DETERMINING THE OPTIMAL STRUCTURE OF FLOATING FUND IN THE TURKISH BANKING SECTOR

Year 2018, , 956 - 979, 30.12.2018

Murat Atik

https://doi.org/10.31460/mbdd.462966

Abstract

Maturity deposits are classified as time deposits and demand deposits. Demand deposits represent deposits that are deposited to withdraw when requested, while time deposits represent deposits deposited to a certain level with a certain interest rate. Demand deposits usually show deposits held in the banking system in order to make transactions. Demand deposits are liquid and cheap cost sources of funds for the banks. Another type of fund source that is assessed in demand deposits is floating funds. Floating funds are the funds that enter the bank and wait for a few days. With the technological advancements, banks have changed the demand deposit ratio  offered to deposit owners that  are within the variety of non-traditional products. The aim of this study is to determine the optimal rate of floating funds that deposit banks try to aggregate to reduce the average resource costs. The information regarding the maturity structure of deposits shown in financial statement footnotes of deposit banks in Turkey from 2003 to 2017 is used in this study. As a result, with a quadratic model the optimal demand deposit ratio in total deposits has been found as %28,64 with the help of panel data analysis method.

Keywords

Floating Fund, Demand Deposit, Quadratic Model

TÜRK BANKACILIK SEKTÖRÜNDEKİ YÜZEN FONLARIN OPTİMAL DÜZEYİNİN BELİRLENMESİ

Abstract

Mevduatlar vade yapılarına göre vadeli ve vadesiz mevduat şeklinde sınıflandırılmaktadır.  Vadeli mevduat, belli bir faiz oranı ve belli bir vadeye kadar yatırılan mevduatı gösterirken vadesiz mevduat, istenildiğinde çekilmek üzere yatırılan mevduatı temsil etmektedir. Vadesiz mevduat genellikle işlem yapmak amacıyla bankacılık sisteminde bulundurulan mevduatı göstermektedir. Bankalar açısından vadesiz mevduatlar, akışkan ve ucuz maliyetli fon kaynaklarıdır. Vadesiz mevduat içinde değerlendirilen diğer bir fon kaynağı türü ise yüzen fonlardır. Yüzen fonlar, banka kasasına giren ve birkaç gün gibi kısa süre bekleyen fonlara verilen isimdir. Bankaların teknolojinin ilerlemesi ile birlikte mevduat sahiplerine sundukları geleneksel olmayan ürün çeşitliliğindeki artış kaynak yapısı içindeki vadesiz mevduat oranını değiştirmiştir. Bu çalışmanın amacı ise, mevduat bankalarının ortalama kaynak maliyetlerini düşürmek için toplamaya çalıştıkları yüzen fonların optimal düzeyinin belirlenmesidir. Çalışmada Türkiye’deki 12 mevduat bankasının 2003-2017 yıllarına ait üçer aylık mali tablo dipnotlarında gösterilen mevduat vade yapısı bilgileri kullanılmıştır. Sonuç olarak kuadratik bir modelle toplam mevduat içindeki optimal vadesiz mevduat oranı %28,64 olarak panel veri analiz yöntemiyle tespit edilmiştir.

Keywords

Yüzen Fon, Vadesiz Mevduat, Kuadratik Model

References

• Çilan, Ç.A. ve Can, M. 2014. “Banka Şubelerinin Performanslarını Etkileyen Faktörlerin Kanonik Korelasyon Analizi ile İncelenmesi”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 285-296.
• Diamond, D.W. ve Dybvig, P.H. 1983. ”Bank Runs, Deposit Insurance, and Liquidity”, The Journal of Political Economy, Vol. 91, No. 3., 401-419.
• Duca, J.V. 1992. “US Business Credit Sources, Demand Deposits, and the ‘Missing Money’, Journal of Banking & Finance, Volume 16, Issue 3, 567-583.
• Dutkowsky, D.H. ve VanHoose, D.D. 2013. “Interest on Reserves, Unregulated Interest on Demand Deposits, and Optimal Sweeping”, Journal of Macroeconomics, Volume 38, Part B, 192-202.
• Džmuráňová, H. ve Teplý, P. 2015. “Duration of Demand Deposits in Theory”, Procedia Economics and Finance, Volume 25, 278-284.
• Ertuğrul, İ. ve Karakaşoğlu, N. 2008. “Banka Şube Performanslarının Vikor Yöntemi ile Değerlendirilmesi”, Endüstri Mühendisliği Dergisi YA/EM 2008 Özel Sayısı, Cilt: 20, Sayı: 1, 19-28.
• Goldstein, I. ve Pauzner, A. 2005. “Demand–Deposit Contracts and the Probability of Bank Runs”, The Journal of Finance, Vol. LX, No. 3, 1293-1326.
• Gujarati, D.N. 1999. Temel Ekonometri (Çev. Ümit Şenesen, Gülay Günlük Şenesen), Literatür Yayınevi, 357-358.
• Gujarati, D.N. ve Porter, D.C. (2012). Temel Ekonometri. İstanbul: Literatür Yayıncılık
• Kılıç, R. ve Akalın, G. 2016. “Türkiye’de Çevre ve Ekonomik Büyüme Arasındaki İlişki: ARDL Sınır Testi Yaklaşımı”, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 16, Sayı 2, 49-60.
• Lang, M. ve Schmidt, P.G. 2016. “The Early Warnings Of Banking Crises: Interaction of Broad Liquidity and Demand Deposits”, Journal of International Money and Finance, Volume 61, 1-29.
• Öncü, M.A., Kutukiz, D., Koçoğlu, C.M. 2010. “Hizmet Kalitesinin Ölçülmesi ve Bankacılık Sektöründe Bir Uygulama”, Muhasebe ve Finansman Dergisi, Cilt, Sayı 45, 237 -252.
• Şıklar, İ. 2004. Finansal Ekonomi, TC Anadolu Üniversitesi Yayını No:1588, Eskişehir, 251-255.
• TCMB, 2007. “Mevduat ve Katılım Fonlarının Vadeleri ve Türleri Hakkında Tebliğ, Sayı:2007/1.
• Türen, U. ve Gökmen, Y. 2014. “Türkiye’de Meydana Gelen İş Kazaları Sonucu Ölümler ile Çalışanların Yaş Faktörü Arasındaki İlişki”, Sosyal Güvenlik Dergisi, Cilt 4, Sayı 1, 101.
• Yıldırım, M. 2008. Banka Muhasebesi, Türkiye Bankalar Birliği Yayınları, İstanbul, 193-199.
• Wooldridge, J.M.2013., Ekonometriye Giriş-I (Çev.Ebru Çağlayan), Nobel Akademik Yayıncılık, 350-351.