Kur’an-ı Kerim’in daha doğru anlaşılmasını sağlamak için farklı usullerle yorumlanması neticesinde ortaya çıkan şerh kavramı zamanla dinî-tasavvufî, ilmî ve edebî metinleri açıklamak ve anlaşılmasını kolaylaştırmak amacıyla ortaya konan eserleri ifade eden bir kavram olarak kullanılmaya başlanmıştır. Klasik Türk edebiyatı bünyesinde de bu amaç doğrultusunda Arapça, Farsça, Türkçe pek çok şerh kaleme alınmıştır. Bu eserler, şerh edilen metnin kapsamına, şarihin tahsil durumuna ve bilgi birikimine göre farklılık gösterse de, Klasik Türk edebiyatı metin şerhi araştırmaları ve Osmanlı kültürü üzerine yapılan çalışmalar için büyük bir ehemmiyet taşımaktadır. Hâcibî’nin Şerh-i Yûsuf u Zelîhâsı da bahsi geçen çalışma alanlarına ışık tutacak nitelikte bir eserdir.
Çalışmanın giriş bölümünde şerh kavramının ortaya çıkışı, edebiyatımızdaki klasik şerh anlayışı ve ahsenü’l-kasas hakkında bilgi verildi. Daha sonra şarihin hayatı anlatıldı ve eseri Şerh-i Yûsuf u Zelîhâ değerlendirildi. Bu değerlendirmede önce eserin nüshaları ve imla hususiyetleri hakkında bilgi verildi. Akabinde ise şarihin şerh tekniğine ve eserin muhteva özelliklerine dair değerlendirmeler yapıldı. Çalışma sonuç bölümüyle tamamlandı.
Konular | Sanat ve Edebiyat |
---|---|
Bölüm | Edebiyat |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Eylül 2017 |
Gönderilme Tarihi | 29 Eylül 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 2 |