Aim of study: It is very important to design office furniture based on the anthropometry of employees because it affects their comfort, performance, and in serious cases, their health. Adjustable chairs are typically designed for a certain percentile of the user population. However, this design approach may not provide an accommodation level as intended because a chair has more than one design dimension. The objective of this study is to compare the percentile-based design approach and subject-based design approach by accommodation level.
Material and methods: A sample of 4.082 males from the 2012 ANSUR II database was used to compare two design approaches by accommodation level. An adjustable office chair was designed to investigate whether or not the final accommodation level differed from the desired accommodation level. Using four anthropometric measurements, the lower and upper limits for four chair dimensions are calculated to cover 95% of users.
Main results: The anthropometric measurements of a total of 728 subjects (17.83%) did not match for at least one chair dimension, resulting in the adjustable chair accommodating 82.17% of users, rather than 95% as intended. Two additional chair dimensions (backrest height and width) reduced the accommodation level to 77.36%.
Highlights: Considering that eleven different chair dimensions are considered in a typical chair design, it is reasonable to assume that the accommodation level will be even lower.
Çalışmanın amacı: Ofis mobilyalarının çalışanların antropometrisine dayalı olarak tasarlanması, konforlarını, performanslarını ve ciddi durumlarda sağlıklarını etkilediği için çok önemlidir. Ayarlanabilen sandalyeler, tipik olarak kullanıcı popülasyonunun belirli bir yüzdesi için tasarlanır. Ancak bu tasarım yaklaşımı, bir sandalyenin birden fazla tasarım boyutuna sahip olması nedeniyle amaçlandığı gibi bir uygunluk seviyesi sağlamayabilir. Bu çalışmanın amacı, yüzdelik-temelli tasarım yaklaşımı ile kişi-temelli tasarım yaklaşımını uygunluk seviyelerine göre karşılaştırmaktır.
Materyal ve yöntem: 2012 ANSUR II veri tabanından 4.082 erkekten oluşan bir örneklem, iki tasarım yaklaşımını uygunluk seviyesine göre karşılaştırmak için kullanılmıştır. Nihai uygunluk seviyesinin istenen uygunluk seviyesinden farklı olup olmadığını araştırmak için ayarlanabilir bir ofis koltuğu tasarlanmıştır. Dört antropometrik ölçü kullanılarak, dört sandalye boyutu için alt ve üst sınırlar, kullanıcıların %95'ini kapsayacak şekilde hesaplanmıştır.
Temel sonuçlar: Toplam 728 deneğin antropometrik ölçüleri (%17.83), en az bir sandalye boyutu için eşleşmemiştir ve ayarlanabilir sandalyenin, amaçlandığı gibi %95 yerine kullanıcıların %82.17'sine uygun olduğu tespit edilmiştir. İki ilave sandalye boyutu (sırtlık yüksekliği ve genişliği) ise uygunluk seviyesini %77.36'ya düşürmüştür.
Araştırma vurguları: Tipik bir sandalye tasarımında on bir farklı sandalye boyutunun dikkate alındığı düşünüldüğünde, uygunluk seviyesinin daha da düşük olacağını varsaymak gerekir.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Early Pub Date | September 24, 2022 |
Publication Date | September 27, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 22 Issue: 2 |