Çin Kirli mi Büyüyor? Yapısal Kırılmalı Eşbütünleşme Analizi

Year 2022, Volume: 9 Issue: 2, 245 - 264, 29.07.2022

Mustafa Naimoğlu , Sefa Özbek

https://doi.org/10.26650/JEPR1055637

Abstract

Ekonomik büyüme ve kalkınma ülke ekonomilerinin en önemli makroekonomik hedefleri içerisinde yer almaktadır. Bu hedefin gerçekleştirilmesinde birçok yol bulunmakta ve sürdürülebilirliğin sağlanması çok önemli bir yer tutmaktadır. Ekonomik büyüme ve kalkınmanın insan refahının artışına katkı sağlamasının gerekliliği değerlendirildiğinde, ülke ekonomilerinde büyümenin niteliği ve özelliği önem arz etmektedir. Bu çalışmada 1971 yılına göre 2018 yılında kişi başı enerji kullanımını %393.64, kişi başı gayri safi yurt içi hasılasını %3180.01 ve kişi başı karbondioksit emisyonunu ise %610.51 artıran Çin ekonomisinde 1971-2018 örneklem döneminde enerji tüketimi, ticari serbestleşme, ekonomik büyüme ve CO2 emisyonu arasındaki eşbütünleşme ilişkisinin varlığı araştırılmaktadır. Çalışmada ilk olarak yapısal kırılmalı Zivot ve Andrews (1992) birim kök testi aracılığıyla değişkenlerin durağanlığı sınanmaktadır. Değişkenler arasındaki uzun dönemli ilişkinin varlığı ise yapısal kırılmaları modele dahil eden Gregory ve Hansen (1996) eşbütünleşme testi ile araştırılmaktadır. Kısa ve uzun dönem katsayı tahmini ise FMOLS ve CCR yöntemleri ile incelenmektedir. Bulgular; ekonomik büyüme ve enerji tüketiminin karbondioksit emisyonunu kısa ve uzun dönemde artırdığını göstermiştir. Dolayısıyla Çin’de kirli büyümenin gerçekleştiği sonucuna ulaşılmaktadır. Bu sonuç Çin’de önemli bir sorun olarak öne çıkmaktadır. CO2 emisyonunun Çin’de yüksek düzeyde seyretmesi ve küresel ölçekte bu sorunun önemli ağırlığa sahip olması sorunu yerel olmaktan çıkarmaktadır. Dolayısıyla politikacıların bu sorunun çözümü için ivedilikle somut adımlar atması gerekmektedir.

Keywords

Enerji tüketimi, ticari serbestleşme, CO2 emisyonu, ekonomik büyüme, Çin

Is China Growing Dirty? A Cointegration Analysis with Structural Breaks

Abstract

Economic growth and development are some of the most important macroeconomic targets for national economies. Many ways exist for achieving these goals, and ensuring sustainability has a very important place. How much economic growth and development need to contribute to increasing human welfare, the quality and characteristics of growth in a national economy become important. This study examines the relationships among energy consumption, trade liberalization, economic growth, and CO2 emissions over the sample period of 1971-2018 in the Chinese economy, which saw a 393.64% per capita increase in energy use, 3,180.01% increase in gross domestic product per capita, and 610.515% increase in CO2 emissions per capita in 2018 compared to 1971. The study first tests the stationarity of the variables using the Zivot and Andrews (1992) unit root tests with structural breaks. The presence of long-term relationships among the variables was investigated using the Gregory and Hansen (1996) cointegration test, which includes structural breaks in the model. The short- and long-term coefficient estimations were analyzed using the Full Modified Ordinary Least Squares (FMOLS) and canonical cointegration regression (CCR) methods. Estimates for the short- and long-term coefficients were analyzed using the FMOLS and CCR methods. The results show that economic growth and energy consumption increase CO2 emissions in the short and long term. Therefore, pollution growth is determined to have taken place in China. This result stands out as an important problem in China. The high level of CO2 emissions in China and the fact that this problem has a significant weight on a global scale removes the problem from being local. Therefore, politicians need to take concrete steps immediately to solve this problem.

