This study deals with the jurisprudential legitimacy and justification of the decisions based on ḍarūrah and need in the Sharī'ah standards (al-Maāyīr al-shar‘iyyah) set by the Accounting and Auditing Organization for Islamic Financial Institutions (AAOIFI). In the justification of the rules related to Sharī‘ah standards, the principles of ḍarūrah and need are applied in addition to jurisprudential evidence and methods such as the Qur'an, Sunnah, ijmā and qiyas. In the fiqh doctrine, the concepts of ḍarūrah and need have different meanings and scope, but they are used interchangeably. The main question of the research is: “To what extent are the principles of ḍarūrah and need included in Sharī'ah standards and to what extent are these principles used appropriately? In this context, the issues justified by concepts or pairs of concepts that point to the content of the words need and ḍarūrah in Sharī'ah standards were identified. The meanings that Sharī'ah standards attribute to these concepts and the framework in which these concepts are used have been investigated. The extent to which the principle of ḍarūrah and need is used in the jurisprudential justifications of these issues is explained. In addition, some of the decisions that we think should have been based on the principles of ḍarūrah and need were attempted to be included within the scope of nass through forced interpretations. In the jurisprudential justification of some decisions, the use of these principles has been evaluated as inaccurate. It was also determined that the principles of ḍarūrah and need were not used for the first time in the jurisprudential justification of some issues in Sharī'ah standards; on the contrary, the ruling was already based on the principle of ḍarūrah or need in the classical fiqh literature. Thus, during the course of the study, we distinguished between the decisions in which the justification of ḍarūrah and need was used in the sharī'ah standards by quoting from classical sources and the decisions that were directly based on the justification of ḍarūrah and need by the committee in contemporary issues. In the light of our findings, it has been concluded that a moderate method has been determined in the jurisprudential justification of the sharī'ah standards, both meeting the needs of the society and using the principle of ḍarūrah in its proper place.
Bu çalışma, Faizsiz Finans Kuruluşları Muhasebe ve Denetleme Kurumu (AAOIFI) tarafından belirlenen şerî standartlardaki (el-Meâyîru‘ş-şer‘iyye) zaruret ve ihtiyaca dayalı kararların fıkhî açıdan meşruiyetini ve temellendirilmesini konu edinmektedir. Şerî standartlara ilişkin kuralların temellendirilmesinde Kur’an, sünnet, icmâ ve kıyas gibi fıkhî delil ve yöntemlerin yanında zaruret ve ihtiyaç prensiplerine de müracaat edilmektedir. Fıkıh doktrininde zaruret ve ihtiyaç kavramları birbirinden farklı mana ve kapsama sahip olmakla birlikte bu kavramların birbirlerinin yerine kullanıldığı bilinmektedir. Araştırmanın temel sorusu şudur: “Şerî standartlarda zaruret ve ihtiyaç ilkesine ne ölçüde yer verilmiş ve söz konusu ilkeler ne kadar yerinde kullanılmıştır? Bu kapsamda şerî standartlarda ihtiyaç ve zaruret kelimelerinin muhtevasına işaret eden kavram ya da kavram çiftleriyle gerekçelendirilen meseleler tespit edilmiştir. Şerî standartların bu kavramlara yüklediği anlamlar ve bu kavramların kullanıldığı çerçeve araştırılmıştır. Tespit edilen bu meselelerin fıkhî temellendirmelerinde, zaruret ve ihtiyaç ilkesinin ne kadar yerinde kullanıldığı açıklanmıştır. Buna ek olarak zaruret ve ihtiyaç ilkesiyle temellendirilmesi gerektiğini düşündüğümüz bazı kararların, zorlama yorumlarla ilgili nasların kapsamına alınmaya çalışıldığı görülmüştür. Bazı kararların fıkhî gerekçesinde ise bu ilkelerin kullanımının isabetli olmadığı değerlendirilmiştir. Yine şerî standartlarda bazı meseleler fıkhî olarak temellendirilirken zaruret ve ihtiyaç ilkelerinin bu meselelerde ilk kez kullanılmadığı, aksine hükmün klasik fıkıh literatüründe zaten zaruret veya ihtiyaç prensibine dayandırıldığı belirlenmiştir. Böylece çalışma esnasında şerî standartlarda zaruret ve ihtiyaç gerekçesinin klasik kaynaklardan iktibasla kullanılmış olduğu kararlar ile güncel meselelerde doğrudan heyet tarafından zaruret ve ihtiyaç gerekçesi ile temellendirilen kararlar birbirinden ayırt edilmiştir. Elde ettiğimiz bulgular ışığında şerî standartların fıkhî temellendirmesinde mutedil bir yöntem belirlendiği hem toplumun ihtiyaçlarının karşılandığı hem de zaruret ilkesinin yerli yerinde kullanıldığı sonucuna ulaşılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Islamic Law |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Early Pub Date | December 17, 2024 |
Publication Date | |
Submission Date | August 16, 2024 |
Acceptance Date | October 22, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 7 Issue: 3 |