Bir Üniversite Hastanesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Olguların Tanıları ve Sosyodemografik Özellikleri

Year 2015, Volume: 16 Issue: 1, 4 - 8, 01.04.2015

Sevcan Karakoç Demirkaya Hatice Aksu Nevzat Yılmaz Börte Gürbüz Özgür Esra Eren Sibel Nur Avcil

Abstract

AMAÇ: Çalışmamızda çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran olguların sosyodemografik özelliklerinin, geliş şikayetlerinin ve aldıkları tanılarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.GEREÇ VE YÖNTEMLER: Adnan Menderes Üniversitesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi polikliniğine 01 Şubat-31 Temmuz 2014 tarihleri arasında başvuran olguların dosya verileri geriye dönük olarak incelenmiştir.BULGULAR: Çocuk psikiyatrisi polikliniğine altı aylık zaman diliminde başvuran toplam 832 olgunun %41,8’i kız, %58,2’si erkekti. Kızların ve erkeklerin yaş ortalaması sırasıyla 10,8±4,9 ve 8,5±4,7 iken, en sık başvuru 12-18 yaş aralığında idi. Olguların annesi ve babası birlikte olanlar %81,1 iken, yetiştirme yurdundan gelenler %0,8 oranındaydı. Akraba evliliği oranı %13,7 olarak saptandı. Anne ve baba eğitim seviyesi en sık ilkokul mezunu idi (sırası ile %47, %45,6). Annelerin %15,6’sında, babaların %7,6’sında psikiyatrik öykü mevcuttu. Polikliniğe başvuru nedenleri incelendiğinde %21,9’unun sağlık kurulu, %13,8’inin adli değerlendirme ve %11,2’sinin konsültasyon amaçlı başvurduğu, kalan %52,9 olgunun genel poliklinik değerlendirmesi için başvurduğu saptandı. Genel polikliniğe en sık sinirlilik (%15,7), dikkat eksikliği/hareketlilik (%14,8), konuşmada gecikme (%10,5), korkular/kaygılar (%5,9) ve ders başarısızlığı (%5,7) şikayetleri ile başvuruların yapıldığı belirlendi. Hastaların aldıkları tanılar ise en sık olarak dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) (%20,6), diğer yıkıcı davranış bozuklukları (%12,4) ve anksiyete bozukluğu (%10,2) olarak saptandı.SONUÇ: Çalışmamızda en sık başvuru şikayetinin sinirlilik, en sık alınan tanının ise DEHB olması bu alanda yapılan diğer çalışmalarla benzer niteliktedir. Sonuçlarımıza göre, çocuk psikiyatrisine başvuran ailelerde ebeveynlerde düşük eğitim seviyesi ve yüksek psikiyatrik hastalık yükü mevcuttur. Bu veriler koruyucu ruh sağlığı hizmetlerinin geliştirilmesi için risk faktörleri olarak değerlendirilebilir

Keywords

Çocuk psikiyatrisi, ebeveyn eğitim seviyesi, psikiyatrik tanılar

Sociodemographic Characteristics and Diagnoses of Individuals Referred to a Child and Adolescent Psychiatry Outpatient Clinic of a University Hospital

Abstract

OBJECTIVE: The aim of this study is to evaluate the sociodemographic characteristics, complaints, and diagnoses of individuals who were admitted to a child and adolescent psychiatry outpatient clinic. MATERIALS AND METHODS: Medical charts of the patients who were admitted to the child and adolescent psychiatry unit of Adnan Menderes University between February 1st and July 31st, 2014 were retrospectively studied. RESULTS: The rate of girls and boys from a total of 832 cases who were referred to the child and adolescent psychiatry outpatient clinic in the six month period was 41.8% and 58.2%, respectively. The mean age of the girls and boys was 10.8±4.9 and 8.5±4.7 years, respectively. The most common age range was between 12 and 18 years. The proportion of patients who lived with both parents was 81.1%; however, the proportion of individuals brought in by institutional caregivers was 0.8%. The proportion of consanguineous marriages was 13.7%. The education level of mothers and fathers was mostly a primary school degree (47% and 45.6%, respectively). A positive psychiatric history was present in 13.7% of the mothers and 7.6% of the fathers. Reasons for child psychiatric assessments were as follows: 21.9% for disability report, 13.8% for forensic evaluation, 11.2% for consultation, and 52.9% for general psychiatric evaluation. Referral complaints were irritability/anger (15.7%), attention deficit/hyperactivity (14.8%), delay in speech (10.5%), fear/anxiety (5.9%), and poor school performance (5.7%). The diagnoses were as follows: attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) (20.6%), other disruptive behaviors (12.4%), and anxiety disorder (10.2%). CONCLUSION: We revealed that the most common referring complaint was irritability/anger and that the most common diagnosis was ADHD in our patient group, which was similar to previous studies. Our results showed that a low parental educational level and a positive history for parental psychopathology were common in child psychiatry referrals. These data may be considered as risk factors for developing protective mental health services.

