Theology Education in Turkey: An Overview of the Relationship between Teaching Programs and Employment Opportunities

Year 2017, Issue: 37, 59 - 77, 15.12.2017

İbrahim Turan

Abstract

Organizational structure, operational mechanism, and
employment conditions of Theology faculties have always been hotly debated
topics in Turkish academic circles. Many employment-related issues, such as
procedures for student acceptance, program outcomes, and broadening students’
future job opportunities for graduates, are still significant today. These endless discussions
have most negative effects on the motivation of every person in Theology
faculties involved in the teaching and learning processes.

Theology Faculties, which were established as the only
higher religious education institutions in the Turkish Republic, have
throughout their history been continually scrutinized by different views and
ideologies exclusively for the purposes of their establishment. As a result of
these considerations, the teaching content, and particularly the curriculum,
has transformed and evolved concomitantly. Although Theology faculties, at the
beginning of the Republican Era, were established with the specific aim of meeting
the needs of the country for well-educated and equipped religious
functionaries, they could survive only for nine years, between 1924 and 1933,
and were closed without achieving this goal. Ideological debates on
employment-related issues, such as for what purpose and in the frame of which
responsibility would these university graduates to perform their future career
duties, also played an important part in this turbulent process. Thus, it was
not possible to actualize the first ascribed goal for their establishment. The
second goal envisaged for the Theology faculties was to perform the activities
related to religious education and other religious affairs based on an
embracing and moderate religious discourse, with a certain reference to the
Quran and Sunnah, to contribute to the unity and solidarity of the country. In
this respect, one of the reasons why radical movements could not find any solid
ground in Turkey and its surroundings, even during the times when
religion-centred political and ideological developments intensified, is that
Theology faculties introduced a reliable religious perception and adopted an
embracing approach toward the different fragments of society. With their
intense influence on society Theology faculties created a vacuum effect for the
radicalized movements by preventing them from establishing permanent habitat in
Turkish society.

However, today it is clear that Theology faculties are
far from attaining these goals. It is possible to claim that these faculties
are much more inclined to concentrate on creating religious men rather than
fulfilling their previously assigned responsibilities, training intellectuals
professionalized in religious matters, which is articulated in the Unity of
Education Law as “senior experts of religion”. Examining the faculty curriculum
over a certain period proves this alteration.

Today, Theology faculties follow one single teaching
program. In the academic year 1998–1999, the Department of Teacher Training for
Primary Schools Religious Culture and Ethics Class, with the main purpose of
graduating prospective school teachers, was established within Theology
faculties’ organizational structures. However, in the academic year 2014–2015
the programs ceased to accept students based on the decision of the Higher
Council of Education, and in the academic year 2016–2017 it was de facto
closed. Thus, the Theology program is the only program that accepts students at
present.

A faculty that runs one teaching program attracts an
important question: how can Theology faculties train experts for the different
fields required by the modern society and its changing perceptions on
employment through one single program? This question constitutes the main
research problem of this paper.

Examining the curriculum of Theology faculties results
in two main problem areas. First, there is the lack of a stable relationship
between the purposes and the employment areas of the faculties. As the formal
and non-formal religious institutions offer the main graduate job
opportunities, the curriculum should be designed to include the courses that
future employees would benefit from. However, the curriculum does not have a
proportional distribution of classes in regards to their associated employment
areas. The second problem is excessive numbers of classes. Although the numbers
vary according to the faculty, the average number of classes is more than 70
during the four-year study period. It may be claimed that having a large number
of classes is a parameter for the richness of the curriculum, yet, in practice
this is under scrutiny. Benefiting from the curriculum at best cost is not
possible without relating the teaching content to employment requirements and
compartmentalization of the program if necessary. Also, compartmentalization
will require readjustment of the curriculum for employment areas. Thus, in the
process of reorganizing the teaching program and, correspondingly, its content,
the most crucial matter that should be taken into consideration is to analyse
the requests and expectations from the field.

Keywords

Religion, Education, Religious Education, Higher Religious Education, Faculty of Theology

Türkiye'de İlahiyat Eğitimi: İstihdam Alanı-Program İlişkisi Üzerine Bir Değerlendirme

Abstract

Türkiye’de
öteden beri İlahiyat fakültelerinin yapısı, işleyişi ve istihdam alanları
tartışma konusu olmuştur. Bu fakültelerin nasıl öğrenci alacağından,
mezunlarının nerelerde ve nasıl istihdam edileceğine kadar bir dizi tartışma
günümüzde de halen varlığını sürdürmektedir. Bu durum doğal olarak, ilahiyat
fakültelerinde eğitim alan ve eğitim veren herkesin motivasyonunu bir şekilde
etkilemektedir. Günümüzde ilahiyat fakültelerinin tek bir program üzerinden
öğrenci alması, bir soruyu gündeme getirmektedir: Değişen ve çeşitlenen toplum
beklentileri ve istihdam alanları karşısında ilahiyat fakültelerinin tek bir
programla farklı alanlarda uzman yetiştirmesi mümkün müdür? İşte bu soru aynı
zamanda makalenin de temel problemini teşkil etmektedir.

