Türkiye’de Ruminant Alanında Çalışan Veteriner Hekimlerin Mesleki Uygulamalarının Değerlendirilmesi – I

Year 2023, , 76 - 89, 31.12.2023

Hasan Batmaz , Onur Topal , Hakan Üstüner

https://doi.org/10.30782/jrvm.1310947

Abstract

Bu anket çalışması ile Türkiye’de ruminant sağlığı alanında çalışan veteriner hekimlerin mesleki uygulamalarının ve sahada karşılaşılan problemlerin
ortaya konması amaçlanmıştır. E-posta ile gönderilen ve 34 sorudan oluşan ankete 7 farklı coğrafi bölgedeki 56 ilden toplam 326 veteriner hekim
katılmıştır. Çalışmanın sonuçları genel olarak değerlendirildikten sonra veriler; veteriner hekimlerin çalışma şekline göre 3 grup, yaşlarına göre 4
grup ve bölgelerine göre 3 grupta ele alınmıştır. Ankete katılan veteriner hekimlerin mezun olduktan sonra %54,32’si ilk 6 ay içerisinde kalıcı olarak
işe başlamışlardır. Mesleğe yeni başladıklarında en zorlandıkları alanlar şirurjikal operasyonlar (%32,50) ve hayvan besleme (%31,88) olmuştur. Çiftliklerde
çalışan hekimlerin kendilerini en zayıf hissettikleri alan olarak hayvan besleme (%60,77) ön plana çıkmıştır. Meslek içi eğitim, kongre vb.
etkinliklere %36,31’in nadir katıldığı, hatta %65,02’sinin yeni literatür ve kaynakları takip etmekten uzak olduğu görülmüştür. Veteriner hekimlerin
sığırlarda gebelik muayenesinde %54,77’sinin ultrasonu sık kullandığı, %24,92’sinin ise hiç kullanmadığı gözlenmiştir. Sığırcılıkta en sık karşılaşılan
problemler beslenme ve metabolizma hastalıkları (%32,31) ve buzağı hastalıkları (%26,77) olmuştur. Koyun keçi sağlığında ise kuzu-oğlak ölümleri
(%51,12), abortlar (%21,73), enfeksiyon hastalıklar (%13,42) ve paraziter hastalıklar (%11,50) öne çıkmıştır. Hekimler bölgelerinde ilk bir aydaki buzağı
ölüm oranlarının en çok %6-10 arasında değiştiğini ve kuzu-oğlaklardaki ölüm oranın %10’nun üzerinde olduğunu belirtmişlerdir. Sonuç olarak
veteriner fakültelerinde el becerisine dayalı klinik uygulamalara ve ruminantların beslenmesi konularına önem verilmesi gerektiği, mezuniyet sonrası
da mesleki eğitim ve yeni kaynakların takibine ihtiyaç duyulduğu, koruyucu hekimliğe önem verilmesi gerektiği önerilebilir.

Keywords

Ruminant, Veteriner hekim, Mesleki uygulamalar

Evaluation of the Professional Practices of Veterinarians Working in the Ruminant Field in Türkiye - I

Abstract

In this survey study, it is aimed to reveal the professional practices of veterinarians working in the field of ruminant health in Türkiye and the problems
encountered in the field. A total of 326 veterinarians from 56 provinces in 7 different geographical regions participated in the survey, which was
sent by e-mail and consisted of 34 questions. Subsequently, after a comprehensive evaluation of the study's findings, the data were categorized into
three groups based on the veterinarians' modes of operation, four groups according to their age, and three groups corresponding to their geographical
regions. Notably, 54.32% of the participating veterinarians embarked on permanent employment within the initial six months following their
graduation. They notably identified surgical procedures (32.50%) and animal nutrition (31.88%) as the most challenging aspects at the onset of their
careers. Furthermore, when focusing on veterinarians working in farm settings, animal nutrition (60.77%) emerged as the area where they felt most
lacking. It has been observed that 36.31% rarely attend events such as vocational training, congresses, etc., and even 65.02% are far from following new
literature and resources. Additionally, it was observed that 54.77% of veterinarians frequently employed ultrasound in cattle pregnancy examinations,
with 24.92% never utilizing this method. The most common problems in cattle breeding were nutritional and metabolic diseases (32.31%) and calf
diseases (26.77%). Lamb and kid deaths (51.12%), abortions (21.73%), infectious diseases (13.42%) and parasitic diseases (11.50%) were prominent
in sheep and goat health. Veterinarians reported that the calf mortality rate in their respective regions typically ranged between 6% to 10% during the
first month, whereas lamb and kid mortality rates exceeded 10%. As a result, it can be suggested that importance should be given to manual skill-based
clinical practices and ruminant nutrition in veterinary faculties, there is a need for professional training and follow-up of new resources after graduation,
preventive medicine should be given importance.