Keywords

Child psychiatry, educational level of parents, psychiatric diagnoses

References

• 1. Fluori E, Tzavidis N, Kallis C. Adverse life events, area socioeconomic disadvantage, and psychopathology and resilience in young children: the importance of risk factors’ accumulation and protective factors’ specificity. Eur Child Adolesc Psychiatry 2009; 19: 535-46. [CrossRef]
• 2. Dursun OB, Güvenir T, Özbek A. Çocuk ergen ruh sağlığında epidemiyolojik çalışmalar: Yöntemsel bir bakış, Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar. Current Approaches In Psychiatri 2010; 2: 401-16.
• 3. Durukan İ, Karaman D, Kara K ve ark. Diagnoses of patients referring to a child and adolescent psychiatry outpatient clinic. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi 2011; 24: 113-20. [CrossRef]
• 4. Aktepe E, Demirci K, Çalışkan AM ve ark. Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Hastalarda Belirti ve Tanı Dağılımları. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi 2010; 23: 100-8. [CrossRef]
• 5. Aras Ş, Ünlü G, Taş FV. Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Hastalarda Belirtiler, Tanılar ve Tanıya Yönelik İncelemeler. Klinik Psikiyatri 2007; 10: 28-37.
• 6. Sarı BA, Batman’da Çocuk Psikiyatrisi Polikliniğine Başvuran Hastalarda Belirti ve Tanı Dağılımları. Klinik Psikiyatri Dergisi 2013; 16: 7-17.
• 7. Akdemir D, Çetin F. Çocuk ve Ergen Psikiyatri Bölümüne Başvuran Ergenlerin Klinik Özellikleri. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi 2008; 15: 5-14.
• 8. Aksu H, Demirkaya SK, Özgür BG ve ark. Evaluation of child and adolescent forensic cases within one year in Aydın city, in Turkey. Anatolian Journal of Psychiatry 2013; 14: 369-77.
• 9. Recart C, Castro P, Alvarez H, Bedregal P. Characteristics of children and adolescents attended in a private psychiatric outpatient clinic. Rev Med Chil 2002; 130: 295-303.
• 10. Sawyer MG, Sarris A, Baghurst PA. Cornish CA, Kalucy RS. The prevalence of emotional and behaviour disorders and patterns of service utilisation in children and adolescents. Aust N Z J Psychiatry 1990; 24: 323-30. [CrossRef]
• 11. Demirkaya SK, Abalı O. The relationship between child rearing attitudes of mothers and problematic behaviors in their preschool period children. Anatolian Journal of Psychiatry 2012; 13: 67-74.
• 12. Tanrıöver S. K.T.Ü. Tıp Fakültesi Çocuk Psikiyatrisi polikliniğine iki yıl içinde başvuran çocukların demografik özellikleri ve başvuru yakınmaları, Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi 1996; 3: 69-72.
• 13. Öztürk C, Şanlı D. Annelerin eğitim durumunun çocuk yetiştirme tutumlarına etkisinin incelenmesi, Ege Ped Bül 2007; 14: 145-50.
• 14. Côté SM, Boivin M, Nagin DS, et al. The role of maternal education and nonmaternal care services in the prevention of children’s physical aggression problems. Archives of general psychiatry 2007; 64: 1305-12. [CrossRef]
• 15. Koc I. Prevalence and sociodemographic correlates of consanguineous marriages in Turkey. J Biosoc Sci 2008; 40: 137-48. [CrossRef]
• 16. Donbak L. Consanguinity in Kahramanmaras city, Turkey, and its medical impact. Saudi Med J 2004; 25: 1991-4.
• 17. Akdemir D, Gökler B. Bipolar duygudurum bozukluğu olan anne babaların çocuklarında psikopatoloji. Türk Psikiyatri Derg 2008; 19: 133.
• 18. Otowa T, Gardner CO, Kendler KS, Hettema JM. Parenting and risk for mood, anxiety and substance use disorders: a study in population-based male twins. Social psychiatry and psychiatric epidemiology 2014; 48: 1841-9. [CrossRef]