SARAH KANE’İN PHAEDRA’NIN AŞKI ADLI OYUNUNDA POSTMODERN PARAZİT BENLİK

Year 2025, Issue: 15, 79 - 96, 30.06.2025

Mevlude Zengin

https://doi.org/10.48131/jscs.1605111

Abstract

Phaedra’nın Aşkı (Phaedra’s Love) (1996), şiddeti sahnede göstermeme şeklindeki klasik Yunan geleneğini tersine çevirmesi ve İngiliz Tiyatrosu geleneklerini alt üst etmesiyle tipik bir Sarah Kane oyunudur. Oyun, Kane’in —diğer oyunlarında olduğu gibi— yönetmenler için zorlayıcı ve seyirciler için izlemesi zor eylemleri yansıtması yani sahnelenemeyeni sahneleyen bir oyun olması bakımından da tipiktir. Phaedra’nın Aşkı’nın bu özellikleri, onun bir in-yer-face theatre (yüzüne tiyatro) oyunu olmasına atfedilebilir; bununla birlikte, eserdeki her türden şiddet ve cinsellik gibi aşırılıklar ve müstehcen ve küfürlü dil, hem bir oyun yazarı olarak Sarah Kane’in çağdaş İngiliz dramasına getirdiği yenilikler ve katkılar hem de onun oyundaki sosyal eleştiri taktikleri olarak düşünülebilir. Bu bağlamda Kane’in bu oyunu, çağdaşlarının oyunlarına pek benzemez. Prömiyerini 1996 yılında London Gate’s Theatre’da bizzat Kane’in yaptığı Phaedra’nın Aşkı, aşırı şiddet, seks ve küfür içeren sahnelerinin yanı sıra onları insanlıktan çıkaran şiddet ve cinsel eylemlerin faili ve küfürlü ve müstehcen dilin konuşanları olan karakterleriyle de izleyicinin ilgisini çekiyor. Bu nedenle bu çalışma, Phaedra’nın Aşkı’ndaki karakterlerden biri olan ensest faili prens Hippolytus’u tüketen asalak bir benlik olarak incelemektedir. Hippolytus, oyunda aksiyonun ortaya çıktığı ve geliştiği merkezi noktadır. Hippolytus, kişiliğinde çeşitli metaforların ortaya çıktığı bir karakterdir; ancak bu çalışmanın odak noktası, tüketicilik ve teknolojik yaşam bağlamında postmodern benlik olarak sürekli abur cubur yiyen, televizyon izleyen ve mastürbasyon yapan Hippolytus’tur.

Keywords

Parazit Benlik , Phaedra'nın Aşkı , Sarah Kane , Hippolytus , Tüketim

The Postmodern Parasitic Self in Sarah Kane’s “Phaedra’s Love”

Abstract

Phaedra’s Love (1996) is a typical Sarah Kane play with its inversion of the classical Greek convention of not performing violence on stage and its subversion of British Theatre traditions. It is also typical in the sense that Kane employed in it —as in her other plays— the actions which are challenging for the directors and difficult to watch for the audience; i.e. it is a play staging the unstageable. These features of Phaedra’s Love may be attributed to its being a play of in-yer-face theatre; however, the extremities in the extremes such as violence and sexuality of all kinds and the filthy and abusive language in it may be thought both to be the novelties and contributions of Sarah Kane as a playwright to contemporary British Drama and the ploys functioning for her social criticism. In this context, this play of Kane’s is less similar to those of her contemporaries. Phaedra’s Love, the premiere of which was directed by Kane herself at London Gate’s Theatre in 1996, attracts the audience’s attention with not only its scenes with extreme violence, sex and abusive language but also its characters who are the perpetrators of violent and sexual actions that dehumanize them and the speakers of the abusive and obscene language. Therefore, this study analyses one of the characters in Phaedra’s Love, Hippolytus, the incestuous prince as a consuming parasitic self. Hippolytus is the central point in the play from which the action unfolds. Hippolytus is a character in whose personality various metaphors appear; yet, the focus of this study is the Hippolytus always eating junk food, watching television and making masturbation as the postmodern self in the context of consumerism and the technological life.

Keywords

Parasitic Self , Phaedra's Love , Sarah Kane , Hippolytus , Consumerism

Ethical Statement

Etik Beyan gerektiren bir durum yok.

Supporting Institution

Destekleyen Kurum yok

References

• Armstrong, J. (2015). Cruel britannia: Sarah Kane’s postmodern traumatics. Peter Lang AG, International Academic Publishers.
• Aston, E. (2003). Feminist views on the english stage: Women playwrights 1990-2000. Cambridge UP.
• Ayan, M. and Şenel, G. N. (2016). The reflection of the provocative inner-voice of in-yer-face theatre through language. In A. Baykan, F. İ. Cuma & M. T. Türk (Eds.), VIth international comparative literature conference: Proceedings book. (pp. 594-602). Nobel Akademik Yayıncılık.
• Baudrillard, J. (1998). The consumer society: Myths and structures. (The French Ministry of Culture, Trans.) SAGE Publications. (Original work published 1970)
• Courtney, R. (1982). Outline history of british drama. Littlefield, Adams & Co., Print.
• Durning, A. (1998). Ne kadarı yeterli? Tüketim toplumu ve dünyanın geleceği. (S. Çağlayan, Trans.). Tubitak-Tema Vakfı Yayınları. (Original work published 1992)
• Kane, S. (2008). Complete plays: Blasted; Phaedra’s love; Cleansed; Crave; 4.48 Psychosis; Skin. Methuen Drama.
• Illich, I. (2000). Tüketim köleliği. (M. Karaşahan, Trans.). Pınar Yayınları. (Original work published 1978)
• Lehmann, H. (2006). Postdramatic theater. (K. Jürs-Munby, Trans). Routledge. (Original work published 1999)
• Rees, C. (2012). Sarah Kane. In A. Sierz, R. Boon & P. Roberts (Eds.), Modern british playwrighting: The 1990s: Voices, documents, new interpretations. (pp.112-136). Bloomsbury Publishing.
• Ritzer, G. (1998). Introduction. In Jean Baudrillard (Auth.), The consumer society: Myths and structures. (pp.1-24). SAGE Publications.
• Saunders, G. (2009, August 27). Academic Graham Saunders assesses Sarah Kanei. Interviewed by Aleks Sierz. Dewynters, London. https://www.theatrevoice.com/audio/academic-graham-saunders-assesses-sarah-kane/
• Saunders, G. (2002). ‘Love or kill me’: Sarah Kane and the theatre of extremes. Manchester UP.
• Sierz, A. (2001). In-yer-face theatre british drama today. Faber and Faber. https://books.google.com.tr/books?id=MjcgBQAAQBAJ&pg=PP1&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
• Suicide verdict returned on playwright. (1999, September 23), The Herald. https://www.heraldscotland.com/news/12247116.suicide-verdict-returned-on-playwright/