Abstract
One of the situations of aggravated injury on account of its consequences is causing to the death of the victim (TCC art. 87/4). Typicality of this offence occurs when the injury, which is the fundamental offence (TCC art. 86/1; 87/1, 2, 3; 88), is committed intentionally and the death, which is the aggravated consequence, is committed recklessly. Because of the reason that the intentional injury involves the risk of death as a consequence, this offence signifies much more injustice than both the intentional injury and the reckless injury do. The most important aspect in regard to this offence is that the consequence of death is a direct result of the intentional injury. Even if death occurs in cases where the intentional injury does not have an impact on body or in cases where the impact can be cured by a simple medical treatment, the typicality of causing to death as a consequence of the intentional injury does not occur. Likewise, this offence does not constitute a crime in cases where the death does not occur even if the intentional injury occurs or in cases where the death occurs though the intentional injury is attempted. *** * İstanbul Şehir Üniversitesi Hukuk Fakültesi Öğretim Üyesi. “Doktora annem”, saygı değer hocam Prof. Dr. Füsun Sokullu-Akıncı adına çıkarılan bu armağanda yazı yazmak bizim için bir bahtiyarlıktır. Doktora tez danışmanlığımı üstlendiği günden bugüne değin bizlere olan yardımını, gösterdiği yakınlığı ve gerçek anne sıcaklığını hiçbir zaman unutmayacağız. Kendilerine sağlıklı ve huzurlu bir hayat diliyorum. ** Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Öğretim Üyesi. I. GENEL AÇIKLAMALAR Kasten yaralamanın neticesi sebebiyle ağırlaşmış halleri, TCK’nın 87. maddesinde dört fıkra halinde düzenlenmiştir. Bu hallerden birisi de kasten yaralama sonucu ölüme neden olmadır. Bu ağır netice, Türk Ceza Kanununun 87. maddesinin dördüncü fıkrasında “Kasten yaralama sonucunda ölüm meydana gelmişse, yukarıdaki maddenin birinci fıkrasına giren hallerde sekiz yıldan oniki yıla kadar, üçüncü fıkrasına giren hallerde ise oniki yıldan onaltı yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.” şeklinde düzenlenmiştir. Kasten yaralama sonucu ölüme neden olma, 87. maddenin diğer fıkralarında düzenlenen neticesi sebebiyle ağırlaşmış hallerden haksızlık içeriği itibariyle farklılık göstermektedir. Zira 87. maddenin diğer fıkralarındaki ağır neticeler kasten yaralama gibi yine kişinin vücut dokunulmazlığının ihlali kapsamında kalırken, dördüncü fıkradaki netice kişinin yaşama hakkını ihlal etmektedir. Bir başka deyişle, burada neticenin ifade ettiği haksızlık kişinin yaşama hakkının ortadan kaldırılmasıdır. Hareketin ifade ettiği haksızlığı esas alan kanun koyucu, yerinde olarak, bu suçu da kasten yaralamanın diğer ağır neticeleriyle birlikte aynı maddede düzenlemiştir. Kasten yaralama sonucu ölüme neden olma, birisi kasten işlenen temel suç ve diğeri taksirle meydana gelen ağır netice olmak üzere iki kademeden oluşmaktadır. TCK’nın 87. maddesinin dördüncü fıkrasının tipikliği, kasten yaralamanın unsurlarıyla birlikte mağdurun ölümüne taksirle sebebiyet verilmesini içermektedir. Mağdurun ölümüne taksirle sebebiyet verme, bu suçu, neticesi sebebiyle ağırlaşmış suç (m. 23) haline