Bu çalışma, Rus yazar Andrey Platonov’un Orta Asya gezisi
kapsamında ziyaret ettiği Türkmenistan topraklarındaki halk inanışlarından
hareketle kaleme alınan Can (Djan)
adlı eserini konu edinmektedir. Sovyetler Birliği’nin “Orta Çağı” olarak
nitelendirilen 1930’lu yılların toplumsal ve edebî atmosferinin bir ürünü olan
novella, Türkmen halk inanışında “mutluluğu arayan bir ruh” anlamına gelen can
kavramı etrafında kurgulanmıştır. Toplumun “ötekilerinden” mürekkep, göçebe ve
sefalet içinde bir kabile olan Can’ın, iktidarın devamlılığı için yerleşik
hayata geçmeyi ve yaşamayı reddederek mutlu bir ölümü seçmesini hikâye eden
eser, sosyolojik çözümleme yöntemiyle, thanatopolitika olgusu ekseninde
incelenmiştir. En genel tanımıyla ölüm siyaseti anlamına gelen thanatopolitika,
nüfusun yaşamsal yetilerinin egemen iktidarın denetimi altına alındığı siyasal
pratiklere işaret eden biyopolitikanın karşıtı, onun öteki yüzü, bir uzantısı,
tamamlayıcısı, ters yüz edilişi, yaşatma ve öldürme siyasetinin iç içe geçişi
ya da biyopolitik normlara yönelik bir direniş biçiminde tanımlanmaktadır. Çalışma,
ölümün siyasallaştırılmasını kurbanın penceresinden ele almayı ve
thanatopolitikanın direngen karakterini totalitarizmin ürünü ve aynası olan
örnek bir edebî metin üzerinden okumayı amaçlamaktadır. Ayrıca bu çalışma,
kendini yavaş bir ölüme teslim eden Can halkının sivil itaatsizliğinde ve bir
Orta Çağ veba salgını alegorisi olan Danse Macabre ile benzeşen geleneksel ölüm
dansında, thanatopolitikanın nasıl iktidar aleyhine tersine çevrilen ve
doğrudan ona yöneltilen bir silaha dönüştüğünü sorgulamaktadır.
This study discusses Russian writer Andrey Platonov’s
novella Dzhan, written under the
inspiration of Turkmen folk beliefs after the writer’s Central Asia tour. The
novella, a product of the social and literary atmosphere of 1930s, described as
the "Middle Ages" of the Soviet Union, is fictionalized on the notion
of “dzhan”, which means “a soul in pursuit of bliss”. Sociological method is
followed in the thanatopolitical analysis of the novella that tells the story
of a nomadic and miserable tribe gathering “the others” of the society called
Dzhan, which chooses an eudaimonistic death by refusing the transition to
settled life and living for the sake of continuity of power. Thanatopolitics,
politics of death in its most general definition is discussed as the reverse of
biopolitics that indicates political practices by which the vital capacities of
the population are taken under the control of the sovereign power.
Thanatopolitics is considered as the other side, an extension, a supplement, a
reversion of biopolitics, an intertwining of politics over life and death, or a
resistance to biopolitical norms. The study aims to deal with the
politicization of death through the victim's perspective and to read the
resistant character of thanatopolitics through an exemplary literary text that
is the product and mirror of totalitarianism. The study inquires how thanatopolitics
is turned into a weapon that is reversed and directed against sovereign power
in the civil disobedience of the people of Dzhan, who submit themselves for a
slow death by dancing inspired by Danse Macabre, a medieval allegory of plague.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Cultural Studies |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 15, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Issue: 5 |