Yalnızlık,
insanı doğumundan ölümüne kadar takip eden bir olgudur. İnsan yaşamının her
anında yalnızlık hissi baş gösterir. Nitekim, 20. yüzyıl İtalyan ermetik şairlerden
Salvatore Quasimodo, şiirlerinde insanın yalnızlığına değinir. İki dünya savaşı
arasındaki iç karartıcı dönemde yaşamış olması, şairde büyük bir yalnızlık
hissi uyandırır. Kendi
yalnızlığına olan mahkûmiyeti, Quasimodo’yu “evrensel yalnızlık” kavramını
yöneltir. Böylece şair, kendi yalnızlığından yola çıkarak, tüm insanların ortak
kaderi olan yalnızlığa değinir. Quasimodo, Ed
è subito sera adlı şiirinde bu
yalnızlığa vurgu yapar. Bu çalışma, Quasimodo’yu yalnızlığa iten sebepleri ve
şairdeki yalnızlık kavramını Ed è subito
sera adlı şiirinden yola çıkarak göstermeyi amaçlamaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Creative Arts and Writing |
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | March 31, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 1 Issue: 1 |