getirmektedir. Bu itibarla, bu suçun unsurlarının açıklanmasında 23. madde mutlaka göz önünde bulundurulmalıdır. II. TİPİKLİĞİN UNSURLARI 1. Genel Olarak Kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçunun tipikliği bakımından, ilk önce temel suçun unsurlarının gerçekleşmiş olması gerekir. Temel suç olan kasten yaralamanın unsurları TCK’nın 86. maddesinin birinci fıkrasında gösterilmiştir. Buna göre, kasten bir başkasının vücuduna acı veren veya sağlığının ya da algılama yeteneğinin bozulmasına neden olan bir fiil gerçekleştirilmiş olmalıdır. Hemen belirtelim ki, ölüme neden olan ilk kademedeki kasten yaralamayı, sadece 86. maddenin birinci fıkrasıyla sınırlı bir şekilde düşünmemek gerekir. Bunun yanı sıra, 87. maddenin birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarını kapsar şekilde gerçekleşen yaralama sonucu ölümün meydana gelmesi halinde de, 87. maddenin dördüncü fıkrasının tipikliğinin oluştuğu kabul edilmelidir. Bir başka deyişle, 87. maddede belirtilen şekilde yaralanan mağdurun ölmesi halinde, şayet ölüm neticesi bakımından failin taksiri varsa, 87. maddenin dördüncü fıkrası uygulama alanı bulur, . Alman hukukunda da kasten yaralama sonucu ölüme neden olma şeklindeki ağır neticenin, temel suç tipi olan kasten yaralamanın nitelikli halleri ve diğer neticesi sebebiyle ağırlaşmış halleriyle bağlantılı bir şekilde gerçekleşebileceği kabul edilmektedir. Bkz. Karl Heinz Gössel/Dieter Dölling, Strafrecht Besonderer Teil 1, 2. Auflage, Heidelberg 2004, § 13, kn. 79-80; Walter Stree, in: Schönke/Schröder Strafgesetzbuch Kommentar, 27. Auflage, München 2006, § 227, kn. 1. Kaymaz da bu sonuca varmış olmakla birlikte, 87. maddenin bir, iki ve üçüncü fıkralarında düzenlenen neticesi sebebiyle ağırlaşan kasten yaralama fiilinin, dördüncü fıkrada düzenlenen suçun unsuru olarak kabul edilmesini isabetli bulmamakAğır netice olan ölüme yol açan kasten yaralama icrai hareketle işlenebileceği gibi, ihmali hareketle de işlenebilir. Bu itibarla, ihmali davranışla işlenen kasten yaralama sonucu ölümün meydana gelmiş olması halinde de, 87. maddenin dördüncü fıkrası uygulanır. Kasten yaralama sonucunda mağdurun ölümüne sebebiyet verilmiş olması, bu suçun tipikliği bakımından varlığı gerekli olan diğer şartı oluşturmaktadır. Şüphesiz temel suç olan kasten yaralama ile ölüm neticesi arasında nedensellik bağı bulunmalıdır. Ölüm neticesine kasten yaralama (m. 86, f. 1; m. 87, f. 1, 2 ve 3; m. 88) sonucunda sebebiyet verilmiş olmalıdır. Ancak 87. maddenin dördüncü fıkrasının uygulanması bakımından kasten yaralama ile ölüm neticesi arasında şart teorisinin gereklerine uygun genel bir nedensellik bağının bulunması yeterli değildir. Ölüm neticesinin faile yüklenebilmesi için, ayrıca kasten yaralama fiili ile ölüm neticesi arasında doğrudan bir bağlantı da mevcut olmalıdır. Kasten yaralama ile ölüm neticesi arasında varlığı gerekli olan doğrudan bağlantı, yüksek ölüm riskinin veya çok açık bir tehlikenin bulunması şeklinde anlaşılmamalıdır. Burada önemli olan kasten yaralama fiilinin ağır neticenin meydana gelmesi tehlikesini bünyesinde taşıması, ağır netice olan ölümün temel suç tipinin işlenmesinin doğrudan sonucu olması, yani ölüm sonucunu içeren tehlikenin temel suçun gerçekleşmesinde içkin bulunmasıdır. Aksi takdirde 87. maddenin dördüncü fıkrasında tanımlanan suç oluşmaz. Bu hüküm kasten yaralama sonucunda ölüm neticesinin hemen meydana geldiği olaylarda uygulanabileceği gibi, örneğin mağdurun yaralanma sonrası kaldırıldığı hastanede olaydan üç gün sonra hayatını kaybetmesi gibi, daha sonra gerçekleştiği durumlarda da uygulanabilir.. Önemli olan ölüm neticesinin temel suçun işlenmesinin doğrudan neticesi olarak meydana gelmesidir. 