Characterized by tahalluk
and tahakkuk, sufism has acquired a
distinguished place among other principle-based Islamic disciplines and thus been
accepted as a specialized field of knowledge (‘ilm-i mahsûs). Since a practical aspect is essential to sufism,
various sufi orders (tarîqat) have
flourished and diversified over the course of time. In this respect, practicing
certificates (ijazatnâma) play a
central part in traditions of sufi orders because they authorize competency and
merit in sufi knowledge. They are also a matter of interest in studies on the history
of sufism because they incorporate an authentic line of succession in a sufi
order. The status and utilization of tarikat
elements like initiation (biat),
succession (silsila), rituals, and
conventions (âyin-erkân) have been widely
ignored in studies of sufism and Islam. Again, interacting and mutually
expounding relations between sufi knowledge and manifestations of sufi life have
been, to a great extent, disregarded. From this point of view, rather than
thinking about tarikat elements as
nonreligious means and ends vitiating religious life and practices, more
productive for religious thought is to regard those elements as instances
whereby a religious tendency maintains a rational attitude.
The following is the original Arabic text, presented
with a Turkish translation, of a practicing certificate (ijazatnâma) conferring full authority of Badawi caliphate/sheikhdom
on Muzıka-ı Hümâyun colonel Sheikh Mehmed Şevki Efendi, accredited by Musullu
Said Efendi, the sheikh of Beylerbeyi İstavroz Dergâhı.
Tasavvuf
tahalluk ve tahakkuk olguları ile, ilkelerden hareket eden diğer İslâmî
disiplinler gibi seçkinleşmiş, bu bakımdan özel bir ilim (ilm-i mahsûs) olarak
kabul edilmiştir. Tasavvufun amelî yönünün vazgeçilmezliği tarikat
geleneklerinin gelişip zenginleşmesine imkan hazırlamıştır. Bu yüzden tarikat
geleneğinde önemli bir yeri olan icâzetnâmeler, tasavvuf ilminde ehliyetin ve
liyâkatin tescili olduğu gibi tarikatin sahih silsilesini ihtiva etmesi
bakımından tasavvuf tarihi araştırmalarında ilgiyi hak etmektedir. Oysa biat,
silsile, icâzetnâme, âyin-erkân gibi tarikat olgularının İslâm dini ve
tasavvufu içindeki mevkii ve istimâli göz ardı edilmiş, tasavvuf ilmi ile tasavvufî
hayatın tezahürleri, birbirlerini şerh eden, karşılıklı etkileşen tabiatları
itibara alınmamıştır. Bu sebeple tarikat olguları hakkında, dinî olmayan niyet
ve araçların dinî hayat ve pratikleri ifsad ettiğini düşünmek yerine dinî bir
niyeti taşımakla birlikte akılcı bir tutumu dışta bırakmayan bir eğilimin eseri
olduğunu düşünmek dinî düşünce açısından daha verimlidir.
Aşağıda
Arapça aslını ve tercümesini takdim ettiğimiz icâzetnâme Beylerbeyi İstavroz
Dergâhı şeyhi Musullu Said Efendi eliyle tam yetkili bir Bedevî halifesi/şeyhi
olmak üzere halifesi Muzıka-ı Hümâyun miralayı Şeyh Mehmed Şevki Efendi’ye
verilmiştir.
Subjects | Religious Studies |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Issue: 36 |