Bu araştırmada cezaevinden tahliye olan eski hükümlülerin gerek cezaevinde gerekse cezaevinden sonraki dönemde ailelerinden gördükleri sosyo-ekonomik ve psikolojik desteğin onların suçu terk etmeleri üzerindeki etkisine odaklanılmıştır. Çalışmada nitel bir araştırma yöntemi tercih edilmiştir. Bu kapsamda cezaevinden çıktıktan sonra en az iki yıl suç işlememiş 50 eski hükümlü ile görüşme yapılmıştır. Görüşme yapılan eski mahkûmlar Diyarbakır’da ikamet eden bireylerden seçilmiştir. Araştırmada katılımcıların büyük bir çoğunluğu gerek cezaevinde gerekse cezaevi sonrası dönemde ailelerinden gördükleri desteğin onların suçu terk etmelerinde önemli bir katkı sağladığını belirtmişlerdir. Bu kapsamda eski hükümlülerin cezaevinde iken aileleri tarafından ziyaret edilmeleri, telefon görüşmeleri gerçekleştirmeleri, cezaevinde maddi ihtiyaçlarını karşılamaları ve cezaevi sonrası dönemde de ailenin sosyo-ekonomik desteği sunmaya devam etmesinin onların suçu terk etmeleri üzerinde etkili olduğu sonucu elde edilmiştir. Ayrıca eski hükümlülerden evli ve çocuk sahibi olanlar suçu daha kolay terk ettikleri belirlenmiştir. Sonuç olarak bu araştırmada cezaevinden çıkan eski hükümlülerin aile ilişkilerinin devam ettiği, onlara karşı dışlayıcı tutumdan kaçınıldığı, gelir ve barınma desteğinin sunulduğu görülmüş ve bu tutumun eski hükümlülerin suçu terk etmelerinde önemli düzeyde etkili olduğu gözlemlenmiştir. Bu bulgulardan hareketle eski hükümlülerin yeniden suç işlemelerinin önlenmesinde aile temelli destekler içeren program ve faaliyetlerin daha sistematik bir şekilde sunulması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Eski hükümlüler eski hükümlülerin suçu terk etmeleri eski hükümlülerin suçu terk etmeleri üzerinde ailenin etkisi
This study concentrates on the impact of socioeconomic and psychological support from the families of ex-convicts discharged from prison on their desistance from crime, both in prison and in the post-prison period. A qualitative research method was adopted in this study. In this context, 50 ex-convicts who had not committed a crime since at least two years after their release from prison were interviewed. The ex-convicts interviewed were selected from among the individuals residing in Diyarbakr. In the conducted research, the majority of the participants stated that the support they were provided by their families both in prison and in the post-prison period made a significant contribution to their desistance from crime. In this context, it was concluded that being visited by the families of ex-convicts while they were in prison, making phone calls, meeting their pecuniary needs in prison, and continuing to provide socio-economic support by the family in the post-prison period were effective in reducing their desistance from crime. In addition, it was determined that ex-convicts who were married and had children committed crime more easily. In conclusion, it was presented in this study that the family relations of ex-convicts discharged from prison continued, that an exclusionary attitude towards them was avoided, and that income and accommodation support was provided. Thus, this attitude had a significant role in ex-convicts’ quitting their crime. Based on these findings, it was concluded that it is necessary to provide family-based support programmes and activities more systematically to prevent ex-convicts from recommitting crime.
Ex-convicts ex-convicts’ desistances from crime the effect of family on x-convicts’ desistances from crime
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Criminology (Other) |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | July 8, 2024 |
Submission Date | March 10, 2024 |
Acceptance Date | May 2, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 |