Producers of Vineyards in Central District Villages of Tokat Province Current Situation (Tokat Province of Kazova Region)

Year 2019, Volume: 8 Issue: 2, 17 - 25, 31.12.2019

Bilge Gözener Nurgül Karadoğan

Abstract

U.S. viticulture in the world in general, Chile, South Africa, Australia, Turkey, Greece and are made in Iran. Situated on the most favorable climate for viticulture in the world, Turkey has a very old and rich aquaculture potential with a deep-rooted culture of viticulture. the vineyard area and production values are among the top six countries in the world Turkey, viticulture and core seedless raisins in the first degree and second degree is characterized by the production of table grapes. Tokat province is one of the most important wine-growing areas in Turkey. Viticulture is successfully done in areas between 230 m and 1000 m altitude. Total vineyard area in Tokat province is 6084 hectares. Tokat, 28.sıra in terms of vineyard area in Turkey, ranks 31. In terms of production. 39.8% of the vineyard areas in the Center, Market and Turhal; 33.2% in Erbaa and Niksar; 26.7% are in Zile. Approximately 50% of the grapes produced in Tokat region are evaluated as table, 25% molasses, 20% alcoholic beverages and 5% as keme. In this study carried out in order to reveal the current status of viticulture producers in the central district of Tokat province; The main population of the study consisted of 3 villages (Emirseyit, Güryıldız, Büyükyıldız) in Kazova Region, which were selected as the research region. In these villages, 95 farmers were interviewed considering the vineyard areas. According to the results of the survey, it was determined that the producers had an average of 6.01 da vineyard area. It has been found that the producers have been holding bonds for about 16 years and that 35% of them have no problems in marketing.

Keywords

Viticulture, Producer

References

• Çakır A., Karakaya E., Işıkırık M., Çelik R.M., 2014. Lice (Diyarbakır) İlçesi Üzüm Üreticilerinin Sorunları ve Çözüm Önerileri. Türk Doğa ve Fen Dergisi 2149-6366 Kılıç D., Cangi, R., Kaya, C., 2007. Tokat’ta üzümün Değerlendirilmesi ve Üzümden Elde Edilen Ürünler. Türkiye V. Ulusal Bahçe Bitkileri Kongresi, 04-07Eylül, Erzurum, s. 345-348.
• Kızılaslan, N., Somak, E., 2013. Tokat İli Erbaa İlçesinde Bağcılık İşletmelerinde Tarımsal İlaç Kullanımında Üreticilerin Bilinç Düzeyi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Gaziosmanpaşa Bilimsel Araştırma Dergisi. (4) 79-93.
• Korkutal, İ., Bahar, E., Dündar, D.G., 2019. Edirne İli Uzun köprü İlçesi Bağcılık Yapısının İncelenmesi. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 7(1);127-136.
• Oraman, M. N., 1965. Arkeolojik Buluntuların Işığı altında Türkiye Bağcılığının Tarihçesi Üzerinde AraştırmalarI. Ankara Ün. Ziraat Fak. Yıllığı 15(2) 96-108 ,.
• Semerci, A., Kızıltuğ, T., Çelik, A.D., Kiracı, M.A., 2015 Türkiye Bağcılığının Genel Durumu. Mustafa Kemal Üniversitesi Ziraat Fakultesi Dergisi 20(2):42-51.
• Topcu Altıncı, N., Cangi, R., Önen, H., 2017. Tokat İli Bağcılık Yapısı ve Yabancı Otlarla Mücadelede Üretici Davranışlarının Belirlenmesi. Türkiye Teknoloji ve Uygulamalı Bilimler Dergisi, 1(1);17-24.
• TUİK, 2019. Türkiye İstatistik Kurumu. http://www.tuik.gov.tr/ Erişim tarihi:06.11,2019
• Yavaş İ., Fidan Y., 1986. Üzüm Değerlendirme Şekillerinin İnsan Sağlığı Yönünden Önemi. Gıda Sanayinin Sorunları ve Serbest Bölgenin Gıda Sanayine Beklenen Etkileri Sempozyumu.15-17 Ekim 1986, s 216-221, Adana.