2. Maddi Unsurlar Kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçunda, temel suç olan kasten yaralama ile ölüm neticesi bakımından tartışılacak fazla bir husus bulunmamaktadır. Bu suç açısından uygulamada özellikle kasten yaralama ile ölüm neticesi arasındaki bağlantının ne şekilde olması gerektiği konusunda duraksamalar yaşanmaktadır. Bir başka deyişle, bu suçun tipikliği bakımından ölüm neticesinin hangi hallerde faile isnat edilebileceği açıklanması gereken en tadır. Zira bu durumda failin fiilinin “netice sebebiyle ağırlaşmış halinin neticesi sebebiyle ağırlaşmış hali” gibi bir durumun söz konusu olacağını belirtmektedir (Seydi Kaymaz, Kasten Yaralama Sonucu Ölüme Neden Olma, Ankara 2009, s. 74). İfade edelim ki burada bağlantı temel suç ile ölüm neticesi arasında kurulmalıdır. Esasen ölüm neticesinin gerçekleştiği hallerde 87. maddedeki diğer ağır neticelerden ayrıca bahsedilemez. Kaymaz, s. 78; Herbert Tröndle/Thomas Fischer, Strafgesetzbuch Und Nebengesetze, 54. Auflage, München, 2007, § 227, kn. 2; Gössel/Dölling, § 13, kn. 81; S/S-Stree, § 227, kn. 1. Tröndle/Fischer, § 227, kn. 2; Karl Lackner/Kristian Kühl, Strafgesetzbuch mit Erläuterungen, 24. Auflage, München 2001, § 227, kn. 2; Veli Özer Özbek ve diğerleri, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, Ankara, 2010, s. 269. S/S-Stree, § 227, kn. 3. Tröndle/Fischer, § 227, kn. 2; Lackner/Kühl, § 227, kn. 2; S/S-Stree, § 227, kn. 3; Veli Özer Özbek ve diğerleri, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, s. 269. Peter Cramer/Detlev Sternberg-Lieben, in: Schönke/Schröder Strafgesetzbuch Kommentar, 27. Auflage, München 2006, § 18, kn. 4.
Keywords
Abstract
Kasten yaralamanın neticesi sebebiyle ağırlaşan hallerinden birisi de,
mağdurun ölümüne neden olunmasıdır (TCK m. 87/4). Bu suçun tipikliği temel
suç olan yaralamanın (TCK m. 86/1; 87/1, 2, 3; 88) kasten; ağır netice
olan ölümün ise taksirle gerçekleşmesiyle oluşur. Kasten yaralama fiilinin ölüm
neticesini meydana getirme riskini bünyesinde taşıması nedeniyle, bu suç kendisini
oluşturan kasten yaralama ve taksirle öldürme suçlarının her birinden
daha fazla bir haksızlığı ifade etmektedir. Bu suç bakımından en önemli husus,
ölüm neticesinin kasten yaralamanın doğrudan sonucu olmasıdır. Kasten yaralamanın
vücut üzerinde etki etmediği veya bu etkinin basit tıbbi müdahaleyle
giderilebilecek derecede kaldığı hallerde, ölüm meydana gelse de, kasten yaralama
sonucu ölüme neden olmanın tipikliği gerçekleşmez. Keza kasten yaralama
tamamlanmış olmasına rağmen ölümün meydana gelmediği veya kasten
yaralamaya teşebbüs edilmesine rağmen ölümün gerçekleşmediği hallerde de
bu suç oluşmaz.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Public Law |
| Authors | |
| Publication Date | August 16, 2013 |
| Published in Issue | Year 2013 Volume: 71 Issue: 1 |