Endüstri Devrimi’ni takip eden üretim güçlerinin gelişimi emek koşullarını radikal ölçüde insanlıktan çıkardı. Bu durum özellikle on dokuzuncu yüzyıl sonu ve yirminci yüzyıl başında tepkisel emek hareketlerine neden oldu. Ancak bu hareketler Ford Motor Fabrikası örneğinde olduğu gibi kapitalizmin temellerini sarsacak bir sınıf bilincinin gelişimi ile sonuçlanamadı. Şirketin günlük beş dolar uygulaması işçilerin herhangi bir sendikal harekete katılması şevkini kırdı. Bu makale, yoğunlaşmış sendikal hareketler ortasında Fordizmin yüksek ücret politikalarıyla işçi dayanışmasını parçalama başarısını incelemeyi amaçlar.
The development of the production forces following the Industrial Revolution radically dehumanized the conditions of labor. This situation brought about the reactionary labor movements especially during the period between the end of the nineteenth century and the beginning of the twentieth century. However, those reactions could not culminate in a class consciousness through which the laborers could organize to shatter the foundations of capitalism as it was the case in Ford Motor Company. The five-dollar day policy of the company achieved to demotivate the workers to take part in any syndical movement. This article aims to investigate the success of Fordism in dismantling the labor solidarity in the midst of an epoch of intensified syndical movements by means of high wage policies.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Mayıs 2022 |
Gönderilme Tarihi | 6 Eylül 2021 |
Kabul Tarihi | 27 Mayıs 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |