New Age Beliefs in Türkiye

Yıl 2024, Cilt: 7 Sayı: 1, 139 - 166, 29.05.2024

Burcu Doğan Koçak

https://doi.org/10.53048/johass.1482073

Öz

This study aims to analyze institutions in Türkiye that offer training and practices based on New Age beliefs and understand the main reasons leading individuals to join these institutions. This research was conducted using qualitative methods, including in-depth interviews and participant observation techniques. The field research began in August 2022 and lasted over a year. During this time, more than 15 training sessions were attended, over 250 people were met, and in-depth interviews were conducted with 76 participants. In addition to studying institutions, this research also aims to comprehend the personal approaches and feedback from participants and trainers to shed light on the overall perspective of these institutions as a "community." The results indicated that most participants were between the ages of 35-45, had middle to upper-income levels, were well-educated, and women outnumbered men. Participants were seeking meaning in their lives, searching for answers to their questions, and looking for solutions to their problems to achieve spiritual and material benefits. On the other hand, group participation allowed individuals to socialize and be a part of a circle where they could express themselves open-heartedly. When considering institutions promoting New Age beliefs, many of them had commercial aspects, with a corporate identity and management approach like. With an increasing number of institutions and participants, New Age Beliefs seem to be a part of the contemporary world. Thus, resarches with the perspective of different disciplines should be conducted to understand all the aspects of the concept thoroughly.

