), 64-73.
  • Ho, T. T., & Huynh, C. M. (2022). Green purchase ıntention: an ınvestigation from vietnamese young consumers. Munich Personal RePEc Archive, MPRAPaperNo.112355, https://mpra.ub.uni-muenchen.de/112355/.
  • Ilela, M., Wihardjo, S. D., & Purwanto, A. (2021). The relationship of ecological ıntelligence with students' environment care behavior on mangrove ecosystem materials. International Journal of Multicultural and Multireligious Understanding, 8(10), 409-416.
  • Işık Mercan, S. (2022). Ekolojik kimlik ve ekolojik ayak izi: çevre sorunlarında bir ikilem mi? International Journal of Geography and Geography Education (IGGE), 47, 148-161. http://dx.doi.org/10.32003/igge.1124911.
  • Jahari, S.A., Hass, A., Idris, I.B. and Joseph, M. (2022). An integrated framework examining sustainable green behavior among young consumers. Journal of Consumer Marketing, Vol. 39 No. 4, pp. 333-344. https://doi.org/10.1108/JCM-04-2021-4593.
  • Kahn, R. (2010). Critical pedagogy, ecoliteracy, & planetary crisis: the ecopedagogy movement. New York, NY: Peter Lang.
  • Kalmaz, B.D. & Awosusi, A.A. (2022). Investigation of the driving factors of ecological footprint in Malaysia. Environmental Science and Pollution Research, 29, 56814–56827, https://doi.org/10.1007/s11356-022-19797-5.
  • Kardaslar, A. (2022). Ekonomik büyüme, enerji tüketimi ve küreselleşme sürecinin ekolojik ayak izi üzerindeki etkisi: Türkiye örneği. Business and Economics Research Journal, 13(3), 385-401. http://dx.doi.org/10.20409/berj.2022.379.
  • Kautish, P., & Sharma, R. (2019). Value orientation, green attitude and green behavioral intentions: an empirical investigation among young consumers. Young Consumers, 20(4), 338-358.
  • Kaypak, Ş. (2013). Ekolojik ayak izinden çevre barışına bakmak. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 6 (1), 154-159.
  • Kazemzadeh, E., Fuinhas, J.A., Salehnia, N. & Osmani, F. (2023). The efect of economic complexity, fertility rate, and information and communication technology on ecological footprint in the emerging economies: a two step stirpat model and panel quantile regression. Quality & Quantity, 7, 737–763 https://doi.org/10.1007/s11135-022-01373-1.
  • Keles, Ö. (2017). Investigation of pre-service science teachers' attitudes towards sustainable environmental education. Higher Education Studies, 7(3), 171-180.
  • Keleş, Ö. (2007). Sürdürülebilir yaşama yönelik çevre eğitimi aracı olarak ekolojik ayak izinin uygulanması ve değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Keleş, Ö., Naim, U., & Özsoy, S. (2008). Öğretmen adaylarının ekolojik ayak izlerinin hesaplanması ve değerlendirilmesi. Ege Eğitim Dergisi, 9(2), 1-15.
  • Kovács, Z.; Harangozó, G.; Szigeti, C.; Koppány, K.; Kondor, A.C. & Szabó, B. (2020). measuring the ımpacts of suburbanization with ecological footprint calculations. Cities, 101, 102715.
  • Küçükbaş Duman, F. & Atabek Yiğit, E. (2022). Spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin ekolojik ayak izi farkındalıkları. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 27(4), 265-280.
  • Küçükcankurtaran, S., Çolak, H., Akalın, S. ve Çiçek, B. (2022). Sürdürülebilir beslenmenin ekolojik etkileri: covıd-19 pandemisi ve besin sistemleri. Uluslararası Hakemlı Akademık Spor Sağlık Ve Tıp Bılımlerı Dergısı, 45 (özel sayı), 172-182.
  • Latipah, M., Ruhimat, M., & Somantri, L. (2019, June). The effect of fieldtrip on geography of student’s ecological ıntelligence. In IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, 286(1), 012009). IOP Publishing.
  • Lee, K. (2008). Opportunities for green marketing: young consumers. Marketing Intelligence &Planning, 26(6), 573-586.
  • Limnios, E.M., Schilizzi, G.M.S, Burton, M., Ong, A. & Hynes, N. (2016). Willingness to pay for product ecological footprint: Organic vs non-organic consumers. Technological Forecasting & Social Change, 338–348, https://doi.org/10.1016/j.techfore.2016.05.009.
  • Maichum, K., Parichatnon, S. & Peng, K.C., (2017). Factors affecting on purchase ıntention towards green products: a case study of young consumers in Thailand. International Journal of Social Science and Humanity, 7(5), 330-335.
  • Mainaki, R., Kastolani, W., & Setiawan, I. (2018). Ecological untelligence level of hight school students un Cimahi City. In SHS Web of Conferences (Vol. 42). EDP Sciences.
  • McCallum, I. (2008). Ecological intelligence: rediscovering ourselves in nature, Africa geographic, Fulcrum Golden, Colorado.
  • Meyer, V. (2004). The ecological footprint as an environmental education tool for knowledge, attitude and behaviour changes towards sustainable living: a case study (Master Of Education), Universıty of South Africa.
  • Meyers, E. M., & Bittner, R. (2012). Green washing the digital playground: how virtual worlds support ecological intelligence... or do they?. In Proceedings of the 2012 iConference (pp. 608-610).
  • Mızık, E.T. & Avdan, Z.Y. (2020). Sürdürülebilirliğin temel taşı: ekolojik ayak izi, Artvin Çoruh Üniversitesi Doğal Afetler Uygulama ve Araştırma Merkezi Doğal Afetler ve Çevre Dergisi, 6(2): 451-467, DOI: 10.21324/dacd.630825.
