Öz
Bilgi ve haberlerin kesin ve düz bir şekilde verildiği basın endüstrisi modernizmi temsil etmekteyken, çevrimiçi gazete, basılı gazetedeki bütün haber ve bilgileri içerse bile, karıştırıp harmanlama eğilimiyle postmodern bir nitelik taşımaktadır. Çevrimiçi gazeteler bilgi vermekten ziyade genel görünümleriyle ilgilenmektedir. Bunun için muhabir adlarını ön sayfadan çıkarmakta, gazetenin spor, haber, sanat gibi bütün bileşenlerini yan yana gelecek şekilde yeniden düzenlemekte, haberlerin yanına tıklanabilir reklamlar koymakta, haberin verilme şeklini ve manşet büyüklüklerini gün boyunca değiştirmekte, böylece gerçekliği simüle etmektedir. Çevrimiçi gazetelerde haberler içeriği üzerinden değil, manşetin parlaklığı ve ön sayfadaki yeri üzerinden satılacak birer metaya dönüşmüştür. Sunulan parlak paketler, bir gerçekdışılık duygusunu, haberin okuyucunun kendi hayatından uzakta olduğu duygusunu işlemektedir. Çevrimiçi gazetenin sahiciliği yoktur; gün boyunca bilinmeyen sayıda insana çeşitli, değişen formlarda iletildiği için, otoritesi de yoktur. Çok sık güncellenmesi bir tarih kaydı olarak kullanılabilmesini de zorlaştırmıştır. Okurları da gerçeklikle bağlantılarını kaybedip, gerçekliğin yerine onun sembollerini koymaktadır. Bu ise, kendinden başka hiçbir şeye işaret etmeyen ikon ve kişilere dayalı kültür problemine katkıda bulunmaktadır. Postmodern düşüncenin temel önermesi işte buradadır. Okuyucuların bir haberin arkasındaki bağlamı kendi başına oluşturmasının gerekmesi, göndergeden, bu durumda ise gerçekten kopup yabancılaşmalarına neden olmaktadır.
Anahtar Sözcükler: Çevrimiçi Gazete, Basılı Gazete, Postmodernizm
Abstract: The Online Newspaper: A Postmodern Medium
While the newspaper industry rendering the information and news straightforwardly represented modernism, the online newspaper is postmodern with its tendency to blur and blend media even if it contains all of the news and information that is in the newspaper. Online newspapers attach priority to the overlook. For this purpose, they leave bylines off the front page, rearrange the newspaper in such a way that all facets — sports, news, arts — side-by-side, place clickable advertisements next to news items, and change story placement and headline sizes randomly throughout the day, thereby simulating the reality. In online newspapers, articles are turned into commodities, to be sold by the brilliance of the headline and its placement on the front page, rather than by the content. The sleek package forges a sense of unreality — a sense that the news is distant from the reader's life. The online newspaper has no authenticity, and because it is transmitted to an unknown number of people throughout the day in various, changing forms, it has no authority. The online newspaper is updated so often throughout the day that it can hardly be used as a record of history. Their readers lose touch with reality and replace it with the symbols of reality. It merely adds to the cultural problem of icons and personalities signifying nothing other than themselves, which is a main premise in postmodernist thought. In readers' ability to create their own context behind a story, they create alienation and separate themselves from the referent — which in this case is truth.
Key Words: Online Newspaper, Print Newspaper, Postmodernism
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 3 Nisan 2012 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Sayı: 41 - İletişim Fakültesi Hakemli Dergisi |