Keywords

Energy consumption, trade liberalization, CO2 emissions, economic growth, China

References

• Ağır, H., Özbek, S. & Türkmen, S. (2020). Türkiye’de yenilenebilir enerji kaynaklarının belirleyicileri: Ampirik bir tahmin. Uluslararası Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 6(4), 39–48.
• Akçay, S., & Karasoy, A. (2018). Doğrudan yabancı yatırımlar ve karbondioksit emisyonu ilişkisi: Türkiye örneği. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 73(2), 501–526.
• Allard, A., Takman, J., Uddin, G. S. & Ahmed, A. (2018). The n-shaped environmental Kuznets curve: An empirical evaluation using a panel quantile regression approach. Environmental Science and Pollution Research, 25(6), 5848–5861.
• Altıntaş, H. (2013). Türkiye’de birincil enerji tüketimi, karbondioksit emisyonu ve ekonomik büyüme ilişkisi: Eşbütünleşme ve nedensellik analizi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 8(1), 263–294.
• Ang, J. B. (2007). CO2 emissions, energy consumption and output in France. Energy Policy, 35, 4772–4778.
• Apergis, N. & Öztürk, İ. (2015). Testing environmental Kuznets curve hypothesis in Asian countries. Ecological Indicators, 52, 16–22.
• Aşıcı, A. A., & Acar, V. S. (2013). Ekolojik ayak izimiz ne söylüyor? Türkiye’de Büyüme-Doğa İlişkisi. Ümit Şenesen’e Armağan Paylaşımlar: Sayılarla Türkiye Ekonomisi, 271–298.
• Atamtürk, B. (2007). Büyüme teorileri ve IMF politikaları. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 22(1), 89–103.
• Atgür, M. (2021). Ekonomik büyüme, enerji tüketimi ve karbon emisyonları ilişkisi: Çin örneği. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(1), 172–186.
• Barro, R. J. (1991). Economic Growth in a cross-section of countries. Quarterly Journal of Economics, 106, 407– 443.
• Barro, R. J. & Sala-i-Martin, X. (1992). Convergence. Journal of Political Economy, 100, 223–251.
• Bento, J. P. C. & Moutinho, V. (2016). CO2 emissions, non-renewable and renewable electricity production, economic growth, and international trade in Italy. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 55, 142–155.
• Beşel, F., & Yardımcıoğlu, F. (2016). Tüketici güven endeksi ile makro değişkenler arasındaki ilişki. In ICPESS
• (International Congress on Politic, Economic and Social Studies) (No. 1).
• Bozkurt, C. & Okumuş, İ. (2015). Türkiye’de ekonomik büyüme, enerji tüketimi, ticari serbestleşme ve nüfus yoğunluğunun CO2 emisyonu üzerindeki etkileri: Yapısal kırılmalı eşbütünleşme analizi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 12(35). 23–35.
• CCPI (2018). Climate Change Performance Index. (Erişim Tarihi 15.03.2022).
• Chandran, V. G. R. & Tang, C. F. (2013). The impacts of transport energy consumption, foreign direct investment and income on CO2 emissions in ASEAN-5 economies. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 24, 445–453.
• Chang, C. C. (2010). A multivariate causality test of carbon dioxide emissions, energy consumption and economic growth in China. Applied Energy, 87, 3533–3537.
• Çağlayan, A. E. & Kangallı, U. S. G. (2019). Endogeneity and nonlinearity in the environmental Kuznets curve: A control function approach. Panoeconomicus, 1–26.
• Çetintaş, H. & Sarıkaya, M. (2015). CO2 emissions, energy consumption and economic growth in the USA and the United Kingdom: ARDL approach. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 16(2), 173–194.
• Çetintaş, H., Bicil, İ. M., & Türköz, K. (2016). Türkiye’de CO2 salınımları enerji tüketimi ve ekonomik büyüme ilişkisi. Finans Politik ve Ekonomik Yorumlar, 619, 57–67.
• Destek, M. A. (2018). Çevresel Kuznets eğrisi hipotezinin Türkiye için incelenmesi: STIRPAT modelinden bulgular. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 19(2), 268–283.
• EPI (2016). Environmental Performance Index, http://www.epi.yale.edu/country-rankings (Erişim Tarihi 14.08.2021).
