PEYGAMBERLERLE MÜCADELE EDEN SUÇ ÖRGÜTLERİ

Year 2024, Volume: 4 Issue: 1, 163 - 193, 30.04.2024

Mustafa Avcı

https://doi.org/10.59909/khm.1359099

Abstract

Allah tarafından toplumların ıslahı için gönderilen peygamberler, her devirde örgütlü muhalefetle karşılaşmıştır. Peygamberlerin karşısında duran bu muhalif oluşumlar tevhid temelli İslam inancını tahrif etmek, fıtrata ve ahlaka aykırı davranışlarla kamu düzenini bozmak için ifsad edici girişimlerde bulunmuştur. Bu çalışmada Kur’an ve siyer ilimleri doğrultusunda bahsi geçen örgütlü muhalefetlerin ceza hukuku bağlamında değerlendirmesi yapılmıştır.
Çalışma neticesinde suç örgütünü ifade için “nâdî”, “raht”, “usbe”, “tâife” ve “bağy”, “hizb”, “sâi bi’l-fesâd” ve “fie-i bâğiye” kavramlarının kullanıldığı tespit edilmiştir. Bu kavramların suç örgütü olarak değerlendirilmesinde bağlamın (siyak ve sibakın) önemli bir unsur olduğuna dikkat çekilmiştir. Ayrıca Hz. Peygamber döneminde münafıklar, Yahudiler ve yalancı peygamberler tarafından oluşturulan suç örgütleri tarafından devlet başkanına suikast, genel ahlakı bozmak, yabancı güçleri İslam devleti aleyhinde tahrik etmek ve temel dini değerleri ihlal etmek gibi suçların varlığı saptanmıştır.

Keywords

Peygamber, yalancı peygamber, suç örgütü, terör

The Crime Organizations Who Fight Against Prophets

Abstract

The prophets who were sent by Allah for the improvement of societies have faced organized opposition in every era. These oppositional formations, which stood against the prophets, made destructive attempts to falsify the belief in Islam based on tawhid and to disrupt public safety with behaviors contrary to creation and morality. In this study, the organized oppositions mentioned in the direction of the Qur'an and siyer (prophetic biography) sciences were evaluated in the context of organized crime.
As a result of the study, it was determined that the concepts of "nadi", "raht", "usbe", "taife" and "bagy", "hizb", "sai bi'l-fesâd" and "fie-i baghiye" were used to express the criminal organization. It has been pointed out that the context (siyak and sibak) is an important element in the evaluation of these concepts as a criminal organization. Also, in the study it is detected that Prophet Muhammed (peace be upon him)'s time, crimes commited such as assassinating the president, corrupting public morals, provoking foreign powers against the Islamic state, and violating fundamental religious values by criminal organizations founded by hypocrites, Jews and false prophets.

