Abstract
Rahmi Aksungur’un heykellerinin, yüzeyin taşıyıcı sisteminin bir sonucu olarak görülen geleneksel heykel dilinin grameri ile tanımlanması oldukça zordur. Bu durum yüzeylerinin ardında yatan inşa sisteminin ve heykeltıraşın onları ele alış yönteminin analizini, onları temellendirebilmek için gerekli kılar. Böylesi bir temellendirme de ancak grid olgusunun Aksungur’un heykellerinde nasıl ele alındığının kavranması ile mümkün olabilir. Dolayısı ile bu çalışmada, 1970'lerin sonlarından itibaren sanatçının, yapıtlarında sıkça karşılaşılan grid olgusunu ele alış biçimi, Rosalind E Krauss ve Hannah B Higgins’in kitapları ve denemeleri ışığında incelenmiştir. Bu bağlamda, Aksungur’un heykellerindeki grid yapılarına ve örüntülerine net bir şekilde odaklanarak, onun heykelinde sürekli tekrar eden bu olgunun, modernist grid’in mekânsal-zamansal ve merkezcil-merkezkaç argümanları bağlamındaki gelişimi tanımlanmaya çalışılmıştır.