• Erdoğan, İ., Türköz, K., & Görüş, M. Ş. (2015). Çevresel Kuznets Eğrisi hipotezinin Türkiye ekonomisi için geçerliliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 44, 113–123.
• Fine, B. (2000). Critical survey. Endogenous growth theory: A critical assessment. Cambridge Journal of Economics, 24(2), 245–265.
• Gregory, A. W. & Hansen, B. E. (1996). Residual-Based Tests for cointegration in models with regime shifts. Journal of Econometrics, 70, 99–126.
• Grossman, G. M., & Helpman, E. (1991). Innovation and growth in the global economy. MIT press.
• Halıcıoğlu, F. (2009). An econometric study of CO2 emissions, energy consumption, ıncome and foreign trade in Turkey. Energy Policy, 37, 1156–1164.
• Hatemi-J, A. (2008). Tests for cointegration with two unknown regime shifts with an application to financial market ıntegration. Empirical Economics, 35(3), 497–505.
• Internatıonal Energy Agency (IEA), (2022), Data and statistics, www.iea.org. (Erişim Tarihi: 06/02/2022).
• Karadaş, H. A., & Koşaroğlu, Ş. M. (2020). Tarım ürünleri fiyatları, ham petrol fiyatı ve döviz kuru ilişkisi: Türkiye için eşbütünleşme analizi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(Temmuz 2020 (Özel Ek), 515–-526.
• Karakaya, E. (2016). Paris iklim anlaşması: içeriği ve Türkiye üzerine bir değerlendirme. Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), 1–12.
• Kim, M. H. & Nodir, A. (2012). The lesser of two evils: An Empirical ınvestigation of foreign direct investment- pollution tradeoff. Applied Economics, 44(20), 2597–2606.
• Külünk, İ. (2018). Türkiye’de ekonomik büyüme ve karbon salınımı ilişkisi: Engle-Granger eşbütünleşme analizi (1960-2013). Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 16(1), 193–205.
• Lebe, F. (2016). Çevresel Kuznets eğrisi hipotezi: Türkiye için eşbütünleşme ve nedensellik analizi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 17(2), 177–194.
• Lotfalipour, M. R., Falahi, M. A. & Ashena, M. (2010). Economic growth, CO2 emissions, and fossil fuels consumption in Iran. Energy, 35, 5115–5120.
• Manga, M. & Cengiz, O. (2020). Çevresel kuznets hipotezine küreselleşme eksenli yaklaşım: Türki cumhuriyetler örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 11(28), 738–752
• Mankiw, N. G., Romer, D. & Weil, D. N. (1992). A contribution to the empirics of economic growth. Quarterly Journal of Economics, 107, 407–437.
• Menyah, K. & Wolde-Rufael, Y. (2010). Energy consumption, pollutant emissions and economic growth in South Africa. Energy Economics, 32, 1374–1382.
• Mikayilov, J. I., Galeotti, M. & Hasanov, F. J. (2018). The impact of economic growth on CO2 emissions in Azerbaijan. Journal of Cleaner Production, 197, 1558–1572.
• Mushkin, S. J., (1962). Health as an investment. Journal of Political Economy, 70, 129–157.
• Özel, H. A. (2012). Ekonomik büyümenin teorik temelleri. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 63–72.
• Öztürk, İ. & Acaravcı, A. (2010). CO2 emissions, energy consumption and economic growth in Turkey. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 14, 3220–3225.
• Özturk, İ., & Acaravcı, A. (2013). The long-run and causal analysis of energy, growth, openness and financial development on carbon emissions in Turkey. Energy Economics, 36, 262–267.
• Pack, H. (1994). Endogenous growth theory: intellectual appeal and empirical shortcomings. Journal of Economic Perspectives, 8(1), 55–72.
• Palokangas, T. (2012). Clean versus dirty economic growth. Discussion Paper No. 649:2012.
• Park, J. Y. (1992). Canonical cointegrating regressions. Econometrica, Journal of the Econometric Society, 119– 143.
• Pata, U. K. (2018a). Procedure, the effect of urbanization and ındustrialization on carbon emissions in Turkey:
• Evidence from ARDL bounds testing. Environmental Science and Pollution Research, 25, 7740–7747.
• Pata, U. K. (2018b). Renewable energy consumption, urbanization, financial development, ıncome and CO2 emissions in Turkey: Testing EKC hypothesis with structural breaks. Journal of Cleaner Production, 187, 770– 779.