  • Mulyana, E., Widyanti, T. & Supriyatna, A. (2021, November). Increasing ecological ıntelligence for students in primary school through the kang pisman program. In The 1st International Conference on Research in Social Sciences and Humanities (ICoRSH 2020) (pp. 428-434). Atlantis Press.
  • Nguyen, N. T., & Tran, T. T. (2021). Purchase behavior of young consumers toward green packaged products in Vietnam. The Journal of Asian Finance, Economics and Business, 8(1), 985-996.
  • Nketiah, E., Song, H., Obuobi, B., Adu-Gyamfi, G., Adjei, M. & Cudjoe, D. (2022). The impact of ecological footprint in West Africa: the role of biocapacity and renewable energy. International Journal of Sustainable Development & World Ecology, 29:6, 514-529, DOI: 10.1080/13504509.2022.2051637.
  • O’Sullivan,E. (1999).Transformative learning: educational vision for the 21th century. London, UK: Zed Books.
  • Okur-Berberoglu, E. (2018). Development of an ecoliteracy scale ıntended for adults and testing an alternative model by structural equation modelling. International Electronic Journal of Environmental Education, 8(1), 15-34.
  • Okur-Berberoglu, E. (2020). An ecological intelligence scale intended for adults. World Futures, 76(3), 133-152.
  • Orr, D. W. (2002). The nature of design: Ecology, culture, and human intention. New York, NY: Oxford University Press.
  • Oryani, B., Moridian, A., Rezania, S., Vasseghian, Y., Bagheri, M. & Shahzad, K., (2022). Asymmetric impacts of economic uncertainties and energy consumption on the ecological Footprint: Implications apropos structural transformation in South Korea. Fuel 322, 124180, https://doi.org/10.1016/j.fuel.2022.124180.
  • Özden, A. T., & Yapıcı, O. Ö. (2021). Tüketicilerin ekolojik zekâları ile organik gıda tüketim eğilimleri arasındaki ilişki. JOEEP: Journal of Emerging Economies and Policy, 6(2), 368-381.
  • Özgen, U. & Aksoy, A. D. (2017). Tüketicilerin ekolojik ayak izi farkındalık düzeyleri (Ankara ili örneği). Third Sector Social Economic Review, 52(3), 46-65.
  • Özkan, O. ve Çoban, M.N. (2022). Türkiye’de kirlilik hale hipotezi ve ekonomik büyüme, ekonomik küreselleşme ve ekolojik ayak izi bağlantısı: KRLS’den kanıtlar. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 18(4), 1049-1068.
  • Permatasari, N. I., Sunardi, O., & Susanto, L. H. (2021). Analysis of participation in maintaining environmental cleanliness through ecological intelligence. Journal of Biology Education Research (JBER), 2(2), 86-94.
  • Pratiwi, R. T., Disman, D., Supriatna, N., Wiyanarti, E., & Agustira, D. (2020). Analysıs of students ecological intelligence. International Journal of Educational Management and Innovation, 1(2), 165-172.
  • Putra, A., Rahmat, A., Redjeki, S. & Hidayat, T., (2019). Student’s ecological intelligence ability on the environmental knowledge course. Journal of Physics: Conference Series, 1157.
  • Ronto R, Saberi G, Leila Robbers GM, Godrich S, Lawrence M, Somerset S, Fanzo, J. & Chau, Y.J. (2022). Identifying effective interventions to promote consumption of protein-rich foods from lower ecological footprint sources: A systematic literature review. PLOS Glob Public Health, 2(3), e0000209. https://doi.org/10.1371/journal.pgph.0000209.
  • Rosati, A. G. (2017). Foraging cognition: reviving the ecological intelligence hypothesis. Trends in cognitive sciences, 21(9), 691-702.
  • Sert, A. (2017). Yeşil pazarlama ve tüketicilerin satın alma davranışları: üniversite öğrencilerine yönelik bir araştırma (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Nişantaşı Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Shumba, O. (2011). Commons thinking, ecological intelligence and the ethical and moral framework of Ubuntu: An imperative for sustainable development. Journal of Media and Communication Studies, 3(3), 84-96.
  • Simsar, A. (2021). Young children’s ecological footprint awareness and environmental attitudes in Turkey. Child Indicators Research, 14, 1387–1413, https://doi.org/10.1007/s12187-021-09810-7.
  • Sterling,S. (2009). Ecological intelligence in the Handbook of Sustainability Literacy (Chapter10, 77–83).
  • Su, Y., Khaskheli, A., Raza, S. A., & Yousufi, S. Q. (2022). How health consciousness and social consciousness affect young consumers purchase intention towards organic foods. Management of Environmental Quality: An International Journal, (33(5), 1249-1270.
  • Sunelcan, Ü., (2019). Yiyecek ve içecek işletmecilerinin ekolojik ayak izi farkındalığı: Balıkesir ilinde bir araştırma (Yüksek Lisans Tezi). Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gastronomi ve Mutfak Sanatları Anabilim Dalı.
  • Supriatna, N. (2016, April). Local wisdom in constructing students‘ ecoliteracy through ethnopedagogy and ecopedagogy. In 1st UPI International Conference on Sociology Education. Atlantis Press.
  • Suwandi, S., Yunus, A., & Rahmawati, L. E. (2017). Ecological intelligence values in Indonesian language textbooks for junior high school students. Pertanika Journal Social Sciences and Humanities, 25, 237-248.
  • Syrovatka, M., (2020). On sustainability interpretations of the ecological footprint. Ecological Economics, 169, 106543. https://doi.org/10.1016/j.ecolecon.2019.106543.
  • Şimşek T. (2020). Bazı demografik özelliklere göre liseli gençlerin ekolojik ayak izi farkındalıkları ve çevre dostu davranışları. Sosyal Bilimler Akademi Dergisi, 3(2):139-169.