Bu çalışmada ilahiyat
fakültelerinin geçmişten günümüze program yapılarıyla istihdam alanları
arasındaki ilişki incelenmektedir. Bu bağlamda çalışma üç bölüm altında ele
alınmaktadır. Birinci bölümde ilahiyat fakültelerinin temel amaçları ve program
yapısı incelenmekte ve program yapısının amaçlara uygun oluşturulup
oluşturulmadığına bakılmaktadır. İkinci bölümde, istihdam alanları ve program
yapısı arasındaki ilişki ele alınmakta ve mevcut durum ve istihdam alanının
gerekleri üzerine odaklanılmaktadır. Sonuç kısmında ise, çalışmadan elde edilen
sonuçlara göre bazı önerilere yer verilmektedir.

Keywords

Din, Eğitim, Din Eğitimi, Yüksek Din Öğretimi, İlahiyat Fakültesi

References

• Arvas, İbrahim. Tarihi Hakikatler. Ankara: Resimli Posta Matbaası, 1964.
• Aydin, Mehmet Zeki, “İlahiyat Fakülteleri Programlarını Tartışmak.” Eğitime Bakış Dergisi, Ankara, Sayı: 27, (2013): 57-58.
• Ayhan, Halis. Türkiye’de Din Eğitimi. İstanbul: İfav, 1999.
• Bahçekapili, Mehmet. Türkiye’de Din Eğitiminin Dönüşümü (1997-2012). İstanbul: İlke İlim Kültür Derneği, 2012.
• Bardakoğlu, Ali. İslam Işığında Müslümanlığımızla Yüzleşmek. İstanbul: Kuramer, 2016.
• Başgil, Ali Fuad. Din ve Laiklik. 11. Bs. İstanbul: Yağmur, 2012.
• Bilgin, Beyza. Türkiye’de Din Eğitimi ve Liselerde Din Dersleri. Ankara: Emek Matbaası, 1980.
• Doğan, Recai. “II. Meşrutiyet Dönemi Eğitim Hareketlerinde Din Eğitim-Öğretimi.” Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 38, (1998): 361-409.
• Ev, Halit. Türkiye’deki Yüksek Din Öğretimi Kurumları Programlarının Öğretmen Yetiştirme Bakımından Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sbe, İzmir, 1999.
• Görgün, Tahsin. “Türk Üniversitesi ve Dini İlimler: İlahiyatın Akademik Yapılanması, Bölümleri ve Anabilim Dalları Nasıl Olmalıdır?” Bugünün İlahiyatı Nasıl Olmalıdır?. ed. Süleyman Akyürek. İstanbul, Ensar, 2015, 149-64.
• http://ilahiyat.omu.edu.tr/fakultemiz/amac-ve-hedeflerimiz (25.04.2017)
• http://www.divinity.ankara.edu.tr/?page_id=104 (25.04.2017)
• http://www.if.sakarya.edu.tr/tr/icerik/3069/6689/misyon-ve-vizyon (25.04.2017)
• İhsanoğlu, Ekmeleddin. Darülfünun: Osmanlı’da Kültürel Modernleşmenin Odağı. 1. C, İstanbul: Ircica, 2010.
• Karadaş, Cağfer. “İlahiyat Fakülteleri Lisans Programları Üzerine Genel Değerlendirme Ve Öneriler”, Bugünün İlahiyatı Nasıl Olmalıdır? Ed. Süleyman Akyürek. İstanbul: Ensar, 2015, 205-261.
• Koç, Ahmet. “İlahiyat Öğrencilerinin Sorunları ve Beklentileri.” Marmara Üniversitesi İlahiyat Fak. Dergisi, Sayı: 25, (2003/2): 25-64.
• Naziroğlu, Bayramali. Türkiye’de İlahiyat Eğitimi. Rize: STS, 2016.
• Okumuş, Ejder. “Tanzimat Dönemi’nde Eğitimde Laikleşmenin İşaretleri.” Değerler Eğitimi Dergisi 3, Sayı: 9, (2005): 143-61.
• Öcal, Mustafa. Osmanlı’dan Günümüze Türkiye’de Din Eğitimi. İstanbul: Düşünce Kitabevi, 2011.
• Parmaksizoğlu, İsmet. Türkiye’de Din Eğitimi. Ankara: Milli Eğitim Basımevi, 1966.
• Sayim, Ahmet. İlahiyat Fakültesi Öğretim Üyelerinin Türkiye’de Yüksek Din Öğretimi Programları Hakkındaki Görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sbe, Samsun, 2017.
• Tevhidi Tedrisat Kanunu, 06.03.1340 Tarih ve 63 sayılı Resmi Gazete, http://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.3.430.pdf (23.10.2017).
• Yücel, Hasan Ali. Türkiye’de Orta Öğretim. Ankara: Kültür Bakanlığı, 1994.