CONCUBİNES IN THE PERSİAN ROYAL LİFE IN THE LİGHT OF THE ANCİENT WESTERN SOURCES

Yıl 2024, , 855 - 864, 30.09.2024

Serap Özkan

https://doi.org/10.56694/karadearas.1504994

Öz

The Harem organization is one of the most significant elements of Ancient Near Eastern royal life. Having conquered the Near Eastern kingdoms, The Persians inherited many practices of their contemporaries, the court of Ancient Egypt, Neo-Assyria, and Neo-Babylon, and concubines, an important component of the harem organization, became part of The Persian court life. The limited of Persian sources providing information on concubines necessitated an evaluation of the subject through Ancient Western sources. Contrary to Persians, Ancient Western sources frequently mention court life and concubines. On the other hand, The Hellenic view of monogamy as one of the dintinguishing features of their society was also significant. The article aims to reveal of the place and status of concubines in Persian court life by utilizing the works of Hellenic historians such as Ksenophan, Ktesias, Dinon and Herekleides, especially Herodotus as well as the origin of the Hellenic-Latin history and geography writers such as Plutarkhos, Athenaios, Curtius Rufus, Claudius Aelianus, Strabon and Pausanias who lived in the Roman period. According to the Hellenic sources, polygamy was one of the methods used by Persian kings and nobles to have many children and guarantee their lineage. Calling legitimate wives and concubines by different words was also used to emphasize the difference in social status between them. Concubines who were lower in the court hierarcy than legitimate wives, were responsible for the continuation of the king’s lineage as wives. After giving birth to a son, they gained prestige through the king’s acceptance of the child, but socially and legally, concubines wer eternally below the legitimate wife. Underlying this was the traditional marriage policy for Persian kings and nobles.

Anahtar Kelimeler

Concubines, Ancient Western Sources, Persian Royal Life, Polygamy

ANTİK BATI KAYNAKLARI IŞIĞINDA PERS SARAY YAŞAMINDA CARİYELER

Öz

Harem teşkilatı Eski Yakın Doğu saray yaşamının önemli unsurlarından biridir. Yakın Doğu krallıklarını fetheden Persler çağdaşları Eski Mısır, Yeni Asur ve Yeni Babil saraylarının birçok uygulamasını devralmış; harem teşkilatının önemli bileşenlerinden biri olan cariyeler de Pers saray yaşamının bir parçası olmuştur. Cariyeler hakkında bilgi veren Pers kaynaklarının kısıtlı olması, konuyu Antik Batı kaynakları üzerinden değerlendirmeyi gerektirmiştir. Perslerin aksine, Antik Batı kaynakları saray yaşamından ve cariyelerden sıkça söz eder. Öte yandan, tek eşliliği kendi toplumunun ayırt edici özelliklerinden biri olarak kabul eden Hellenlerin konuya bakış açısı da önemlidir. Bu makalenin amacı, Herodotos başta olmak üzere Ksenophon, Ktesias, Dinon ve Herakleides gibi Hellen tarih yazarlarının yanı sıra Roma Dönemi’nde yaşamış Plutarkhos, Athenaios, Curtius Rufus, Claudius Aelianus, Strabon ve Pausanias gibi Hellen-Latin kökenli tarih ve coğrafya yazarlarının eserlerinden yararlanarak, cariyelerin Pers saray yaşamındaki yeri ve statüsünü ortaya koymaktır. Hellen kaynaklara göre, çok eşlilik Pers kral ve soyluların çok sayıda çocuk sahibi olmak ve soylarını güvence altına almak için uyguladığı yöntemlerden biridir. Meşru eşler ve cariyelerin farklı sözcüklerle adlandırılması, aralarındaki sosyal statü farkını vurgulamak için de kullanılmıştır. Saray hiyerarşisi içinde meşru eşlere göre daha alt basamaklarda yer alan cariyeler, kral soyunun devam etmesinden eşler kadar sorumlu tutulmuştur. Erkek çocuk doğurduktan sonra, kralın çocuğu kabul etmesiyle prestij kazanmış olsalar da sosyal ve hukuki açıdan daima meşru eşin altında yer almışlardır. Bu durumun altında Pers kral ve soyluları için düzenlenmiş geleneksel evlilik politikası yatmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Cariyeler, Antik Batı Kaynakları, Pers Saray Yaşamı, Çok Eşlilik