• Pata, U. K. (2018c). The ınfluence of coal and noncarbohydrate energy consumption on CO2 Emissions: Revisiting the environmental Kuznets Curve hypothesis for Turkey. Energy, 160, 1115–1123.
• Perron, P. (1989). The great crash, the oil price shock, and the unit root hypothesis, Econometrica, 57(6), 1361– 1401.
• Phillips, P. & Hansen, B. (1990). Statistical Inference in ınstrumental variables regression with I(1) processes. Review of Economic Studies, 57, 99–125.
• Romer, P. M. (1986). Increasing returns and long-run growth. Journal of Political Economy, 94(5), 1002–1037.
• Saatçi, M. & Dumrul, Y. (2011). Çevre kirliliği ve ekonomik büyüme ilişkisi: Çevresel Kuznets Eğrisinin Türk ekonomisi için yapısal kırılmalı eş-bütünleşme yöntemiyle tahmini. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (37), 65–86.
• Schultz, T. W. (1960). Capital Formation by Education. Journal of Political Economy, 68, 571–583.
• Schultz, T. W. (1961). Investment in Human Capital. American Economic Review, 51, 1–17. Seyidoğlu, H. (2006). İktisat Biliminin Temelleri. İstanbul, Güzem Can Yayınları No:21.
• Shahbaz, M., Khan, S., Ali, A. & Bhattacharya, M. (2015). The impact of globalization on CO2 emissions in China.
• Munich Personal RePEc Archive, MPRA Paper No. 64450, 1–28.
• Shahbaz, M., Khraief, N., Uddin, G. S., & Öztürk, İ. (2014). Environmental Kuznets curve in an open economy: A bounds testing and causality analysis for Tunisia. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 34, 325–336.
• Singh, S. P. & Dube, M. (2014). BRICS and the world order a beginner’s guide, SAIIA & Gegafrica,http://cuts- international.org/BRICTERN/pdf/BRICS_and_the_World_Order-A_Beginners_Guide.pdf (Erişim Tarihi 15.12.2021).
• Şahinöz, A., & Fotourehchi, Z. (2013). Çevresel Kuznets Eğrisi: İndirgenmiş ve ayrıştırılmış modellerle ampirik bir analiz. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31(1), 199–224.
• Şeker, F., Ertuğrul, H. M. & Çetin, M. (2015). The impact of foreign direct investment on environmental quality: A bounds testing and causality analysis for Turkey. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 52, 347–356.
• Tıraşoğlu, M., & Yıldırım, B. (2012). Yapısal kırılma durumunda sağlık harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi: Türkiye üzerine bir uygulama. Ejovoc (Electronic Journal of Vocational Colleges), 2(2), 111–117.
• Topçu, F. H. (2018). Düşük karbon ekonomisine geçme(me): İklim değişikliği ve enerji politikaları bağlamında bir bakış. Akdeniz İİBF Dergisi, 115–154.
• Turan, T. (2008). İktisadi Büyüme Teorisine Giriş, İstanbul, Yalın Yayıncılık.
• Ulucak, R., & Erdem, E. (2017). Ekonomik büyüme modellerinde çevre: ekolojik ayak izini esas alan bir uygulama.
• Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 35(4), 115–147.
• UNFCC, (2017). http://unfccc.int/paris_agreement/items/9485.php, (Erişim Tarihi 19.12.2021). Yetkiner, İ. H. (2006). Sağlık ile büyüme. Ege Academic Review, 6(2), 83–91.
• Yılancı, V., & Özcan, B. (2010). Yapısal kırılmalar altında Türkiye için savunma harcamaları ile GSMH arasındaki ilişkinin analizi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 11(1), 21–33.
• Yurtkuran, S. (2021). Çevresel Kuznets eğrisi hipotezinin geçerliliği ve yeşil lojistik: Türkiye örneği. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24(45), 171–201.
• Zarsky, L. (1999). Havens, halos and spaghetti: untangling the evidence about foreign direct ınvestment and the environment. Conference on Foreign Direct Investment and the Environment, OECD: Paris, 1–25.
• Zhang, X. P. & Cheng, X. M. (2009). Energy consumption, carbon emissions and economic growth in China, Ecological Economics, 68(10), 2706–2712.
• Zivot, E., & Andrews, D. (1992). Further evidence on the great crash, the oil price shock, and the unit root hypothesis. Journal of Business & Economic Statistics, 10(3), 251–270.