Türklerin İslâmiyet’ten önceki toplum hayatında önemli bir yere sahip olan Ozan-Baksı
geleneği Osmanlı döneminde tarîkatlerin ve tasavvufî düşüncenin yaygınlaşması ile birlikte
yerini âşıklık geleneğine bırakmıştır. Sırtında sazıyla diyar diyar dolaşan bazı âşıklar
tarikat çevreleri ile kurdukları irtibatın da etkisiyle âşıklığa dervişlik misyonu yüklemişler,
böylece tasavvufî neş’eyi âşıklık geleneğine taşımışlardır. Bu değişim sürecinde ozan yerine
âşık ismi benimsenmiş, âşıklar biri ozana karşı diğeri zahid tipine karşı olmak üzere iki
temel tavır içerisine girmişlerdir. Bu çalışmada Âşık Tarzı Şiir Geleneği’nin teşekkül süreci
hakkında kısaca bilgi verildikten sonra âşıkların kendilerini tanımladıkları şiir örnekleri
dikkate alınarak tasavvufî neş’enin âşık tavrına yansıması tespit edilmeye çalışılacaktır.
Subjects | Religious Studies |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | July 15, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 4 Issue: 1 |