Objectives: Child safety seats are the best practice for protecting child occupants. In western world, a significant re-duction of child deaths in motor vehicle crashes has occurred over the past years. However, the use of child safety seats will be obligatory in Turkey from 2010 onwards. We aimed to determine the prevalence of safety seat use and survey the opinions of parents about children safety seat use in traffic. Materials and methods: A survey was conducted in Kars province of Turkey. A questionnaire was handed out to par-ents who were employees in a university. The first part of questionnaire was concerned with the personal properties of participants. The second part was designed to evaluate the level of parents' knowledge on child safety seat. Results: Of the 600 questionnaires distributed, 516 (86%) were returned and included in the final analysis. This study showed that 266 participants were having children and automobile. The ownership of child safety seat was only 13.5% among them. The parents reported that the lack of knowledge about child safety seats was the main reason for not having safety seats. Majority of parents stated that they would be more careful in the future about child safety in traf-fic. Conclusion: This study showed that most parents were uninformed about the necessity of child safety seats. The au-thorities have to develop new strategies to increase the rate of child safety seat use. J
Amaç: Çocuk güvenlik koltukları çocuk yolcuları korumanın en iyi yöntemidir. Son yıllarda batı ülkelerinde motorlu araç kazalarında çocuk ölümlerinde önemli bir azalma olmuştur. Ancak Türkiye'de çocuk güvenlik koltuklarının kulla-nımı 2010 yılından itibaren zorunlu olmuştur. Bu çalışmada güvenlik koltuklarının kullanım sıklığını ve ebeveynlerin trafikte çocuk güvenlik koltukları kullanımı ile ilgili görüşlerini saptamayı amaçladık. Gereç ve yöntem: Bu çalışma Türkiye'nin Kars ilinde gerçekleştirildi. Üniversitede çalışan ebeveynlere anket dağıtıldı. Anketin ilk kısmında katılımcının kişisel özellikleri sorgulanırken ikinci bölüm ebeveynlerin çocuk güvenlik koltukları ile ilgili bilgilerini değerlendirmek amacıyla oluşturuldu. Bulgular: Dağıtılan 600 anketten 516 (%86) geri toplatıldı ve değerlendirmeye alındı. Bu çalışmada 266 katılımcının çocuğu ve otomobilinin olduğunu gösterdi. Onların yalnızca %13.5'inin çocuk güvenlik koltuğu mevcuttu. Ebeveynler çocuk güvenlik koltukları hakkındaki bilgi eksikliklerinin sahip olmamalarının en önemli nedeni olduğunu belirttiler. Anne babaların çoğu gelecekte trafikte çocuk güvenli ile ilgili daha dikkatli olacaklarını belirttiler. Sonuç: Bu çalışma ebeveynlerin çocuğunun çocuk güvenlik koltuklarının gerekliliği hakkında bilgilerinin olmadığını gösterdi. Otoriteler çocuk güvenlik koltuklarını kullanım oranlarını arttırmak amacıyla yeni stratejiler geliştirmelidirler.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | June 1, 2011 |
Published in Issue | Year 2011 |