COVID-19 pandemisi sürecinde başlamış ve ardından yaygınlaşarak devam eden uzaktan çalışmanın farklı sektörlerde uygulanması nedeniyle giderek daha önemli hale getirmiştir. Uzaktan çalışma uygulamalarının artan kullanımının, uzaktan ve yerinde çalışmanın iş yükü üzerindeki etkisini karşılaştırmak önemli olmaktadır. Bu çalışmada, bilgi teknolojisi profesyonellerinin zihinsel iş yükünün uzaktan ve yerinde çalışma koşullarında nasıl değiştiğini incelemektedir. NASA-TLX (Görev Yük Endeksi) anketi kullanılarak toplanan iş yükü verileri, bu iki çalışma ortamının iş yükü üzerindeki etkisini değerlendirmektedir. Bu makalede, Savunma Sanayii sektöründe faaliyet gösteren bir teknoloji firmasında çalışan uzaktan ve yerinde çalışan Bilgi Teknolojisi profesyonellerinin iş yükünün NASA TLX yöntemi kullanılarak değerlendirilmesini konu almaktadır. Elde edilen sonuçlar, uzaktan çalışanların iş yükünün yerinde çalışanlara göre farklılık gösterdiğini göstermektedir. NASA-TLX Yöntemi, Zihinsel, Fiziksel, Zamansal, Performans, Çaba ve Frustrasyon olmak üzere altı temel boyutta iş yükünü değerlendiren bir ölçüm aracıdır. Katılımcılar, bu boyutlara puanlar atayarak iş yüklerini değerlendirirler. Aynı NASA-TLX anketi her iki grupta 102 adet katılımcıya uygulanmış ve sonuçlar karşılaştırılmıştır. Yerinde çalışanlar için genel iş yükü değerlendirmesi, ağırlıklı puanlarla 64.01 ve ham puanlarla 68.33 olarak belirlenmiştir. Uzaktan çalışanlar için genel iş yükü, ağırlıklı puanlarla 63.29 ve ham puanlarla 42.08 olarak bulunmuştur. Anket sonuçları, yerinde ve uzaktan çalışan bilgi teknolojisi profesyonelleri arasındaki iş yükü farklılıkları olup olmadığını vurgulamaktadır. Yerinde çalışanlar için zihinsel iş yükü daha yüksektir, uzaktan çalışanlar için ise fiziksel iş yükü daha düşüktür. Yerinde çalışanlar daha fazla çaba harcamakta ve daha fazla stres yaşamaktadırlar. Bu bilgiler, çalışma koşulları ve iş yükü yönetiminin daha iyi bir şekilde yönetilmesine rehberlik edebilir ve mevcut çalışma uygulamalarının ve düzenlemelerinin yeniden düzenlenmesine yol açabilir. Bu nedenle, sonuçlar, iki grup arasındaki iş yükü değerlendirmelerinde farklılıkları göstererek uzaktan çalışma koşulları ve iş yükü yönetiminin daha iyi anlaşılmasına ve iyileştirilmesine katkıda bulunmaktadır.
During the COVID-19 pandemic, remote work initiated and subsequently proliferated, becoming increasingly significant due to its implementation across various sectors. Comparing the impact of remote and on-site work on workload is crucial given the rising prevalence of remote work practices. This study examines how the mental workload of information technology professionals changes under remote and on-site working conditions. Workload data collected using the NASA-TLX (Task Load Index) survey assesses the impact of these two work environments on workload. This article focuses on evaluating the workload of information technology professionals working remotely and on-site in a technology firm operating in the Defense Industry sector, utilizing the NASA TLX method. The results indicate differences in workload between remote and on-site workers. The NASA-TLX Method is a measurement tool that evaluates workload across six fundamental dimensions: Mental, Physical, Temporal, Performance, Effort, and Frustration. Participants assess their workload by assigning scores to these dimensions. The same NASA-TLX survey was administered to 102 participants in both groups, and the results were compared. The overall workload assessment for on-site workers was determined as 64.01 weighted points and 68.33 raw points. For remote workers, the overall workload was found to be 63.29 weighted points and 42.08 raw points. Survey results underscore workload differences between on-site and remote information technology professionals. On-site workers experience higher mental workload, while remote workers experience lower physical workload. On-site workers exert more effort and experience higher levels of stress. These findings can guide better management of working conditions and workload, potentially leading to revisions in current work practices and regulations. Therefore, the results contribute to a better understanding and improvement of remote work conditions and workload management by highlighting differences in workload assessments between the two groups.
Araştırma Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Etik Kurulu’nun 15.05.2023 tarih ve 05/04 sayılı kararı ile uygun bulunmuştur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Manufacturing and Industrial Engineering (Other) |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | July 1, 2025 |
Submission Date | April 19, 2024 |
Acceptance Date | January 27, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 9 Issue: 1 |