Kaynakça

• ATHENAIOS (2010). The Learned Banqueters, vol: VI, İngilizceye çev. S. Douglas Olson, Camb-ridge: Loeb Classical Library.
• BRIANT, P. (2002). From Cyrus to Alexander: A History of the Persian Empire, İngilizceye çev. Peter T. Daniels, Penn State University Press, Eisenbrauns.
• BROSIUS, M. (1996). Women in Ancient Persia 559–331 BC, Oxford: Clarendon Press.
• BROSIUS, M. (2010). “The Royal Audience Scene Reconsidered”, The World of Achaemenid Per-sia, (ed. John Curtis and St John Simpson), I.B. Tauris:141-152.
• BROSIUS, M. (2011). “Greeks at the Persian Court”, Ktesias’ Welt/Ctesias’ World, (ed. Wiesehö-fer, R. Rollinger and G. Lanfranchi), Wiesbaden: 69–80.
• CLAUDIUS AELIANUS (1958). On Animals, vol: I, İngilizceye çev. Alwyn F. Scholfield, Cambrid-ge: Loeb Classical Library.
• CURTIUS RUFUS (1946). History of Alexander, vol:I-II, İngilizceye çev. John C. Rolfe, Cambrid-ge: The Loeb Classical Library.
• ÇELİK, H-KILIÇ, Y (2022). “Eski Doğu Toplumlarında Harem ve Hadımlık Müessesesinin Ortaya Çıkışı ve İşleyişi”, Akademik Tarih ve Düşünce Dergisi. IX/2: 342-366.
• FGrHist. (1923-58). Die Fragmente der griechischen Historiker, (ed. F. Jakoby), Berlin and Lei-den.
• HERODOTOS (1975). Historiae, İngilizceye çev. Alfred Denis Godley, London, New York: The Loeb Classical Library.
• HERZFELD, E. (1941). Iran in the Ancient East, New York and London: Oxford University Press.
• KSENOPHON (1922). Anabasis, İngilizceye çev. Carleton L. Brownson, Cambridge: Loeb Classi-cal Library.
• KSENOPHON (1961). Hellenica, İngilizceye çev. Carleton L. Brownson, Cambridge: Loeb Classi-cal Library.
• LERNER, J. A. (2010). “An Achaemenid Cylinder Seal of a Woman Enthroned”, The World of Ac-haemenid Persia, (ed. John Curtis and St John Simpson), I.B. Tauris:153-164.
• LLEWELLYN-JONES L. (2003). Aphrodite’s Tortoise. The Veiled Woman of Ancient Greece, Swansea and London: Classical Press of Wales.
• LLEWELLYN-JONES L. (2013). King and Court in Ancient Persia 559 to 331 BCE, Edinburgh: Edinburgh University Press.
• MÉRIDIER, L. (1989). Euripide Tome II. Paris: Les Belles Lettres.
• MILLER, M. (1997). Athens and Persia in the Fifth Century BC. A Study in Cultural Receptivity. Cambridge: Cambridge University Press.
• OLMSTEAD, A. T. (1948). History of the Persian Empire. Chicago: The University of Chicago Press.
• PAUSANIAS (1933). Description of Greece, vol. III, Books 6-8.21. İngilizceye çev. W. H. S. Jones, Cambridge, MA: Harvard University Press.
• PLUTARKHOS (1928). Ethika/Moralia, vol. II: Index. İngilizceye çev. Frank Cole Babbitt, Lon-don: The Loeb Classical Library.
• PLUTARKHOS (1954). Plurarch’s Lives, vol. XI: Aratus, Artaxerxes, Galba and Otho. İngilizceye çev. Bernadotte Perrin, London: The Loeb Classical Library.
• PLUTARKHOS (1968). Plutarch Lives, vol. II: Themistocles and Camillus. Aristides and Cato Major. Cimon and Lucullus, İngilizceye çev. Bernadotte Perrin, London: The Loeb Classi-cal Library.
• ROOT, M. C. (1979). The King and Kingship in Achaemenid Art: Essays on the Creation of an Iconography of Empire, Acta Iranica XIX, Leiden: Brill.
• SANCISI-WEERDENBURG, H. (1987). “Decadence in the Empire or Decadence in the Sources? From Source to Synthesis: Ctesias", (ed. H. Sancisi-Weerdenburg), Achaemenid History I. Sources, Structures and Synthesis, Leiden: Nederlands Instituut Voor Het Nabije Oosten, 33–45.
• SANCISI-WEERDENBURG, H. (1993). “Exit Atossa: Images of Women in Greek Historiography on Persia”, (ed. A. Cameron, A. Kuhrt), Images of Women in Antiquity, London: Routledge, 20-33.
• SCHMIDT, E. F. (1953). Persepolis I. Structures, Reliefs, Inscriptions. Chicago: The University of Chicago Press.
• STRABON (1949). Geographika, The Georaphy of Strabo, vol: I-VIII, İngilizceye çev. H. L. Jones, London-New York: The Loeb Classical Library