Objective: The aim of this study was to determine whether there is a change in the quality of life (QOL) in preschool children with functional constipation (FC) after undergoing standard treatment.Patients and Methods: Sixty-five patients, between 2-6 years of age, with FC, were included in the study. The mothers completed the Pediatric Quality of Life (QOL) Inventory and Symptom Checklist-90-Revised (SCL-90-R) before starting the treatment and at the 6th week of the treatment. The change in QOL and SCL-90-R scores were compared using repeated measures ANOVA and Wilcoxon tests.Results: Mother-perceived total QOL was improved at 6th week of treatment compared with baseline (82.87 ± 13.91 vs 74.24 ± 15.40, p < 0.001) and improvement in all domains of QOL was significant. A significant decrease in the global severity index (GSI) of maternal psychological distress (1.09 ± 0.76 vs 0.78 ± 0.64, p<0.001) was also reported. Improvement in physical, social and total QOL was maintained after GSI scores of the mothers were statistically controlled.Conclusion: Significant improvement in all QOL categories was detected. Decrease in symptoms of constipation seemed to effect physical and social aspects of QOL directly, whereas improvement in emotional functioning seemed rather be an indirect effect of treatment via decrease in psychological distress of the mothers.
Amaç: Bu çalışmanın amacı okul öncesi dönemde fonksiyonel
kabızlığı (FK) olan çocuklarda standart tedavi sonrasında yaşam
kalitelerinde değişiklik olup olmadığının değerlendirilmesidir.
Hastalar ve Yöntem: İki ve altı yaşlar arasındaki FK tanılı
altmış beş hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların anneleri tedavi
öncesi ve tedavinin 6. haftasında Çocuklar için Yaşam Kalitesi
Ölçeği ve Gözden geçirilmiş Belirti Tarama Listesi-90’ı (BTL-
90-R) doldurdular. Çocukların yaşam kalitesi ve annelerin BTL-
90-R puanlarındaki değişim tekrarlayan ölçümlü ANOVA ve
Wilcoxon testleri kullanılarak değerlendirildi.
Bulgular: Annelerin algıladığı toplam yaşam kalitesi tedavinin
6. haftasının sonunda başlangıca kıyasla anlamlı düzeyde artış
gösterdi (82,87 ± 13,91’e karşı 74,24 ± 15,40, p < 0,001) ve tüm
alanlardaki artış anlamlı düzeydeydi. Ayrıca annelerin psikolojik
zorlanma düzeylerini yansıtan global şiddet indeksi (GŞİ)
puanlarında da belirgin azalma (1,09 ± 0,76’e karşı 0,78 ± 0,64,
p < 0,001) bildirildi. Fiziksel, sosyal ve toplam yaşam kalitesi
puanlarındaki fark annelerin GŞİ puanları istatistiksel olarak
kontrol edildiğinde de korundu.
Sonuç: Hastalarımızda tüm yaşam kalitesi alanlarında ve
toplam puanda belirgin artış gözlendi. Kabızlık belirtilerindeki
azalma, fiziksel sağlık ve sosyal alandaki iyileşmeyi direkt olarak
etkilerken, duygusal işlevsellikteki iyileşme, annelerin psikolojik
zorlanmasının azalması ile ilişkili, dolaylı bir etki olduğu
görülmektedir.
Primary Language | tr. |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | September 30, 2015 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 27 Issue: 1 |