  • Tekindal, M. A., Zabzun, G., Özel, Z., Demirsöz, M. & Tekindal, M. (2021). Awareness scale for reducing ecological footprint: a validity and reliability study. European Journal of Science and Technology, (27), 439-445.
  • Thomas H. (1989). Educational iımplications of the theory of multiple ıntelligences. Educational Researcher. 18(8), 4-10.
  • Tosunoğlu, T.B. (2014). Sürdürülebilir küresel refah göstergesi olarak ekolojik ayak izi. HAK-İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 3 (5), 132-149.
  • Uygurtürk, H. & Şenoğlu, P. (2021). Karabük Üniversitesi öğrencilerinin “yeşil pazarlama” farkındalık düzeyinin tespit edilmesi üzerine bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 24 (1), 71- 82.
  • Vlastelica, T., Kosti´c-Stankovi´c, M., Raji´c, T., Krsti´c, J. & Obradovi´c, T. (2023). Determinants of young adult consumers’ environmentally and socially responsible apparel consumption. Sustainability, 15, 1057, https:// doi.org/10.3390/su15021057.
  • Vreja, L. O., & Bălan, S. (2018). Types of intelligence. The ecological intelligence and sustainability. In International Conference on Competitiveness of Agro-food and Environmental Economy Proceedings (Vol. 7, pp. 55-64). The Bucharest University of Economic Studies.
  • Wackernagel, M., White, K., & Moran, D. (2004). Using Ecological Footprint accounts: from analysis to applications. International Journal of Environment and Sustainable Development, 3 (4), 293-315.
  • Wang, H., Han, X., Kuang, D., & Hu, Z. (2018, August). The influence factors on young consumers' green purchase behavior: Perspective based on theory of consumption value. In 2018 Portland International Conference on Management of Engineering and Technology (PICMET) (pp. 1-5). IEEE.
  • Wang, S. ve bian, X. (2008). Improved method of ecological footprint – Funing County ecological economic system assessments. Environ Dev Sustain, 10, 337–347, https://doi.org/10.1007/s10668-006-9067-y.
  • Wedding, C. (2010). Toward greater ecological intelligence in the United States: ten statements with statistics and commentary regarding ecolabels. Sustainability: Science, Practice and Policy, 6(1), 39-44.
  • Wiedmann, T., Minx, J., Barrett, J. & Wackernagel, M. (2006). Allocating ecological footprints to final consumption categories with input–output analysis. Ecological Economics, 56, 28 – 48
  • WWF(2023). https://www.wwf.org.tr/?12800/Yasayan_Gezegen_Raporu-2022.
  • Yağlıkara, A. (2022). Ekonomik, politik ve sosyal küreselleşmenin ekolojik ayak izi üzerindeki etkileri: ASEAN-5 Ülkeleri Örneği. Fiscaoeconomia, 6(2), 656-676. DOİ: 10.25295/fsecon.1067418.
  • Zulfikar, H. A., Supriatna, N., & Nurbaeti, I. (2020, March). Theoretical aspects of ecological intelligence development of students in elementary schools. International Conference on Elementary Education, 2(1), 803-813.

Genç Tüketicilerin Ekolojik Zekasının Ekolojik Ayak İzi Farkındalıkları Üzerindeki Etkisi: İstanbul İlinde Bir Uygulama

Year 2023, , 2100 - 2127, 30.09.2023

Arzu Deniz Çakıroğlu

https://doi.org/10.15869/itobiad.1318124

Abstract

Ekolojik ayak izi farkındalığı, bireylerin tüketim alışkanlıklarının çevreye verdiği zararı somut olarak ifade eden bir kavramdır. Doğaya verilen bu zararın bireyler tarafından fark edilmesi için sürdürülebilir yaşam tarzını ve satın alma davranışını destekleyen ekolojik zekanın geliştirilmesi gerekmektedir. Ekolojik zeka seviyesinin artmasının ekolojik ayak izi farkındalığını artırması beklenmektedir. Buradan hareketle bu çalışmanın temel amacı ekolojik zekanın ekolojik ayak izi farkındalığı üzerindeki etkisini belirlemektir. Literatürde yapılan tanımlardan bu iki değişkenin birbiriyle yakından ilişkili olduğu görülmektedir. Ancak bunların birlikte ele alındığı herhangi bir çalışmaya rastlanmamıştır. Dolayısıyla araştırmanın bu anlamda literatürdeki boşluğu doldurması beklenmektedir. Ekolojik zekanın ekolojik ayak izi farkındalığı üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla İstanbul ilinde yaşayan genç tüketiciler üzerinde bir anket çalışması yapılarak elde edilen veriler analiz edilmiştir. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, açıklayıcı faktör analizi, doğrulayıcı faktör analizi, korelasyon analizi ve regresyon analizi kullanılmıştır. İlk olarak araştırmada kullanılan temel ölçeklerin geçerlik ve güvenilirlikleri belirlenmiştir. Daha sonra ölçeklerin örnekleme uygunluğunu belirlemek amacıyla açıklayıcı faktör analizi ve yapı geçerliliğini test etmek için doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Son olarak ekolojik zekanın ekolojik ayak izi farkındalığı üzerindeki etkisi regresyon analizi yardımıyla belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre genel olarak genç tüketicilerin ekolojik zeka seviyesinin ekolojik ayak izi farkındalıkları üzerinde etkisi bulunmaktadır. Ekolojik zeka seviyesinin artması ekolojik ayak izi farkındalığının artmasını sağlamaktadır. Buna ek olarak ekolojik zeka ölçeğinin alt boyutu olan bütünleşik bakış açısı ve sosyal zekanın gençlerin gıda ve su ayak izi farkındalığı üzerinde etkisi olduğu belirlenmiştir. Buna göre gençlerin ekolojik zekalarının duygusal alanlarla ilişkili seviyesinin geliştirilmesi onların gıda ve su kullanımı konusundaki farkındalıklarını artırmaktadır. Regresyon analizinden elde edilen diğer sonuçlara göre ekolojik zekanın bir boyutu olan ekonominin ulaşım ayak izi farkındalığı üzerinde etkisi bulunmaktadır. Dolayısıyla gençlerin ekolojik zekalarının bilişsel kısımlarıyla ilgili düzeyin artırılması onların sürdürülebilir ulaşım konusundaki farkındalıklarını artırmaktadır.

