Abstract
NETİCE
Denilebilir ki bir polikarboksilat simanının tozu ve likidi arasındaki reaksiyon sonunda; çapraz bağlanma tarzında polimerize olmuş bir polikarilat de zinc tuzu veya plastiği meydana gelir.
Bu tuz artık-OH kökleri ihtiva etmediğinden ve zincir boyu uzadığından suda erimez. Ve bir çinko tuzu olduğundan hidrolize olmaz (alkali tuzlan hidrolize olabilir.)
Karboksilli asitlerin karbonat asidinden daha kuvvetli olduğunu belirtmiştik. Bu sebeple dişin sert dokuları içinde mevcut kalsiyum karbonat ve muhtemelen apatite bağlı kalsiyum hidroksit ile polikarboksilat simanının likidi arasında husule gelen bir reaksiyon ile kalsiyum poliakrilat (bir oran dahîlinde) meydana gelerek simana ileri derecede bir adezyon kabiliyeti verir. Bu özellik diş dokuları ile adezyon yapabilen ilk ve yegane siman olması bakımından polikarboksilat simanlarını çok ilginç kılar. Bu bakımdan bu simanlar yapıştırma işlerinde çok elverişlidirler. (2)
Polikarboksilat simanlarının pulpa dokuları üzerindeki tesirleri de incelenmiş ve bu tesirin çinkooksit-öjenol simanları kadar az olduğu bulunmuştur. (1) Bu son netice maddeler bilgisi bakımından da beklenildiği gibidir. Çünkü likitteki asidite hem çok zayıftır hem de diş sert dokuları tarafından nötralize edilebilir bir özelliktedir.
Son söz olarak ideal bir simana en yaklaşık siman olarak bugün için elimizde mevcut simanlar arasında polycarboxylat de zınc simanlarını görmekteyiz.
Keywords
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Review Articles |
| Authors | |
| Publication Date | June 16, 2013 |
| Published in Issue | Year 1971 Volume: 5 Issue: 3 |
Cite
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.