Eğitim felsefecileri de kendi yönlerinden bu müthiş ikilem ile
karşı karşıyadırlar. Onların çoğu, bir yandan eğitim siyaseti ve
uygulamalarına da katkıda bulunmak isterler. Onlar zamanımızın
Clark Kents'leri olmayı şiddetle arzu ederken yumuşak tavırlarıyla
uygun fırsatlar bulduklarında, mavi-kırmızı elbiseler giyerek adalet,
ve Amerikan örf ve âdetleri uğrunda veya hiç olmazsa bu
kavramların eğitimsel karşılıkları adına mücâdeleye koyulurlar.
Buna bir örnek verirsek, Harry S.Broudy eğitim felsefesi hakkmdaki
endişelerini şöyle ifade etmiştir : "Eğitim felsefesi meslekî uygulamaların
ayrıntılarından oldukça uzaktır". 1 Ayrıca eğitimcilerin. "eğitim felsefecilerinin genelde eğitim problemlerini ve okul eğitim ve
öğretimine etkili olan meseleleri ele almalarını beklemeye hakları
olduğunu ileri sürmüştür"2 (Öyle görünüyor ki Broudy filozofların
filozof olmalarından dolayı bu hizmeti yürüttüklerine inanıyor).
Problem şu ki, Süperman dünyadaki yanlışlan düzeltmek üzere
nasıl donatılmış ise, sahip olduğu silah ve teczihat ile eğitim
felsefecilerinin bu konuda aciz ve çaresiz olmaları için hiç bir sebep
yoktur. Aslında bu ikilemi daha da kesin ve içinden çıkılmaz bir
biçimde ifade edersek şöyle' bir iddiada bulunabiliriz: Eğitim
felsefecilerinin, sadece kendi felsefelerini bir yana bırakmak
suretiyle bile olsa, eğitim uygulamalan ve politikası alanlarında
birşeyler başarma arzu ve hevesini duymaları ihtimal dahilindedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | History of Philosophy (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Translators |
Necmettin Tozlu
This is me
|
Publication Date | March 1, 2024 |
Published in Issue | Year 1989 Issue: 17 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License