Keywords

Prophet, false prophet, criminal organization, terrorism

References

• Ahmed Mustafa el-Merağî, Tefsîru’l-Merâğî, Kahire, 1365/1946.
• Algül, Hüseyin, “Mescid-i Dırar” DİA, C:29, s.262.
• Algül, Hüseyin, “Esved el-Ansî” DİA, C:11, s.440-441.
• Arslan, İhsan, “Hz. Peygamber Döneminde Medine’de Devletin Varlığını ve Geleceğini Tehdit Eden, Toplumun Huzur ve Refahını Bozmaya Çalışan Üç Yahudi Kabilesinin Cezalandırılması” Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2021, S:50, s.41-83.
• Atalay, Orhan, “Kur'an'da Sosyal Grup İfade Eden Kavramlar” Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/30769 ss.197-231.
• Aydın, Mahmut, “Yahya” DİA, C:43, s.232-234.
• Aydın, Mahmut, “Zekeriyya” DİA, C:44, ss.210-211.
• Begavi, Tefsîru’l-Begavî: Me‘âlimüt’t-Tenzîl (nşr. Muhammed Nemr vd.), Riyad: Dâru Taybe, 1411.
• Behnesi, A. Fethi, el-Mevsuatü’l-Cinaiyye fi’l-Fıkhi’l-İslâmî, Beyrut, 1991.
• Bozkurt, Nebi, “Meclis” DİA, C:28, s.241-242.
• Bursevi, İ. Hakkı (ö.1725), Rûhu’l-Beyân, Beyrut: Dâru İhyâi’t-türâsi’l-arabî, ty.
• Cessâs, Ebûbekir Ahmed b. Ali, Ahkâmü’l-Kur’ân (nşr. Muhammed Sadık Kamhavi), Beyrut: Dâru İhyai't-türasi'l-Arabi, 1412/1992.
• Durmuş, İsmail, “Su’luk” DİA, C:EK-2, s.534-536.
• Ebu Zehra, Ebu Zehra, Muhammed, el-Cerîme fi’l-Fıkhi’l-İslâmi, Kahire, Ty.
• Erturhan, Sabri, “İslam Hukukunda Suçla Mücadele Yöntemleri” İslam Hukuku Araştırmaları Dergi-si, S:9, 2007, s. 101-142.
• Fayda, Mustafa, “Ammâr b. Yâsir” DİA, C:3, s.75-76.
• Fayda, Mustafa, “İfk Hâdisesi” DİA, C:21, s.507-509.
• Fığlalı, E. Ruhi, “Dârünnedve” DİA, C:8, s.555-556.
• Hamidullah, Muhammed, İslâm Peygamberi Hayatı ve Eseri (Çev: Mehmet Yazgan), İst.2004.
• Hurç, Ramazan, “Hz. Ebu Bekir Döneminde Bagımsızlık Hareketleri (İrtidat ve İrtica)” Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, S:3, Elazığ, 1998, s.33-66.
• İbn Âşûr, Muhammed, et-Tahrîr ve’t-tenvîr, Tunus 1984.
• İbn Haldun (ö.1406), Tercüme-i Mukaddime-i İbn Haldun (Mütercim: Pirizade Mehmed Sahib, ö.1749) (Haz: Yavuz Yıldırım, Sami Erdem, Halit Özkan, Cüneyt Kaya) Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları, İstanbul, 2015.
• İbn Kesîr, Tefsîru’l-Kur’âni’l-azîm (nşr. Sâmi Selâme), Riyad: Dâru Taybe, 1420/1999.
• İbn Manzûr, Lisânu’l-Arab, “ndv” md.
• Kapar, M. Ali, “Ebû Cehil”, DİA, C:10, s.117-118.
• Kapar, M. Ali, “Mahzûm” DİA, C:27, s.402-403.
• Kapar, M. Ali, “Ka’b b. Eşref” DİA, C:24, s.3-4.
• Kettani, M. Abdülhay (ö.1962), et-Terâtîbu’l-İdâriye, (Çev. A. Özel), İstanbul, 1991.
• Konyalı Mehmet Vehbi, Hulasatü’l-Beyan Büyük Kur’an Tefsiri, Üçdal Neşriyat, İstanbul, ty.
• Kurtubî, Ebu Abdullah Muhammed b. Ahmed el-Ensârî (ö.1273): el-Câmi‘ li ahkâmi’l-Kur’ân (nşr. Abdullah Türkî), Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1427/2006.
• Kutluer, İlhan, “Fesad” DİA, C:12, s.421-422.
• Nevevî, Ebu Zekeriya Muhyiddin b. Şeref (ö.1277): el-Minhâc, Beyrut, 1392.
• Sarıkaya, Hüseyin, “Mütenebbîler Meselesi Bağlamında Câhiliye Araplarının Nübüvvet Telakkîleri” İhya Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi, C:4, S:2 Güz-2018, s.186.
• Serahsi, Ebubekir Muhammed b. Ahmed (ö.1090), el-Mebsût, Beyrut, 1986.
• Yazır, M. Hamdi, Hak Dini Kur’an Dili (Haz. A. Cüneyt Köksal-Murat Kaya), İst.2021.
• Zemahşerî, el-Keşşâf (nşr. Âdil Abdülmevcud-Ali Muavvad), Riyad: Mektebetü’l-Ubeykan, 1418/1998.