1980 sonrasi dönemde Türkiye kronik bir enflasyon ülkesi olmus ve 1990’dan sonra bu olguya siyasal istikrarsizlik unsuru da eklenmistir. 24 Ocak Kararlari’ndan sonra IMF destekli programda ana amaç, kisa dönemde yüksek enflasyon oranini düsürmek, uzun dönemde ithal ikameci politikalara göre sekillenmis olan sanayilesme stratejisini disa açik hale getirmekti. O dönemde esnek kurlara geçis, piyasa mekanizmasina daha fazla agirlik verilmesi, özellestirme ve finansal piyasalarin gelistirilmesi, ithalat ve kambiyo rejimlerinin liberallestirilmesi gibi pek çok yapisal reforma gidilmisti. Ancak gerçeklestirilen reformlarin kurumsallastirilamamasi, özellikle denetim ve cezai yaptirimin yetersizligi neticesinde, 1990’dan sonra ekonomide istikrarsizlik ve dengesizlikler belirgin bir sekilde yeniden ortaya çikmaya baslamistir. 1990-2000 döneminde istikrarsizlik ve dengesizliklerin bir sonucu olarak Türkiye, iki kez daha IMF destekli istikrar paketi uygulama zorunluluguna girdi. Her iki politika deneyiminde de temel amaç istikrarsiz ve yüksek düzeylerde seyreden enflasyonu düsürmek ve mali-parasal disiplini saglamakti. Bu çalismanin amaci, 1990’li yillarda gerçeklestirilmeye çalisilan istikrar paketlerinden ilkinin sonuçlarini degerlendirmek ve ikincisinin muhtemel etkilerini tartismaktir
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | February 1, 2003 |
Published in Issue | Year 2003 Volume: 3 Issue: 5 |