Mehmet Âkif Ersoy, sanatçılığında gerçekçiliği öncelemesine rağmen pek çok gerçekçi sanatçının aksine kişiliğiyle sanatçılığı arasına sınır koymaz. Gerçekçi sanatçı gerçeklik etkisi yaratmak için eserinde kendini gizler. Âkif ise tam tersine kendi sesini, anlattığı gerçekliğin bir parçası olarak kimi zaman doğrudan kimi zaman da kurguladığı kişilerle okuruna duyurur. Bunu yaparken de dramatik monologdan geniş ölçüde yararlanır. Onun en olgun eseri olan kabul edilen Âsım, şairin bu yaklaşımını örnekler niteliktedir. Âkif‟in Milli Mücadele yıllarındaki etkili çalışmaları sırasında tefrika yoluyla Sebîlü’r-Reşad dergisinde yayımladığı ve 1924‟te basımını tamamladığı Âsım, içeriğinin yanı sıra çok yönlü teknik yapısıyla da önemli bir eserdir. Makalede Âkif‟in Âsım adlı eserindeki kişilerini sunma biçimi “Dramatik Monolog”, “Otobiyografik Malzeme” ve “Portre Çizimi” başlıkları altında incelenmiştir
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | September 1, 2012 |
Published in Issue | Year 2012 Volume: 1 Issue: 3 |