This study was caried out to determine the feeding values of different tannin sources in feeding Angora goats. For this purpose Oak leaves, Broomcorn and waste of tea industry were used in three different experiments. In experiment 1. tannin and crude nutrition values of feed sources and cell wall analysis determined. Acording to the analysis, the tannin contents in dry matter, Oat hay, oak leaves, Broomcorn and tea waste were found 0.292 %, 8.020 %, 3.220 %, 7.890 % respectively. In experiment 2, digestion of Oat hay, Oak leaves, Broomcorn and Tea waste were determined in the experiment, 4 Akkaraman sheep at 18 mounth age were fed for each feed sources except Tea wastes because of having toxic effects on sheep. There weren’t differences between Oak leaves and Oat hay with Broomcorn (P>0.05) but there were significant differences among Oat hay and Broomcorn (P<0.05). Digestion rate of organic matter of Broomcorn was determined lower than Oat hay and Oak leaves (P<0.05). Digestion degree of crude protein of Oat hay (67.43 %) was found higher than Oak leaves (21.75%) and Broomcorn (15.71 %) (P<0.05). In experiment 3, 24 Angora goats were used to determine Mohair production and quality. Goats were seperated in 3 groups of having 8 in each. These groups were fed by
the rations of having 600 g Oat hay + 900 g consantrated feed (Control group) and 400 g Local sorghum vulgare + 500 g
consantrated feed + 600 g Oat hay (Sorghum vulgare) and 600g Oak Leaves + 900 g consantrated feed (Oak group). There
was no difference among groups in body weight gain,mohair production and quality (P>0.05). In this study, it was concluded
that Oak leaves would be used as forage in Angora goat rations. Instead of Oat hay which is middle quality and there were no
significant effect on feed consumption and weight gain when sorghum vulgare used in consentrate feed mixture.
Üç farklı deneme halinde yürütülen bu araştırma; tanen ihtiva eden ve hayvan beslemede optimum düzeyde kullanılmayan meşe yaprağı, süpürge darısı (Sorghum vulgare var. Technicum (Koern.) Jav). ve hiç kullanılmayan çay fabrikası atığının yem değerinin belirlenmesi ve Ankara keçilerinin beslenmesinde kullanılabilirliğinin ortaya konulması amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın 1. denemesinde yem maddelerinin tanen, ham besin maddeleri ve hücre duvarı analizleri yapılmıştır. Bu analizler sonunda yulaf hasılı, meşe yaprağı, süpürge darısı ve çay fabrikası atığının kuru madde esasına göre belirlenen tanen düzeyleri sırasıyla; %0.292, 8.020, 3.220 ve 7.890 olarak belirlenmiştir. Araştırmanın 2. denemesinde klasik sindirim denemesi ile yulaf hasılı, meşe yaprağı ve süpürge darısının sindirilme dereceleri belirlenmiştir. Araştırmada çay fabrikası atığı hayvanlarda toksik etki oluşturması nedeniyle denemede kullanılamamıştır. Denemede her yem maddesi için 4 baş 1.5 yaşlı Akkaraman toklu kullanılmıştır. Meşe yaprağı ile yulaf hasılı ve süpürge darısının kuru maddelerinin sindirilme dereceleri arasında farklılık bulunmazken (P>0.05), yulaf hasılı ile süpürge darısı arasında farklılık tespit edilmiştir (P<0.05).
Süpürge darısının organik maddesinin sindirilme derecesi yulaf hasılı ile meşe yaprağından daha düşük (P<0.05) olduğu
belirlenmiştir. Buna karşın yulaf hasılının ham protein sindirilme derecesi (% 67.43), meşe yaprağı (% 21.75) ve süpürge
darısından (%15.71) önemli ölçüde yüksek (P<0.05) bulunmuştur. Tiftik verim ve kalitesinin tespit edilmesi amacıyla yapılan
3. denemede 24 baş damızlık Ankara keçisi kullanılmıştır. Keçiler 8'er başlık 3 gruba ayrılmış, 600 g yulaf hasılı + 900 g
karma yem (kontrol), 600 g meşe yaprağı + 900 g karma yem (meşe grubu) ve 400 g süpürge darısı + 500 g karma yem + 600
g yulaf hasılı (süpürge darısı grubu) rasyonlarıyla beslenmiştir. Araştırmanın sonunda gruplar arasında canlı ağırlık artışı,
tiftik verim ve kaliteleri yönünden önemli (P>0.05) farklılığa rastlanmamıştır. Bu araştırma ile Ankara keçilerinde kaba yem
olarak meşe yapraklarının yulaf hasılı gibi orta kalitede sayılabilecek kaba yemler yerine kullanılabileceği, süpürge darısının
ise konsantre yeme katılarak verildiğinde yem tüketimi ve canlı ağırlık artışının olumsuz yönde etkilenmeyeceği sonucuna varılmıştır
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Zootechny (Other) |
Other ID | JA86YB46KN |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | June 1, 1999 |
Published in Issue | Year 1999 Volume: 39 Issue: 1 |