RAYMOND ARON’UN SAVAŞ VE BARIŞ YAKLAŞIMI

Year 2019, Volume: 15 Issue: 56, 53 - 66, 15.06.0219

Hatice Rumeysa Dursun

Abstract

Bu çalışma Fransız sosyolog, gazeteci ve Uluslararası İlişkiler kuramcısı Raymond Aron’un
“savaş” ve “barış” konularındaki yaklaşımını
değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Orijinal bir
yaklaşım ortaya koyan Aron üç farklı barış modelinden bahsetmektedir: denge, hegemonya,
imparatorluk. Bununla da yetinmeyen Aron
modern dönemde savaşların tipolojisini şöyle
yapmaktadır: nükleer savaş, halk savaşı ve
devletlerarası savaş. Bu tipolojilerden yola çıkan elinizdeki çalışma, Aron’un savaş ve barış
konusunda çok yönlü bir yaklaşım geliştirdiğini
ve bu analizlerin günümüzdeki savaşları anlama noktasında faydalı olduğunu savunmaktadır. Analizlerinde disiplinlerarası bir perspektif
benimseyen Aron, uluslararası ilişkilerin genel
bir teorisinin oluşturulmasının mümkün olmadığını ve diplomatik-stratejik tutumların her
zaman savaş riskinin bulunduğu bir ortamda
şekillendiğini belirtmektedir. Uluslararası ilişkilerde meşru fiziksel şiddetin tekelini elinde bulunduran bir üst otoritenin olmaması, devletleri
her dönemde savaşa girmeye iten temel faktör
olarak görünmektedir. Aron’a göre uluslararası
sistemin yapısını anlamak için devletler arasındaki güç ilişkilerini ve siyasi rejimlerin yapısını dikkate almak gerekir. Çalışmada Aron’un
uluslararası ilişkilere yönelik genel yaklaşımı;
uluslararası sistemin teorik temelleri, uluslararası sistemdeki istikrar-istikrarsızlık çeşitleri
ve Aron’un günümüzdeki savaşlara yönelik değerlendirmeleri ele alınacaktır

Keywords

Raymond Aron, Uluslararası Sistem, Güç İlişkileri, Askeri Kapasite, Savaş, Barış, Soğuk Savaş, Askeri Müdahale

References

• ARON, R. (1938). Introduction à la philosophie de l’histoire. Essai sur l’objectivité historique, Paris, Gallimard.
• ARON, R. (1951). Les Guerres en chaîne, Paris, Gallimard.
• ARON, R. (1957). Espoir et peur du siècle. Essais non partisans, Paris, Calmann-Lévy.
• ARON, R. (1962). Paix et guerre entre les nations, Paris: Calmann-Lévy
• ARON, R. (1976). Penser la guerre, Clausewitz, vol. 1 et 2, Paris, Gallimard.
• ARON, R. (1983). Mémoires. 50 ans de réfl exion politique, Paris, Julliard.
• ASAD, T. (2007). Sekülerliğin Biçimleri: Hristiyanlık, İslamiyet ve Modernlik, Metis Yayınları, İstanbul.
• BADIE, B. (2005). “Raymond Aron, penseur des relations internationales. Un penseur “à la française” ?”, Études du Centre français de recherche en sciences sociales (CEFRES), no 5.
• BATTISTELLA, D. (2006). Théories des relations internationales, Paris: Presses de Science Po.
• BATTISTELLA, D. (2012). “Raymon Aron, réaliste néoclassique”. Études internationales, 43(3): 371-388.
• CHATON, G. (2012) “Pour un machiavélisme postkantien: Raymond Aron, théoricien réaliste hétérodoxe”, Etudes internationales, 43(3): 389-403.
• COUEIRI, Y. (1996). “The Political Discourse of Contemporary Islamist Movements”. In A. E.Sidahmed ve A. Ehteshami (Ed.). Islamic Fundamentalism, Boulder : Westview Press.
• DRAUS, F. (1984). “Raymond Aron et la politique”, Revue française de science politique, vol. 34/ 6 : 1198-1210.
• DUROSELLE, J. B. (1962). “Paix et guerre entre les nations : la théorie des relations internationales selon Raymond Aron”, Revue française de science politique, 12ᵉ année, n°4, 963-979.
• ERKAN, S. (2010). “Savaş ve Barış Bağlamında XIX. Yüzyıl Uluslararası İlişkileri’nin Özellikleri”, SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22: 93-115.
• HASSNER, P. (2007). “Raymond Aron : Too Realistic to Be A Realist ?”, Constellations, 14(4): 498-505.
• HARTOG, F. (2003). Régimes d’historicité. Présentisme et expérience du temps, Paris, Seuil.
• HOLEINDRE, J. V. (2012a) “Introduction : Raymond Aron, un classique de la pensée internationale?”, Etudes internationales, 43(3): 321-338.
• HOLEINDRE, J. V. (2012b). “Survivre, c’est vaincre ? : La pensée stratégique de Raymond Aron à l’épreuve des guerres de notre temps”. Études internationales, 43(3), 439–457
• HUNTINGTON, S. (1996). The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order. New York: Simon & Schuster.
• HUNTZINGUER, J. (1987) Introduction aux relations internationales, Paris: Seuil.
• LEWIS, B. (1990). “The Roots of Muslim Rage”. The Atlantic Monthly 266 (3): 47–60.
• LEWIS, B. (1993). Islam and Liberal Democracy. The Atlantic Monthly 271 (2):89-98.
• LAUNAY, S. (1995) La pensée politique de Raymond Aron, Paris : Presse universitaire de France.
• LAUNAY, S., (2007), “Raymond Aron : From the Philosophy of History to the Theory of International Relations”, dans D. MAHONEY et B. J. FROST (dir.), Political Reason in the Age of Ideology : Essays in Honor of Raymond Aron on the 100th Anniversary of His Birth, New Brunswick / Londres, Transaction Publishers : 195-210.
• MAHONEY, D. J., (1992). The Liberal Political Science of Raymond Aron, Rowman & Littlefield. MISSIKA, J. ve Wolton, D. (2004). Raymond ARON, Le spectateur engagé, Paris, Éditions de Fallois.
• MORGENTHAU, H. J., [1948] 2005. Politics Among Nations : The Struggle for Power and Peace, New York, McGraw-Hill
• ROCHE J. J., 2011, Raymond Aron, un demi-siècle après Paix et guerre entre les nations (1re partie), Revue de défense nationale, 736 : 7-18