Anahtar Kelimeler

New Age Beliefs, healing, meaning, self, socialization

Kaynakça

• Acar, R. (2019). New age hareketi [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Erciyes Üniversitesi].
• Adorno, T. (2009). Kültür endüstrisi, kültür yönetimi (Çev. N. Ülner, M. Tüzel ve E. Gen). İletişim Yayınları.
• Adorno, T. ve Horkheimer, M. (2014) Aydınlanmanın Diyalektiği, Çev. Nihat Ülner. Kabalcı Yayıncılık.
• Albasan, M. (2006). Yeniçağda içsel kıyamet ve değişim zamanı. New Age Yayınları.
• Arslan, M. (2004). Türk popüler dindarlığı. Dem Yayınları.
• Arslan, M. (2006). Değişim sürecinde yeni dindarlık formları:" Yeni Çağ" inanışları örneği. Değerler Eğitimi Dergisi, 4(11), 9-25.
• Arweck, E. (2006). Researching new religious movements: Responses and redefinitions. Londra: Routledge.
• Aydın, C. (2008). Dinsel Fundamentalizm ile yeniçağ inançlarına yönelik tutumlar arasındaki ilişkiler (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Aydın, C. (2015). İnsanın anlam arayışı ile yeniçağ inanışları arasındaki ilişki (Yayınlanmamış doktora tezi), Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aydın, M. (2005). Yoga, reiki ve meditasyon ne kadar masum. Zaman Ailem, 127.
• Başkaya, Ş. (2006). New age hareketi: Modern bir dinsellik biçiminin sosyokültürel analizi [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi].
• Bauman, Z. (2016). Cemaatler: Güvenli olmayan bir dünyada güvenlik arayışı (N. Soysal, Çev.). Say Yayınları.
• Bauman, Z. (2018). Akışkan hayat (A.E. Pilgir, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
• Bauman, Z. & Raud, R. (2018). Benlik pratikleri (M. Ekinci, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
• Beck, U. (1992). Risk society: Towards a new modernity (17. Cilt). Sage.
• Berger, P. (2002). Dini ve toplumsal kurumların değişimi (A. Çiftçi, Çev.). Ankara Okulu Yayınları.
• Berger, P. L. (2011). The sacred canopy: Elements of a sociological theory of religion. Open Road Media.
• Bodur, H. E. (2000). Küreselleşme bağlamında batıda ortaya çıkan yeni dinî hareketler ve Türk toplumuna etkileri. Uluslararası Avrupa Birliği Şurası Tebliğ ve Müzakereleri, 305-311.
• Bourdieu, P. (1996). A Social Critique of the Judgement of Taste. (8. Baskı). (Çev.R. Nice). Amerika: President and Fellows of Harvard College and Routledge & Kegan Paul Ltd.
• Bourdieu, P. (2016), Sosyoloji Meseleleri, (Çev. F. Öztürk, B. Uçar, M. Gültekin, A. Sümer). Heretik Yayınları.
• Bourdieu, P. , & Wacquant, L. (2014). Düşünümsel bir antropoloji için cevaplar (7. Baskı). (N. Ökten, Çev.). İletişim Yayınları.
• Cengiz, K., Küçükural, Ö., &Gür, H. (2021). Türkiye'de spiritüel arayışlar: Deizm, yoga, Budizm, meditasyon, reiki, vb. (No Title). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Develi, H. (2019). Modern toplumda batıl inançlar ve new age akımı (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
• Enroth, R. M. (Ed.). (2005). A guide to new religious movements. InterVarsity Press.
• Featherstone, M. (2013). Postmodernizm ve tüketim kültürü (M. Küçük, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
• Flanagan, K. ve Jupp, P.C. (2016). A sociology of spirituality. Routledge.
• Frankl, V. E. (1985). Man's search for meaning. Simon and Schuster.
• Fromm, E. (2023). Psikanaliz ve zen budizmi (İ. Güngören, Çev.). Say Yayıncılık.
• Fuller, R. C. (2001). Spiritual, but not religious: Understanding unchurched America. Oxford University Press.
• Funk, R. (2013). Ben ve biz: Postmodern insanın psikanalizi. (3. Baskı). (Ç. Tanyeri, (Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Garnoussi, N. (2013). Des glissements du spirituel au «psy». Entre quête de sens et quête de santé dans le contexte de la sécularisation avancée. Archives de Sciences Sociales Des Religions, (163), 63-82.
• Giddens, A. (2010). Modernliğin sonuçları (4. Baskı). (E. Kuşdil, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
• Goffman, E. (2009). Günlük hayatta benliğin sunumu. Metis Yayıncılık.
• Günay, N. (2011). Türkiye’de yeniçağ inançları (1. Baskı). Manas Yayınevi.
• Hanegraaff, W. J. (2000). New age religion and secularization. Numen, 47(3), 288-312.
• Harris, S. (2014). Waking up: A guide to spirituality without religion. Simon and Schuster.
• Hendrich, B. (2011). Introduction–beyond state islam: Religiosity and spirituality in contemporary Turkey. European Journal of Turkish Studies. Social Sciences on Contemporary Turkey, (13), 1-17.
• Hervieu-Leger, D. (2006). Sekülerleşme, gelenek ve dindarlığın yeni şekilleri: Bazı teorik öneriler. B. Solmaz, İ. Çapcıoğlu, (Ed.) Din sosyolojisi/ Klasik ve çağdaş yaklaşımlar. İstanbul: Çizgi Kitabevi.
• Höllinger, F. ve Smith, T. B. (2002). Religion and esotericism among students: A cross-cultural comparative study. Journal of Contemporary Religion, 17(2), 229-249.
• Kirman, M. A. (2010). Yeni dini hareketler sosyolojisi. Birleşik Dağıtım Kitabevi.
• Kozanoğlu, C. (1997). İnternet Dolunay Cemaat. Iletişim.
• Köse, A. (2011). Milenyum tarikatları: Batı'da yeni dini akımlar. Timaş Yayınları.
• Köse, A. (2014). Kutsalın dönüşü: 21. yüzyılda dinin geleceği. Timaş Yayınları.
• Kurt, A. (2012). Din sosyolojisi. Sentez Yayıncılık.
• Kümbetoğlu, B. (2019). Sosyolojide ve antropolojide niteliksel yöntem ve araştırma. Bağlam Yayınları.
• Mashael, F. (2020). An exploratory study of women's involvement in new age spirituality in Turkey [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İbn Haldun Üniversitesi.]
• Merter, M. (2012). Dokuz yüz katlı insan (10. Baskı). Kaknüs Yayınları.
• Mirza, G. A. (2014). Yeni dinselleşme eğilimleri ve maneviyat arayışları. Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
• Naisbitt, J., & Abordene, P. (1990). Megatrends 2000-büyük yönelimler (E. Güven, Çev.). Form Yayınları.
• Özbolat, A. (2017). Postmodern dünyada din: Yaygınlaşan dinsellik, yüzeyselleşen dindarlık. Journal of Islamic Research, 28(3), 265-278.
• Paker, K. (2011). Postmodern bilgelik: Yeniçağ söyleminde kişisel gelişim ve ruhsal alıştırmalar. Psikoloji Çalışmaları, 31, 65-104.
• Possamai, A. (2019). In search of new age spiritualities. Routledge.
• Puttick, E. (2001) Women in New Religious Movements. In Dawson, Lorne L. (Eds.) Cults and New Religious Movements: A Reader (pp. 230-244). Oxford, UK: Blackwell
• Roof, W. C. (2009). A generation of seekers: The spiritual journeys of the baby boom generation. San Francisco: Harper.
• Schnell, T. (2009). The sources of meaning and meaning in life questionnaire (SoMe): Relations to demographics and well-being. The Journal of Positive Psychology, 4(6), 483-499.
• Schüle, C. (2008). İnsan neden inanır. Dinler ritüeller maneviyat bilim inancın köklerine iniyor. GEO Dergisi, 7(12), 43-57.
• Soyubol, K. (2021). In search of perfection: Neo-spiritualism, Islamic Mysticism, and Secularism in Turkey. Modern Intellectual History, 18(1), 70-94.
• Sönmez, V., & Alacapınar, F. G. (2011). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. Anı Yayıncılık.
• Tekin, H. H. (2006). Nitel araştırma yönteminin bir veri toplama tekniği olarak derinlemesine görüşme. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 3(13), 101-116.
• Tucker, J. (2002). New age religion and the cult of the self. Society-New Brunswick, 39(2), 46-51.
• Uğurlu, İ. (2011). Batı’dan gelen Doğu kökenli akımlar ve Türkiye’deki faaliyetleri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Uysal, E. (2015). 20. Yüzyıl new age akımı üzerine karşılaştırmalı bir analiz (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Adana.
• Wallis, R. (1984). The elementary forms of new religious life. London: Routledge and Paul.
• Weber, M. (2012). The sociology of religion. New York: Beacon Press.
• Wilson, B. (1979). Contemporary transformations of religion (45. Cilt). Clarendon Press.
• Wilson, B., & Dobbelaere, K. (2004). Dini mezhepler: Sosyolojik bir araştırma (A. İ. Yitik ve A. B. Ünal, Çev.). İstanbul: İz Yayıncılık.
• Yates, G. C., & Chandler, M. (2000). Where have all the skeptics gone?: Patterns of new age beliefs and anti-scientific attitudes in preservice primary teachers. Research in Science Education, 30(4), 377-387.