Keywords

Ruminant, Veterinarian, Professional practices

References

• 1. Anonim: AB Uyum Sürecinde Veteriner Hekimlik ve Hayvan Sağlığı Ürünleri. VİSAD Raporu, 2005.
• 2. Batmaz H. Sığırlarda Sürü Sağlığı ve Yönetimi. Genişletilmiş 2. Baskı. Ankara: Ankara Nobel Tıp Kitapevi; 2021.
• 3. Anonim: 1.Türk Veteriner Hekimler Kurultayı Ön Rapor. Türk Veteriner Hekimler Birliği, Ankara: 1998.
• 4. Anonim: 2. Türk Veteriner Hekimler Kurultayı Komisyon Raporları. Türk Veteriner Hekimler Birliği, Ankara: 2002.
• 5. Anonim: 3. Türk Veteriner Hekimler Kurultayı Sonuç Raporu. Türk Veteriner Hekimler Birliği, Ankara: 2010.
• 6. Anonim: 4. Türk Veteriner Hekimler Kurultayı Sonuç Raporu. Türk Veteriner Hekimler Birliği, Antalya: 2018.
• 7. Özen A, Doğan Ö, Başağaç Gül RT, Özkul T, Yüksel E. Türkiye’de veteriner hekimliği üzerine araştırmalar: I. Veteriner hekimliği eğitim-öğretimi. Kafkas Univ Vet Fak Derg. 2012;18(4):605-611.
• 8. Özen A, Doğan Ö, Başağaç Gül RT, Özkul T, Yüksel E. Türkiye’de veteriner hekimliği üzerine araştırmalar: II. Veteriner hekim olma kararını etkileyen faktörler ve bunların gelecek algısı üzerine etkileri. Kafkas Univ Vet Fak Derg. 2012;18(5):731-737.
• 9. Batmaz H, Bayram N, Kennerman E, Şen, A. Modern hayvan hastanesinin hasta profiline, eğitime ve hasta sahiplerinin memnuniyetine etkisi. Uludag Univ J Fac Vet Med. 2014;31:1-6.
• 10. Çevrimli MB, Mat B, Günlü A, Tekindal MA, Günlü Z. Hayvan hastanelerinde acil, veteriner klinik hizmetleri ve hasta sahibi memnuniyet kriterleri ölçekleri: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Ankara Univ Vet Fak Derg. 2019;66:247-254.
• 11. Özen A, Doğan Ö, Başağaç Gül RT, Özkul T, Yüksel E. Türkiye’de veteriner hekimliği üzerine araştırmalar:III. İş fırsatları ve sektörel yönelimlere ilişkin görüş ve beklentiler. Kafkas Univ Vet Fak Derg. 2012;18(6):907- 911.
• 12. Aslım G, Yaşar A. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığında görev yapan veteriner hekimlerin kamuda çalışma hayatı üzerine bazı değerlendirmeleri. Türkiye Biyoetik Dergisi. 2016;3:26-35.
• 13. Özen A, Yüksel E, Özen R, Atıl, E, Yaşar A, Yerlikaya H. A study on life satisfaction of turkish veterinary practitioners. FÜ Sağlık Bilimleri Derg. 2007;21;5-10.
• 14. Yüksek N., Altuğ N., Özkan C., Küçük, M. Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerinde çalışan serbest veteriner hekimlerin mesleki değerlendirmeleri: bir anket çalışması. YYÜ Veteriner Fakültesi Dergisi. 2008;(2):57-59.
• 15. Kızıltepe A. Türkiye’de klinik veteriner hekimliği uygulamalarında karşılaşılan deontolojik-etik sorunlar üzerine bir araştırma. Ankara Univ Vet Fak Derg. 2011;58:239-245.
• 16. Anonim: Ülkemiz Hayvancılığında Başlıca Sorunlar ve Öneriler. Çiftlik Hayvanları Hekimliği Derneği Raporu, Bursa: 2021.
• 17. https://www.tarimorman.gov.tr/Konu/1122/Ruhsatli- Ozel-Klinikler-Listesi%E2%80%8B. Klinik Listeleri. Erişim tarihi, 10.03.2022.
• 18. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Tarimsal--Isletme- Yapi-Arastirmasi-2016-24869. Erişim tarihi 14.03.2023.
• 19. Güneş V. Buzağı solunum sistemi hastalıkları. Lalahan Hay. Araşt. Enst. Derg. 2018;58(Özel Sayı):35-40.
• 20. Aydın Ö. Sığırların solunum sistemi hastalığı kompleksi. MSU Fen Bil. Derg. 2021; 9(2):871-878.
• 21. Batmaz H. Koyun ve Keçilerin İç Hastalıkları. Genişletilmiş 2. Baskı. Ankara: Ankara Nobel Tıp Kitapevi; 2019.