Objectives: This study investigated the etiology of children and adolescents refusing to attend school and the psychopathologies of patients referred to the child and adolescent psychiatry outpatient clinic. Patients and Methods: Information of patients who had been referred to the Tekirdag State Hospital Child and Adolescent Psychiatry Clinic between 15.01.2011 and 15.01.2012 were reviewed retrospectively. The study was focused on sociodemographic characteristics and psychopathologies of the children and adolescents determined according to the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition (DSMIV) diagnostic criteria.Results: The mean age of the children (n:22) was 11.0 ± 4.5 (5.4 – 17.8). There was no statistically significant difference between the genders (45.5 % of girls, 54.5 % of boys) ( p> 0.05). The majority of girls (60 %) were in primary school and the boys (58.3 %) were in high school. Sixty-three point seven percent of the patients had anxiety disorder (n=14), 36.3 % had disruptive behaviour disorder (n=8), 13.6 % had mood disorder (n=3), 9 % had adjustment disorder (n=2).Conclusion: Refusing to attend school significantly affects the social and academic aspects of the child’s life. Managing of this problem is important for the family and the school staff. The factors underlying this behavior should be investigated in detail and existing psychopathology should be treated.
Amaç: Bu çalışmada, okul reddi davranışı nedeniyle çocuk ve
ergen psikiyatrisi kliniğine getirilen çocuk ve ergenlerde, okul reddi
nedenlerinin ve varsa altta yatan psikopatolojilerinin araştırılması
amaçlanmıştır.
Hastalar ve Yöntem: Tekirdağ Devlet Hastanesi, Çocuk ve
Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniği’ne 15.01.2011 –
15.01.2012 tarihleri arasında okul reddi davranışı nedeniyle
başvuran çocuk ve ergenlerin dosya bilgileri geriye dönük olarak
incelenmiştir. Olguların sosyodemografik özelliklerine ve Mental
Bozuklukların Tanısal ve Sayısal El Kitabı, 4. baskı (DSM IV)
kriterlerine göre psikopatolojilerine odaklanılmıştır.
Bulgular: Okul reddi davranışı olan çocuk ve ergenlerin
(n=22) yaş ortalaması 11,0 ± 4,5 (5,4 – 17,8) olup, cinsiyetler arası
istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır (%45,5 kız,
%54,5 erkek) ( p> 0,05). Okul reddi davranışı gösteren kız
çocukların çoğunluğunun (% 60) ilkokul döneminde, erkeklerin
ise (%58,3) lise döneminde olduğu görülmüştür. Okul reddi
davranışı olan çocukların % 63,7’si (n=14) anksiyete bozukluğu,
% 36,3’ü (n=8) yıkıcı davranış bozukluğu, % 13,6’sı (n=3)
duygudurum bozukluğu ve % 9’u (n=2) uyum bozukluğu tanılarını
almıştır.
Sonuç: Okul reddi davranışı, sosyal ve akademik açıdan
çocukların hayatını önemli ölçüde etkilemesi, aile ve okul
yönetimini oldukça zorlaması nedeniyle önemle ele alınması
gereken bir konudur. Bu neden ile, okul reddi davranışının altında
yatan etkenlerin detaylı olarak araştırılması ve mevcut
psikopatolojinin tedavi edilmesi gerekir.
Primary Language | tr. |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | September 30, 2015 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 27 Issue: 1 |