Keywords

Ekolojik Ayak İzi Farkındalığı Ekolojik Zeka Tüketici Davranışı Sürdürülebilirlik Ekoloji

References

  • Açıkgöz Ün, K. (2005). Etkili öğrenme ve öğretme, İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
  • Ahmed, Z., Ahmad, M., Rjoub, H., Kalugina, O.A. & Hussain, N. (2021). Economic growth, renewable energy consumption, and ecological footprint: Exploring the role of environmental regulations and democracy in sustainable development. Sustainable Development, 30, 595–605.
  • Akbulut Yıldız, G. & Yıldız, B. (2022). Çevresel sürdürülebilirlik çerçevesinde ekolojik ayak izi ve ekonomik büyüme ilişkisi: Türkiye üzerine ampirik bir analiz. Sayıştay Dergisi, 33(126), 473-498
  • Akıllı, H., Kemahlı, F., Okudan, K. & Polat, F. (2008). Ekolojik ayak izinin kavramsal içeriği ve Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi’nde bireysel ekolojik ayak izi hesaplaması. Akdeniz İİBF Dergisi, 15, 1-25.
  • Akkuzu, N. (2016). Towards a profound ecological understanding: Statistical attempts to measure our ecological intelligence. International Journal of Social Sciences and Education, 6(2), 198-216.
  • Akkuzu-Güven, N. & Uyulgan, M. A. (2021a). An active learning framework for ecological ıntelligence: using activities of multiple ıntelligences to achieve ecological awareness. Science Education International, 32(4), 358-367.
  • Akkuzu-Güven, N. & Uyulgan, M. A. (2021b). Are university students willing to participate in environmental protection activities (EPAs)?–Sub-dimensions of ecological intelligence as predictors. Journal of Education in Science Environment and Health, 7(3), 269-282.
  • Akyüz, Y., Atış, E., Çukadar, M. & Salalı, E. (2016). Akademisyenlerin ekolojik etkilerinin incelenmesi: EÜ Ziraat Fakültesi örneği. B. Karlı, T. Bal, D. Sarıca ve Ş. Özger (Ed.), XII. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi içinde (s.1427-1436). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi.
  • Alper, A.E., Alper, F.O., Ozayturk, G. & Mike, F. (2022). Testing the long-run impact of economic growth, energy consumption, and globalization on ecological footprint: new evidence from Fourier bootstrap ARDL and Fourier bootstrap Toda–Yamamoto test results. Environ Sci Pollut Res (2022). https://doi.org/10.1007/s11356-022-18610-7.
  • Amanullah, M. & Ahmad, S. (2022). An overview of ecological intelligence. Ideal Research Review, 69(1), 81-84.
  • Arslan, H.Ö. & Yağmur, Z.İ. (2022). Science teachers’ knowledge about ecological footprint and views on “education for sustainable development”. International Journal of Turkish Educational Sciences, 10 (18), 139-167.
  • Asmi, F., Zhang, Q, Anwar, M.A., Linke, K. ve Zaied, B.Y. (2022). Ecological footprint of your denim jeans: production knowledge and green consumerism. Sustainability Science, 17:1781–1798. https://doi.org/10.1007/s11625-022-01131-0.
  • Aswita, D., Suryadarma, I. G. P., & Suyanto, S. (2018). Local wisdom of Sabang Island Socıety (Aceh, Indonesıa) in building ecological intelligence to support sustainable tourism. GeoJournal of Tourism and Geosites. 22 (2), 393–402.
  • Bahrudin, M. D. F., Rohmat, D., & Setiawan, I. (2018). The school’s policy in developing students ecological intelligence. In IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, 145(1), 012048, IOP Publishing.
  • Bakkal, H. (2022). Ekonomik büyüme, doğrudan yabancı sermaye yatırımları, finansal gelişme ve ekolojik ayak izi arasındaki ilişki: ABD ve Çin üzerine bir analiz. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(3), 366-386.
  • Barrett, J. (2001). Component ecological footprint: developingsustainable scenarios. Resource Management, 19 (2), 107-118.
  • Birand, A. (2016). Okul öncesi öğretmen adaylarının ekolojik ayak izi farkındalıkları ve çevre dostu davranışları (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Lefkoşa: Yakın Doğu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Bowers, C. A. (2010). The challenge of making the transition from individual to ecological intelligence in an era of global warming. Proceedings of the Media Ecology Association, 11, 21-30.
  • Bowers, C. A. (2011). Perspectives on the ideas of Gregory Bateson, ecological intelligence, and educational reforms, Eco-Justice Press LLC.
  • Boz, D., Duran, C. & Başköy, S. (2020). Yeşil pazarlama faaliyetlerinin tüketiciler üzerindeki etkileri. OPUS, Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 15 (22), 1346-1372.
  • Bucak, Ç. & Saygılı, R.F. (2022). Türkiye’de ve G7 ülkelerinde dışa açıklık ve ekolojik ayak izi ilişkisi: yatay kesit bağımlılığı altında panel veri analizi. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(3), 346-365.
  • Bucak, Ç. (2022). G8 ülkelerinde ve Türkiye’de ekonomik karmaşıklık ve ekolojik ayak izi ilişkisi: todayamamoto nedensellik testi analizi. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 22(1), 1-16.
