Objectıve: The aım of the present study
was to evaluate and compare cases of crısıs with or without suicidal behavior in terms of
precipitants, causes and the presence of
psychiatric diagnosis. Method: 83 suicidal and
64 non-suicidal cases who were under crisis
situation, applied to Ankara University İbn-i Sina
Hospital Emergency Service Crisis Unit were
included in the study. Results: Female ratios
were higher in suicidal and non-suicidal
patients. İn the suicidal group, mean age was
lovver, more patients were single and living with
their parents, were economically dependency
and unemployed. The most prevalent method of
suicide attempts was self-poisoning and most of
attempters were impulsive. Repetitive suicide
attempts were uncommon. Problems with
parents and physical violence prior to suicide
attempt were significantly higher in suicidal
patients. The frequency of majör depression
was 22.9 % in suicide attempt group and
personality disorders was more common in
suicidal patients compare to other group.
Conclusion: The results are discussed from a
preventive health approach
Amaç: Bu çalışmanın amacı intihar girişiminde
bulunan ve bulunmayan kriz vakalarında
tabloyu ortaya çıkardığı düşünülen nedenlerin,
tetıkleyıcılerın ve bu vakaların psikiyatrik değerlendirme
sonuçlarının betimlenmesi ve karşılaştırılmasıdır
Yöntem: 2001 yılı boyunca Ankara
Üniversitesi Tıp Fakültesi Ibn-ı Sına Hastanesi
Acil Servısı'ndekı Kriz Bırımı'ne yapılan tum başvurular
değerlendirilmiş, bunlar arasından intihar
girişimi olan 83 ve olmayan 64 kriz vakası
ardışık olarak çalışmaya alınmış ve bunlar birbiri
ile karşılaştırmıştır Bulgular: Her ıkı grupta
kadın sayısı erkeklerden daha fazladır İntihar
girişiminde bulunan grupta diğer kriz grubuna
göre, yaş ortalaması daha duşuk, bekarların,
ana-babasıyla birlikte yaşayanların, ekonomik bakımdan bağımlı kişilerin ve işsizlerin sıklığının
daha yüksek olduğu görülmüştür İntihar grubundaki
deneklerin girişimlerini daha çok ilaç
içerek, önceden düşünmeden gerçekleştirdikleri
ve her ıkı cinsiyet için tekrarlayıcı intihar girişimi
sıklığının az olduğu görülmektedir İntihar girişimi
grubunda anne-baba ile ilişki sorunu ve girişimin
hemen öncesinde fiziksel şiddet olgusunun
sıklığı dikkati çekmektedir Daha sonra yapılan
psikiyatrik değerlendirmede intihar girişimi
grubunda hastaların % 22 9'unun majör depresyon
tanısı aldığı ve bu grupta kişilik bozukluğu
tanısının diğer gruba göre daha sık olduğu görülmüştür
Sonuç: Çalışmada elde edilen sonuçlar
koruyucu sağlık hizmetleri açısından tartışılmıştır
Other ID | JA35PT86TA |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | March 1, 2003 |
Submission Date | March 1, 2003 |
Published in Issue | Year 2003 Issue: 1 |