Özet
Nahvin Kur’an tefsîrinde çok önemli bir yeri vardır. Hicrî II. asırda teşekkül eden nahiv, başlangıçtan
itibaren daima âmil nazariyesine bağlı kalmıştır. Bilebildiğimiz kadarıyla bu geleneğe karşı
çıkan yegâne dilci, İbn Medâ el-Kurtubî’dir. Onun karşı çıkış gerekçesinin temelini, nahiv
kâidelerinin ve onlara dayalı tahlil ve tevillerin Kur’an tefsîrini olumsuz yönde etkileyeceği kaygısı
oluşturmaktadır. Bu çalışmada, İbn Medâ’nın ve onun fikirlerine katılan nâşir Şevki Dayf’ın görüşleri
değerlendirilmektedir.
Anahtar kelimeler: Kur’an, tefsir, İbn Medâ el-Kurtubî, Şevki Dayf, nahiv, i’râb.
Abstract
Grammar has a very important place in the tafsir of Qur’an. Nahiv, which came into existence in
the second hejira century, always depended on âmil theory since the early times. As we know,
İbn Medâ el-Kurtubî was only linguist who opposed this tradition. The basis of his idea was that
analyses and ta’wils based on nahiv rules negatively affected the tafsir of Qur’an. In this work, the
ideas of Ibn Madâ and publisher Shawqy Dayf will be examined.
Key words: Qur’an, tafsir, Ibn Medâ al-Qurtubî, Shawqy Dayf, nahv, i’râb
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | March 5, 2014 |
Published in Issue | Year 2008 Issue: 35 |
International Journal of Theological and Islamic Studies
International Journal of Theological and Islamic Studies is an open access journal
Click for Open Access Policy