  • Caba, B., (2021). Sınıf öğretmeni adaylarının ekolojik ayak izi farkındalık düzeyleri ve çevresel tutumları (Amasya örneklemi) (Yüksek Lisans Tezi,) Amasya : Amasya Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Matematik ve Fen Bilimleri Eğitimi Anabilim Dalı, Fen Bilgisi Eğitimi Bilim Dalı.
  • Capra, F. (2005). Speaking nature’s language: Principles for sustainability. In M. Stone & Z. Barlow (Eds.), Ecological literacy: Educating our children for a sustainable world (pp. 18–29). San Francisco, CA: Sierra Club Books.
  • Chambers, N.; Simmons, C. & Wackernagel, M. (2000). Sharing nature’s interest: ecological footprints as an indicator of sustainability, Routledge: London, UK, 2000; ISBN 978-1-315-87026-7.
  • Clark, K. E. (2013). Ecological intelligence and sustainability education in special education. Multicultural Education, 21(1), 38-45.
  • Coss, R. (2013). Review of ecoliterate: how educators are cultivating emotional, social, and ecological intelligence. Journal of Sustainability Education, 5.
  • Coste, & Hélias. (2022). PEFAP: Estimating the environmental footprint of food products from packaging data. Journal of Open Source Software, 7(73), 3329. https://doi.org/10.21105/joss.03329.
  • Coşkun, I.Ç. & Sarıkaya, R. (2014). Sınıf öğretmeni adaylarının ekolojik ayak izi farkındalık düzeylerinin belirlenmesi. Journal of Turkish Studies, 9(5), 1761-1787. https://doi.org/ 10.7827/TurkishStudies.6598.
  • Çakır Yıldırım, B. & Karaarslan Semiz, G., (2022). Üç aşamalı ekolojik ayak izi tanı testinin Türkçe’ye uyarlanması. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 1588-1638
  • Çam, H. ve Çelik, G. (2022). Ekolojik ayak izini etkileyen faktörlerin belirlenmesine yönelik bir yapısal model önerisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 25 (1), 201-215.
  • Çiftci, Y., (2022). Fosil yakıtlar ve ekolojik ayak izimiz, farklı yaklaşımlarla enerji kaynakları (1-9), Orient Yayınları.
  • Demirkol, M. & Aslan, İ. (2022). Classroom teachers' in-class ecological footprint awareness raising practices. Kastamonu Education Journal, 30(3), 633-644. doi: 10.24106/kefdergi. 933901.
  • Destek, M. A. & Sinha, A. (2020). Renewable, non-renewable energy consumption, economic growth, trade openness and ecological footprint: evidence from organisation for economic co-operation and development countries. Journal of Cleaner Production, 242, 118537.
  • Doherty, T. J. (2009). Ecological intelligence: how knowing the hidden ımpacts of what we buy can change everything by Daniel Goleman. Ecopsychology, 1(2), 100-103.
  • Dülgeroğlu, İ., Başol, O. & Öztürk Başol, R. (2016). Genç tüketicilerin yeşil tüketim davranışı: uluslararası algı farklılıkları. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (15), 1-16.
  • Eraslan, Ş. & Seçme, D. (2021). Mimarlık Fakültesi öğrencilerinin ekolojik ayak izi farkındalık düzeyi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 25(3), 481-491.
  • Fatah Uddin, S. M. & Khan, M.N. (2018) Young consumer's green purchasing behavior: opportunities for green marketing. Journal of Global Marketing, 31:4, 270-281, https://doi.org/10.1080/08911762.2017.1407982.
  • Fauzi, A., Fitriasari, S., & Muthaqin, D. I. (2022, January). Development of student ecological intelligence through the implementation of ecopedagogy. In Annual Civic Education Conference (ACEC 2021) (pp. 554-557). Atlantis Press.
  • Febriasari, L. K., & Supriatna, N. (2017). Enhance environmental literacy through problem based learning. Journal of Physics: Conference Series, 895(1), 1–6. https://doi.org/10.1088/1742-6596/895/1/012163.
  • Flint Ashery, S. (2022). Group consumption and ecological footprint: the effect of habits and lifestyle. Sustainability, 14, 13270, https://doi.org/10.3390/ su142013270.
  • Fornell, C. Larcker, F.D. (1981). Evaluating structural equation models with unobservable variables and measurement. Journal of Marketing Research, 18(1), 39-50.
  • Franz, J. & Papyrakis, E. (2011). Online calculators of ecological footprint: do they promote or dissuade sustainable behaviour? Sustainable Development, 19, 391–401.
  • Freeman, N. Frank (1925). What is intelligence? The School Review. 33(4), 253- 263.
  • Gardner, H. (1983). Frames of mind. New York: Basic Books.
  • Gardner, H., & Hatch, T. (1989). Educational implications of the theory of multiple intelligences. Educational Researcher, 18(8), 4-10.
  • Gardner, H. (1993). Multiple intelligences: The theory in practice. Basic Books.
  • Gardner, H. (1999). Who owns intelligence. The Atlantic Monthly, 283(2), 67-76.
  • Gigerenzer, G. (2000). Ecological intelligence. adaptive thinking: rationality in the real world (evolution and cognition). ABC Research Group.
  • Goleman, D. (2006). Social intelligence: The new science of human relationship. New York, NY: Bantam Book.
  • Goleman, D. (2009). Ecological intelligence: How knowing the hidden impacts of what we buy can change everything. New York, NY: Broadway Books.
  • Goleman, D., Bennett, L. & Barlow, Z. (2012). Ecoliterate: How educators are cultivating emotional, social, and ecological intelligence. John Wiley & Sons.
