Hüseyin Rahmi Gürpınar (1864-1944) romancı olarak daha
ziyade yazdıklarının muhtevası ile değerlendirilir; ele aldığı tipleri
canlandırmadaki ustalığı ve halk için sanatın gereği olarak eserine
konuşlandırdığı bilgi merkezli işleyiş ile tahlil edilir. Peki onun dilini bu
kadar etkileyici, tesirli ve hatta büyüleyici yapan nedir? Nasıl olur da
konuşan kişi yazar tarafından konuşturulan değil de bizzat kendisi konuşan,
mevcut olan, nefes alıp veren suretinde metne hâkim olur? Bu şüphesiz dilin
pragmatik katmana yakın olarak ve yer yer pragmatik katman içinde kullanılması
ile mümkündür. Ayrıca dili perlokasyonel ve illokasyonel arasında ustaca
biçimlendirmek de aynı başarının temininde önemli rol oynar. Bu hususları
Austin ve Cohen himmeti ile izaha etmek şüphesiz metin tahlili için gereken
nazarî zemini en kısa yoldan imar etmek cihetinde olacaktır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 |