Geleneksel Ve Modern Ailelerde Çocuk Yetiştirme Tutumları

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 16, 151 - 165, 16.06.2020

Kadir Canatan

Öz

Bu çalışma, toplumsal değişim bağlamında geleneksel ve modern ailelerin benimsemiş oldukları çocuk yetiştirme tutumları arasındaki farkın incelenmesini hedeflemiştir. Bu hedef doğrultusunda, İstanbul’daki belirli ilçelerde anket uygulamaları yapılarak 414 ebeveyne ulaşılmıştır. Ailelerin sosyo-demografik özelliklerini değerlendirebilmek için “Aile Bilgi Formu” (ABF) ve çocuk yetiştirme tutumlarını ölçebilmek için “Ebeveyn Tutum Ölçeği” (ETÖ) uygulanmıştır. Elde edilen verilerin analizinin yapılmasında SPSS programı yoluyla ANOVA ve T-testi yapılarak geleneksel ailelerin çocuk yetiştirme tutumları ile modern ailelerin çocuk yetiştirme tutumları arasında anlamlı bir farkın olup olmadığı yoklanmıştır. Bunun dışında çeşitli sosyo-demografik değişkenler üzerinden çocuk yetiştirme tutumları karşılaştırılmış ve bazı sonuçlara ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Aile, Geleneksel Aile, Modern Aile, Çocuk Yetiştirme Tutumları

Kaynakça

• AKTAŞ ÖZKAFACI, A. (2012). Annenin Çocuk Yetiştirme Tutumu İle Çocuğun Sosyal Beceri Düzeyi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. 6-7. İstanbul: İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bİlimler Enstitüsü.
• ALTINAY, D. (2012). Çalışan Ve Çalışmayan Annelerin Başa Çıkma Tutumları ve Çocuk Yetiştirme Tutumları Arasındaki Farklılıkların İncelenmesi. 20-21-22-23. İstanbul: Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• AYDIN, O. (2014, Mayıs 6). Geleneksel ve Modern Ebeveynler. Aralık 8, 2018 tarihinde Mentorium Eğitim ve Danışmanlık: http://www.mentorium.com.tr/blogdetay.php?id=3 adresinden alındı.
• AYRAN, G. (2013). Ergenlerde Akran Zorbalığı ile Ebeveynlerin Çocuk Yetiştirme Tutumu Arasındaki İlişkinin Belirlenmesi. 23. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• BARAN, G. (2016). Aile Yaşam Dinamiği. Pelikan Yayınları.
• ÇETİNKAYA, N. (2012). 4-5 Yaş Arası Okul Öncesi Çocukların Sosyal-Duygusal Uyumu İle Anne-Babaların Çocuk Yetiştirme Tutumları Arasındaki İlişki (Kars ili örneği). 49. Kars: Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• DURSUN, A. (2010). Okul Öncesi Dönemdeki Çocukların Davranış Problemleriyle Anne-Baba Tutumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. 30-31. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• ERGİNBAY, Ş. (2014). Ortaokul 5. ve 8. Sınıflarda Algılanan Anne Baba Tutumları ve Ailelerin Çocuk Yetiştirme Stillerinin Akademik Başarıya Etkisi. 22-24-25. İstanbul: Fatih Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• EROĞLU, M. (2014). 0-6 Yaş Çocuğa Sahip Anne Babaların Sosyo-Ekonomik Durumlarının ve Benlik Saygılarının Çocuk Yetiştirme Tutumlarına Etkisi. 10-11-14. Mersin: Toros Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• KABASAKAL, C. (2012). Çocuk Psikiyatri Polikliniğine İlk Başvuran Ailelerin Aile İşlevselliği ve Çocuk Yetiştirme Tutumları. 13. İstanbul: Haliç Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• KARABULUT DEMİR, E., & ŞENDİL, G. (2008, Haziran). Ebeveyn Tutum Ölçeği (ETÖ). Türk Psikoloji Yazıları, s. 18.
• KULAKSIZOĞLU, A. (2014). Çocuk Yetiştirme Tutumları ve Aile. Eğitim ve Bilim, 35.
• ÖZGÜVEN, İ. (2010). Ailede İletişim ve Yaşam. Pdrem Yayınları.
• SÜMER, N., GÜNDOĞDU AKTÜRK, E., & HELVACI, E. (2010, Haziran). Anne-Baba Tutum ve Davranışlarının Psikolojik Etkileri: Türkiye’de Yapılan Çalışmalara Toplu Bakış. Türk Psikoloji Yazıları, s. 44.
• ŞAHİN, T. (1993). Gecekondularda Ailelerarası Geleneksel Dayanışmanın Çağdaş Organizasyonları Dönüşümü. Ankara: T.C. Başbakanlık Kadın ve Sosyal Hizmetler Müsteşarlığı.
• ŞANLI, D., & ÖZTÜRK, C. (2012). Annelerin Çocuk Yetiştirme Tutumlarını Etkileyen Etmenlerin İncelenmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 32-241.
• TURGUT, M. (2010). Türkiye'de Aile Değerleri Araştırması. Ankara: T.C Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü.
• YALÇIN, V. (2016). Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Okula Uyum Süreci ile Ebeveynlerinin Çocuk Yetiştirme Tutumları Arasındaki İlişki. 14-16-17. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• YAPICI, Ş. (2010). Türk Toplumunda Aile ve Eğitim İlişkisi. Turkish Studies, s. 1562