  • Gupta, M., Saini, S. & Sahoo, M. (2022). Determinants of ecological footprint and PM2.5: Role of urbanization, natural resources and technological innovation. Environmental Challenges, 7, 100467, https://doi.org/10.1016/j.envc.2022.100467.
  • Güleç, S. & Orhan, A.T. (2022). 5E Öğrenme modeli uygulamalarının ortaokul öğrencilerinin akademik başarılarına, ekolojik ayak izi farkındalıklarına ve sürdürülebilir çevreye yönelik tutumlarına etkisi. Eğitim Bilim ve Araştırma Dergisi, 3(2), 410-441.
  • Güler AG., Küçük M. & Gök G. (2021). Determining the ecological footprints of environmental engineering students: the case of Sivas Cumhuriyet University. Academic Research Journal of Technical Vocational Schools, 5(1): 9-17.
  • Günal, N., Yücel Işıldar, G. & Atik, D. A. (2018). Üniversite öğrencilerinin ekolojik ayak izi azaltılması konusundaki eğilimlerinin incelenmesi. TÜBAV, 11(4), 34-46
  • Güngör, H., & Kalburan, N. C. (2018). Çocuklar için ekolojik ayak izi farkındalık ölçeği’nin (EKAYO) geliştirilmesi. International Journal of Early Childhood Education Studies, 3(2), 1–14.
  • Gürbüz, İ.B, Nesirov, E. & Özkan, G. (2021). Investigating environmental awareness of citizens of Azerbaijan: a survey on ecological footprint. Environment, Development and Sustainability, 23:10378–10396.
  • Gürel, E., & Tat, M. (2010). Çoklu zekâ kuramı: tekli zekâ anlayışından çoklu zekâ yaklaşımına. Journal of International Social Research, 3(11).
  • Hassan, H. M., Quader, M. S., & Aktar, S. (2022). The role of perceived value and green consumption attitude on purchase intention of eco-bag: a study on young consumers. Jurnal Pengurusan, 65.
  • Hettiarachchi, W. N. (2020). Ecologıcal ıntellıgence towards ecologıcal behavıour. International Journal Of All Research Writings, 3(5), 64-73.
  • Ho, T. T., & Huynh, C. M. (2022). Green purchase ıntention: an ınvestigation from vietnamese young consumers. Munich Personal RePEc Archive, MPRAPaperNo.112355, https://mpra.ub.uni-muenchen.de/112355/.
  • Ilela, M., Wihardjo, S. D., & Purwanto, A. (2021). The relationship of ecological ıntelligence with students' environment care behavior on mangrove ecosystem materials. International Journal of Multicultural and Multireligious Understanding, 8(10), 409-416.
  • Işık Mercan, S. (2022). Ekolojik kimlik ve ekolojik ayak izi: çevre sorunlarında bir ikilem mi? International Journal of Geography and Geography Education (IGGE), 47, 148-161. http://dx.doi.org/10.32003/igge.1124911.
  • Jahari, S.A., Hass, A., Idris, I.B. and Joseph, M. (2022). An integrated framework examining sustainable green behavior among young consumers. Journal of Consumer Marketing, Vol. 39 No. 4, pp. 333-344. https://doi.org/10.1108/JCM-04-2021-4593.
  • Kahn, R. (2010). Critical pedagogy, ecoliteracy, & planetary crisis: the ecopedagogy movement. New York, NY: Peter Lang.
  • Kalmaz, B.D. & Awosusi, A.A. (2022). Investigation of the driving factors of ecological footprint in Malaysia. Environmental Science and Pollution Research, 29, 56814–56827, https://doi.org/10.1007/s11356-022-19797-5.
  • Kardaslar, A. (2022). Ekonomik büyüme, enerji tüketimi ve küreselleşme sürecinin ekolojik ayak izi üzerindeki etkisi: Türkiye örneği. Business and Economics Research Journal, 13(3), 385-401. http://dx.doi.org/10.20409/berj.2022.379.
  • Kautish, P., & Sharma, R. (2019). Value orientation, green attitude and green behavioral intentions: an empirical investigation among young consumers. Young Consumers, 20(4), 338-358.
  • Kaypak, Ş. (2013). Ekolojik ayak izinden çevre barışına bakmak. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 6 (1), 154-159.
  • Kazemzadeh, E., Fuinhas, J.A., Salehnia, N. & Osmani, F. (2023). The efect of economic complexity, fertility rate, and information and communication technology on ecological footprint in the emerging economies: a two step stirpat model and panel quantile regression. Quality & Quantity, 7, 737–763 https://doi.org/10.1007/s11135-022-01373-1.
  • Keles, Ö. (2017). Investigation of pre-service science teachers' attitudes towards sustainable environmental education. Higher Education Studies, 7(3), 171-180.
  • Keleş, Ö. (2007). Sürdürülebilir yaşama yönelik çevre eğitimi aracı olarak ekolojik ayak izinin uygulanması ve değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Keleş, Ö., Naim, U., & Özsoy, S. (2008). Öğretmen adaylarının ekolojik ayak izlerinin hesaplanması ve değerlendirilmesi. Ege Eğitim Dergisi, 9(2), 1-15.
  • Kovács, Z.; Harangozó, G.; Szigeti, C.; Koppány, K.; Kondor, A.C. & Szabó, B. (2020). measuring the ımpacts of suburbanization with ecological footprint calculations. Cities, 101, 102715.
  • Küçükbaş Duman, F. & Atabek Yiğit, E. (2022). Spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin ekolojik ayak izi farkındalıkları. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 27(4), 265-280.
  • Küçükcankurtaran, S., Çolak, H., Akalın, S. ve Çiçek, B. (2022). Sürdürülebilir beslenmenin ekolojik etkileri: covıd-19 pandemisi ve besin sistemleri. Uluslararası Hakemlı Akademık Spor Sağlık Ve Tıp Bılımlerı Dergısı, 45 (özel sayı), 172-182.
