Abstract
87.8% were general practitioner, 37 90.2% had “A grade certification”, 29 70,7% had “B grade certification”. The mean age were 36.5±8.0 years old, work experience were 11.8±7.4 years and 4 9.8% made agreement by means of Zonguldak Chamber of Physicians. Of the participants; 38 92.7% declared that they had work place health unit. Occupational physicians declared the neces- sity of nurse 42% and health officer, health wor- ker, pharmacist, laboratory worker respectively. Of the participants; 33 80.5% declared that there were Occupational Health and Safety Council OHSC at the work place, 23 56.1% declared an accepted OHS policy, 7 17.1% declared the participation of buying personal protective equip- ment, 30 73.2% declared that accident reports were recorded, 26 63.4% declared accident eva- luation were realised, 25 61% declared that acci- dents reported to themselves, 29 70.7% declared the risk of occupational disease and 17 41.5% declared the existence of diagnosed occupational disease at the work place
Abstract
İnsanların yaşamsal bir zorunluluk olarak yer aldıkları çalışma yaşamı sağlığa yönelik çok sayıda risk içermektedir. Çalışanların sağlığının korunması ve geliştirilmesi sürecinde işyeri hekimliği uygulamaları önemli rol oynar. Zonguldak İli’nde işyeri hekimleri ve işyeri hekimliği uygulamalarının özelliklerini saptamak amacıyla, tanımlayıcı tipte planlanan araştırmada, 2002 yılında Tabip Odası onayı verilen 30 işyeri hekimi ve fiilen aynı işi yapan Türkiye Taşkömürü Kurumu’nda çalışan 26 hekim olmak üzere toplam 56 hekimden 41’ine %73.2 ulaşılmıştır.Ortalama yaşı 36.5±8.0, mesleki deneyimi 11.8±7.4, işyeri hekimliği deneyimi 5.5±5.0 yıl olan katılımcıların 33’ü %80.5 erkek, 36’sı %87.8 pratisyen hekimdir, 37’sinin A, 29’unun Btipi sertifikaları vardır, 4’ü %9.8 işyerini Tabip Odası aracılığıyla bulmuştur. Katılımcıların 38’inin %92.7 çalıştığı yerde işyeri sağlık birimi bulunmaktadır.İşyeri hekimleri, en çok hemşire %42 daha sonra sırasıyla sağlık memuru, sağlıkçı işçi, sekreter, eczacı ve laborant gereksinimi olduğunu belirtmiştir. Katılımcıların 33’ü %80.5 işyerindeİşçi Sağlığı ve İş Güvenliği İSİG Kurulu olduğunu 23’ü %56.1 işyerinde kabul edilmiş İSİG politikası olduğunu, 7’si %17.1 kişisel koruyucu malzeme alımına katıldığını, 30’u %73.2 kaza raporu tutulduğunu, 26’sı %63.4 kaza değerlendirmesi yapıldığını, 25’i %61 kazaların kendisine bildirildiğini, 29’u %70.7 işyerinde mesleki hastalık riski olduğunu, 17’si %41.5 saptanmış meslek hastalığı bulunduğunu belirtmiştir. İl genelinde sunulan iş sağlığı hizmetleri önemli eksiklikler içermektedir. Yasal düzenlemelere uyulması ve işyeri hekimlerinin hizmet içi eğitimlerle desteklenmesi, sunulan hizmetlerin niteliğinin ve kapsayıcılığının arttırılmasına olumlu etki sağlayacaktır.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | May 1, 2005 |
| Published in Issue | Year 2005 Volume: 6 Issue: 22 |