Sarah Hall’s Novel Burntcoat

Year 2025, Issue: 26, 437 - 441, 10.09.2025

Elif Demir

https://doi.org/10.46250/kulturder.1749873

Abstract

This review offers a critical evaluation of Sarah Hall’s novel Burntcoat (2021), which recounts the fragmented recollections of a sculptor, Edith Harkness, as she approaches death during a pandemic. Hall employs the pandemic not as a site for social or political critique, but as a backdrop for exploring the entanglements of memory, loss, embodiment, and art. At the heart of the novel lies Edith’s belief that transformation, whether emotional, physical, or artistic, inevitably leaves residue and damage. This conviction is mirrored in her sculptural method of “shou sugi ban”, a Japanese technique of burning wood to preserve it, which serves as both a metaphor and a structural principle in the novel. While some readers may find the novel’s nonlinearity, minimal engagement with social contexts, and intense focus on interiority to be limiting, its achievement lies in Hall’s sculpting of a narrative that is as sensually textured and temporally layered as Edith’s final artistic act.

Keywords

Sarah Hall , Burntcoat , transformation , art and memory , embodiment

Sarah Hall’un Burntcoat Adlı Romanı

Abstract

Bu kitap incelemesi, Sarah Hall’un bir heykeltıraş olan Edith Harkness’ın bir pandemi sırasında ölüme yaklaşmışken parçalanmış anılarını anlatan Burntcoat (2021) adlı romanının eleştirel bir değerlendirmesini sunmaktadır. Hall, pandemiyi toplumsal veya politik eleştiri için değil, hafıza, kayıp, bedensellik ve sanatın iç içe geçmişliğini keşfetmek için bir zemin olarak kullanır. Eserin merkezinde, Edith’in ister duygusal ister fiziksel ister sanatsal olsun, dönüşümün kaçınılmaz olarak kalıntı ve hasar bıraktığına olan inancı yatar. Bu inanç, romanda hem metafor hem de yapısal ilke işlevi gören, Edith’in eserlerinde kullandığı odunun korunmak için yakıldığı “shou sugi ban” adlı Japon heykelciliği yönteminde de kendini gösterir. Bazı okuyucular romanın doğrusal bir zaman akışını izlememesini, toplumsal bağlamlarla asgari düzeyde etkileşimini ve içselliğe yoğun odaklanmasını sınırlayıcı bulabilir. Ancak romanın başarısı, Hall’un Edith’in son sanatsal eylemi kadar duyusal olarak dokulu ve zamansal olarak katmanlı bir anlatıyı bir heykel gibi şekillendirmesinde yatmaktadır.

Keywords

Sarah Hall , Burntcoat , dönüşüm , sanat ve hafıza , bedenleşme