  • Latipah, M., Ruhimat, M., & Somantri, L. (2019, June). The effect of fieldtrip on geography of student’s ecological ıntelligence. In IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, 286(1), 012009). IOP Publishing.
  • Lee, K. (2008). Opportunities for green marketing: young consumers. Marketing Intelligence &Planning, 26(6), 573-586.
  • Limnios, E.M., Schilizzi, G.M.S, Burton, M., Ong, A. & Hynes, N. (2016). Willingness to pay for product ecological footprint: Organic vs non-organic consumers. Technological Forecasting & Social Change, 338–348, https://doi.org/10.1016/j.techfore.2016.05.009.
  • Maichum, K., Parichatnon, S. & Peng, K.C., (2017). Factors affecting on purchase ıntention towards green products: a case study of young consumers in Thailand. International Journal of Social Science and Humanity, 7(5), 330-335.
  • Mainaki, R., Kastolani, W., & Setiawan, I. (2018). Ecological untelligence level of hight school students un Cimahi City. In SHS Web of Conferences (Vol. 42). EDP Sciences.
  • McCallum, I. (2008). Ecological intelligence: rediscovering ourselves in nature, Africa geographic, Fulcrum Golden, Colorado.
  • Meyer, V. (2004). The ecological footprint as an environmental education tool for knowledge, attitude and behaviour changes towards sustainable living: a case study (Master Of Education), Universıty of South Africa.
  • Meyers, E. M., & Bittner, R. (2012). Green washing the digital playground: how virtual worlds support ecological intelligence... or do they?. In Proceedings of the 2012 iConference (pp. 608-610).
  • Mızık, E.T. & Avdan, Z.Y. (2020). Sürdürülebilirliğin temel taşı: ekolojik ayak izi, Artvin Çoruh Üniversitesi Doğal Afetler Uygulama ve Araştırma Merkezi Doğal Afetler ve Çevre Dergisi, 6(2): 451-467, DOI: 10.21324/dacd.630825.
  • Mulyana, E., Widyanti, T. & Supriyatna, A. (2021, November). Increasing ecological ıntelligence for students in primary school through the kang pisman program. In The 1st International Conference on Research in Social Sciences and Humanities (ICoRSH 2020) (pp. 428-434). Atlantis Press.
  • Nguyen, N. T., & Tran, T. T. (2021). Purchase behavior of young consumers toward green packaged products in Vietnam. The Journal of Asian Finance, Economics and Business, 8(1), 985-996.
  • Nketiah, E., Song, H., Obuobi, B., Adu-Gyamfi, G., Adjei, M. & Cudjoe, D. (2022). The impact of ecological footprint in West Africa: the role of biocapacity and renewable energy. International Journal of Sustainable Development & World Ecology, 29:6, 514-529, DOI: 10.1080/13504509.2022.2051637.
  • O’Sullivan,E. (1999).Transformative learning: educational vision for the 21th century. London, UK: Zed Books.
  • Okur-Berberoglu, E. (2018). Development of an ecoliteracy scale ıntended for adults and testing an alternative model by structural equation modelling. International Electronic Journal of Environmental Education, 8(1), 15-34.
  • Okur-Berberoglu, E. (2020). An ecological intelligence scale intended for adults. World Futures, 76(3), 133-152.
  • Orr, D. W. (2002). The nature of design: Ecology, culture, and human intention. New York, NY: Oxford University Press.
  • Oryani, B., Moridian, A., Rezania, S., Vasseghian, Y., Bagheri, M. & Shahzad, K., (2022). Asymmetric impacts of economic uncertainties and energy consumption on the ecological Footprint: Implications apropos structural transformation in South Korea. Fuel 322, 124180, https://doi.org/10.1016/j.fuel.2022.124180.
  • Özden, A. T., & Yapıcı, O. Ö. (2021). Tüketicilerin ekolojik zekâları ile organik gıda tüketim eğilimleri arasındaki ilişki. JOEEP: Journal of Emerging Economies and Policy, 6(2), 368-381.
  • Özgen, U. & Aksoy, A. D. (2017). Tüketicilerin ekolojik ayak izi farkındalık düzeyleri (Ankara ili örneği). Third Sector Social Economic Review, 52(3), 46-65.
  • Özkan, O. ve Çoban, M.N. (2022). Türkiye’de kirlilik hale hipotezi ve ekonomik büyüme, ekonomik küreselleşme ve ekolojik ayak izi bağlantısı: KRLS’den kanıtlar. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 18(4), 1049-1068.
  • Permatasari, N. I., Sunardi, O., & Susanto, L. H. (2021). Analysis of participation in maintaining environmental cleanliness through ecological intelligence. Journal of Biology Education Research (JBER), 2(2), 86-94.
  • Pratiwi, R. T., Disman, D., Supriatna, N., Wiyanarti, E., & Agustira, D. (2020). Analysıs of students ecological intelligence. International Journal of Educational Management and Innovation, 1(2), 165-172.
  • Putra, A., Rahmat, A., Redjeki, S. & Hidayat, T., (2019). Student’s ecological intelligence ability on the environmental knowledge course. Journal of Physics: Conference Series, 1157.
  • Ronto R, Saberi G, Leila Robbers GM, Godrich S, Lawrence M, Somerset S, Fanzo, J. & Chau, Y.J. (2022). Identifying effective interventions to promote consumption of protein-rich foods from lower ecological footprint sources: A systematic literature review. PLOS Glob Public Health, 2(3), e0000209. https://doi.org/10.1371/journal.pgph.0000209.
  • Rosati, A. G. (2017). Foraging cognition: reviving the ecological intelligence hypothesis. Trends in cognitive sciences, 21(9), 691-702.
