This study quantitatively examines three types of addressing forms in the Quran: the use of the two markers "ya", and "ya ayyuha", and addressing through zero morphology. The results indicate that the most commonly used marker is "ya", followed by "ya ayyuha." Zero morphology, on the other hand, is observed as the least frequent form of addressing. Specifically, "Ya ayyuha l-latheena amanuu" (O believers), "rabbi" (O my Lord), and "rabbana" (O our Lord) are the most frequently encountered phrases of addressing in the Quran. Additionally, by analyzing the linguistic structures of vocative messages, it has been apparent that the imperative is the most prevalent structure, followed by declaratives and interrogatives.
Bu çalışma, Kuran'daki üç tür hitap biçimi olan, "ya" ve "ya eyyuha" ilgeçleri ve sıfır biçimbirimle işaretlemeyi niceliksel olarak incelemektedir: Sonuçlar, en çok kullanılan ilgecin "ya" olduğunu, ardından "ya eyyuha"nın geldiğini göstermektedir. Sıfır biçimbirimle işaretleme yoluyla hitap biçimi ise en az görülen hitap biçimi olarak gözlemlenmektedir. "Ya eyyuha l-latheena amanuu" (Ey iman edenler), "rabbi" (Ey Rabbim), ve "rabbana" (Ey Rabbimiz) ise Kuran'da en sık karşılaşılan hitap ifadeleri olarak öne çıkmaktadır. Çalışmada ayrıca, hitapların işaret ettiği iletilerin yapıları da incelenerek, emir yapısının en yaygın yapı olduğu, ardından bildirimsel ve soru yapılarının geldiği görülmüştür.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Discourse and Pragmatics |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | October 18, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 19 Issue: 2 |
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License