İmam Şâfiî, Hanefîlik ve Mâlikîliğin fıkhî çevrelerin önemli bir kısmında hâkim
olduğu bir dönemde, usûl ve furûya dair eserleriyle yeni bir fıkıh anlayışı teklif etti.
Bağdat yıllarında telifine başlayıp Mısır’da son halini verdiği eserleri başta Ehl-i hadis
mensupları olmak üzere pek çok çevrenin ilgisini çekti. Gerek Bağdat gerekse Mısır’daki
yakın öğrencileri (ashâb) Şâfiî’nin vefatından sonra bu eserleri uzun yıllar boyunca okuttular
ve rivayet ettiler. Özellikle Mısır ashâbı, İslâm dünyasının muhtelif bölgelerinden
gelen öğrencilere Şâfiî’nin eserleriyle kendi yazdıkları eserleri aktardılar ve bu öğrenciler
edindikleri metinleri hicrî üçüncü yüzyılın önemli ilim merkezlerine taşıdılar. Bu makalenin
ilk kısmında söz konusu metinlerin bu dönemdeki rivayet ve dolaşımı üzerinde
durulmuş, ikinci bölümde ise İslâm hukuk düşüncesinin en önemli metinlerinden birisi
olan er-Risâle’nin okunurluğu ele alınmıştır. er-Risâle’nin bu dönemdeki okunurluğu,
ondaki fikirlerden etkilenen, konumlarının gereği olarak ona fikren karşıt olan ve de bu
eserden haberdar oldukları anlaşılan metinler üzerinden üç başlıkta incelenmiş, Şâfiî’nin
üçüncü yüzyılda İslâmî ilimlerin muhtelif sahalarına ne gibi tesirlerinin olduğunun izi
sürülmüş ve böylelikle er-Risâle’nin telif tarihi ve tanınırlığına dair tartışmalara birincil
kaynaklardan hareketle katkıda bulunulmak istenmiştir.
Journal Section | Research Article |
---|---|
Authors | |
Publication Date | June 15, 2016 |
Published in Issue | Year 2016 Volume: 50 Issue: 50 |
International Journal of Theological and Islamic Studies
International Journal of Theological and Islamic Studies is an open access journal
Click for Open Access Policy