  • Sert, A. (2017). Yeşil pazarlama ve tüketicilerin satın alma davranışları: üniversite öğrencilerine yönelik bir araştırma (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Nişantaşı Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Shumba, O. (2011). Commons thinking, ecological intelligence and the ethical and moral framework of Ubuntu: An imperative for sustainable development. Journal of Media and Communication Studies, 3(3), 84-96.
  • Simsar, A. (2021). Young children’s ecological footprint awareness and environmental attitudes in Turkey. Child Indicators Research, 14, 1387–1413, https://doi.org/10.1007/s12187-021-09810-7.
  • Sterling,S. (2009). Ecological intelligence in the Handbook of Sustainability Literacy (Chapter10, 77–83).
  • Su, Y., Khaskheli, A., Raza, S. A., & Yousufi, S. Q. (2022). How health consciousness and social consciousness affect young consumers purchase intention towards organic foods. Management of Environmental Quality: An International Journal, (33(5), 1249-1270.
  • Sunelcan, Ü., (2019). Yiyecek ve içecek işletmecilerinin ekolojik ayak izi farkındalığı: Balıkesir ilinde bir araştırma (Yüksek Lisans Tezi). Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gastronomi ve Mutfak Sanatları Anabilim Dalı.
  • Supriatna, N. (2016, April). Local wisdom in constructing students‘ ecoliteracy through ethnopedagogy and ecopedagogy. In 1st UPI International Conference on Sociology Education. Atlantis Press.
  • Suwandi, S., Yunus, A., & Rahmawati, L. E. (2017). Ecological intelligence values in Indonesian language textbooks for junior high school students. Pertanika Journal Social Sciences and Humanities, 25, 237-248.
  • Syrovatka, M., (2020). On sustainability interpretations of the ecological footprint. Ecological Economics, 169, 106543. https://doi.org/10.1016/j.ecolecon.2019.106543.
  • Şimşek T. (2020). Bazı demografik özelliklere göre liseli gençlerin ekolojik ayak izi farkındalıkları ve çevre dostu davranışları. Sosyal Bilimler Akademi Dergisi, 3(2):139-169.
  • Tekindal, M. A., Zabzun, G., Özel, Z., Demirsöz, M. & Tekindal, M. (2021). Awareness scale for reducing ecological footprint: a validity and reliability study. European Journal of Science and Technology, (27), 439-445.
  • Thomas H. (1989). Educational iımplications of the theory of multiple ıntelligences. Educational Researcher. 18(8), 4-10.
  • Tosunoğlu, T.B. (2014). Sürdürülebilir küresel refah göstergesi olarak ekolojik ayak izi. HAK-İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 3 (5), 132-149.
  • Uygurtürk, H. & Şenoğlu, P. (2021). Karabük Üniversitesi öğrencilerinin “yeşil pazarlama” farkındalık düzeyinin tespit edilmesi üzerine bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 24 (1), 71- 82.
  • Vlastelica, T., Kosti´c-Stankovi´c, M., Raji´c, T., Krsti´c, J. & Obradovi´c, T. (2023). Determinants of young adult consumers’ environmentally and socially responsible apparel consumption. Sustainability, 15, 1057, https:// doi.org/10.3390/su15021057.
  • Vreja, L. O., & Bălan, S. (2018). Types of intelligence. The ecological intelligence and sustainability. In International Conference on Competitiveness of Agro-food and Environmental Economy Proceedings (Vol. 7, pp. 55-64). The Bucharest University of Economic Studies.
  • Wackernagel, M., White, K., & Moran, D. (2004). Using Ecological Footprint accounts: from analysis to applications. International Journal of Environment and Sustainable Development, 3 (4), 293-315.
  • Wang, H., Han, X., Kuang, D., & Hu, Z. (2018, August). The influence factors on young consumers' green purchase behavior: Perspective based on theory of consumption value. In 2018 Portland International Conference on Management of Engineering and Technology (PICMET) (pp. 1-5). IEEE.
  • Wang, S. ve bian, X. (2008). Improved method of ecological footprint – Funing County ecological economic system assessments. Environ Dev Sustain, 10, 337–347, https://doi.org/10.1007/s10668-006-9067-y.
  • Wedding, C. (2010). Toward greater ecological intelligence in the United States: ten statements with statistics and commentary regarding ecolabels. Sustainability: Science, Practice and Policy, 6(1), 39-44.
  • Wiedmann, T., Minx, J., Barrett, J. & Wackernagel, M. (2006). Allocating ecological footprints to final consumption categories with input–output analysis. Ecological Economics, 56, 28 – 48
  • WWF(2023). https://www.wwf.org.tr/?12800/Yasayan_Gezegen_Raporu-2022.
  • Yağlıkara, A. (2022). Ekonomik, politik ve sosyal küreselleşmenin ekolojik ayak izi üzerindeki etkileri: ASEAN-5 Ülkeleri Örneği. Fiscaoeconomia, 6(2), 656-676. DOİ: 10.25295/fsecon.1067418.
  • Zulfikar, H. A., Supriatna, N., & Nurbaeti, I. (2020, March). Theoretical aspects of ecological intelligence development of students in elementary schools. International Conference on Elementary Education, 2(1), 803-813.
There are 126 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Applied Economics (Other)
Journal Section Articles
Authors

Arzu Deniz Çakıroğlu 0000-0003-4260-0373

Early Pub Date September 28, 2023
Publication Date September 30, 2023
Published in Issue Year 2023

Cite

APA Deniz Çakıroğlu, A. (2023). Genç Tüketicilerin Ekolojik Zekasının Ekolojik Ayak İzi Farkındalıkları Üzerindeki Etkisi: İstanbul İlinde Bir Uygulama. İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 12(3), 2100-2127. https://doi.org/10.15869/itobiad.1318124
İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi  Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.