Bu makale, Oscar Wilde'ın tek romanı olan Dorian Gray'in Portresi’nde (1890) estetiğin metalaştırılmasını incelemektedir. Roman, mevcutta yaygın olarak Wilde'ın sanata, estetiğe ve güzelliğe yaklaşımının aşkın bir zeminde hayat bulduğu varsayımı çerçevesinde, baskın olan sanatsal bağlamı kapsamında araştırılmıştır. Gerçekte, 19. yüzyıl sonu Britanya’sından bir dekadan birey kimliğine ve orta ve işçi sınıfının materyale düşkünlüğüne yönelik değersizleştiren eleştirilerine rağmen Wilde, tüketimin kapitalist akıntısına kavramsal olarak yakınlaşır. Roman, ilk bakışta, özellikle Dorian Gray, Basil Hallward ve Lord Henry karakterleri aracılığıyla, Wilde’ın sanat ve edebiyat dünyasına kendini tanıtma biçimiyle aynı çizgide estetikçiliği ve dolayısıyla sanatın kendisi için var olması durumunu ön plana alır. Fakat ağırlıklı olarak Dorian tarafından sergilenen derin sanatsal haz ve güzellik deneyimi arzusu, İngiliz materyalist arayışla çok iyi anlaşmakta ve sonunda ona dönüşmektedir. Dorian’ın ilk etapta güzellik timsali olarak görünen konumu, sonunda kendini ve onu benimseyenleri metalaştıran aynı güzellik dinamiği sebebiyle yozlaşır. Estetik hazzın arandığı bu metalar, esteti de metaya dönüştürür. Wilde'ın süs ve dekoratif unsur kullanımı, Dorian’ın sonsuz gençlik arayışı ve romandaki tüm estetikçi yapılaştırma, eserin derinden temellendiği sömürgeci, materyalist ve modernist platformun farkındalığında, politik bir okuma gerektirir.
This paper examines the commodification of aesthetics in Oscar Wilde's only novel, The Picture of Dorian Gray (1890). The novel is most extensively investigated within the artistic context employed, where Wilde’s approach to art, aesthetics and beauty is regarded as surviving on a transcendental ground. Indeed, despite his identity as a decadent of fin de siècle Britain, and his depreciating critique of the middle and working class for their material pursuits, Wilde gets conceptually closer to the capitalist stream of consumption. The novel ostensibly highlights aestheticism, and hence, art living for its sake on the lines of the manner Wilde launches himself to the world of artistry and literature, particularly through the characters of Dorian Gray, Basil Hallward, and Lord Henry. However, the deep desire to experience artistic pleasure and beauty, as illustrated mainly by Dorian, gets along very well with, and ends up as, the British materialist pursuit. Dorian’s initial position as the embodiment of beauty degenerates due to the same dynamic of beauty commodifying itself, and so, the others implementing it. The very commodities where aesthetic pleasure is sought commodify the aesthete. Wilde's use of ornamental and decorative elements, Dorian’s search for eternal youth, and the whole structuration of aestheticism in the novel necessitate a political reading of the text, calling for the recognition of colonial, material and modernist platform the narrative deeply bases itself on.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | British and Irish Language, Literature and Culture |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | September 10, 2024 |
Submission Date | June 5, 2024 |
Acceptance Date | July 18, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 22 |