ALİ FUAD BAŞGİL’İN GENÇLERE YÖNELİK TAVSİYELERİ VE İDEAL GENÇLİK TASAVVURU

Year 2017, Volume: 14 Issue: 52, 119 - 139, 15.12.2017

Mustafa Bayar

Abstract

Gençlik yılları fiziksel, duygusal ve ruhsal değişimlerin hızlı yaşandığı bir dönemdir. Çocukluktan orta yaşa giden bu süreçte meydana gelen fiziksel ve ruhsal değişiklikler genç için önemli bir gerilim kaynağı olabilmektedir. Zira gençlik dönemi insan hayatının en sorunlu yılları olarak bilinir. Gençlerin bu sıkıntılı dönemi olumlu bir şekilde atlatabilmeleri için iyi bir rehberliğe ve manevi desteğe ihtiyaçları vardır. Ali Fuad Başgil, bilgi ve tecrübesiyle gençlere rehberlik eden, onlarla konuşan, yol gösteren bir mütefekkirimizdir. Başgil, gençlere hoşgörü ile yaklaşıp toplumdan dışlamadan onları kazanma yolunda bazı tavsiyelerde bulunmuştur. Bu tavsiyeler günümüzde de hâlâ geçerlidir. Bu makalede Ali Fuad Başgil’in gençlere olan tavsiyeleri ve gençlik eğitiminde öne çıkardığı hususları incelemek amaçlanmıştır

Keywords

Gençlik, Gençlik Çağı, Model (Örnek), İrade, Başarılı Olmak, Ahlaki Değer, Rehberlik

References

• AKDUMAN, G.G., AKDUMAN, B., CANTÜRK, G. (2007). “Ergen Suçluluğunda Bazı Kişisel ve Ailesel Özelliklerin İncelenmesi”, Türk Pediatri Arşivi, cilt: 42, sayı: 4.
• AY, M.E. (2013), Ailede ve Okulda İdeal Din Eğitimi, Beyaz Kitap, İstanbul.
• AYDIN, M.Z. (2011), Ailede Ahlak Eğitimi, Timaş Yayınları, İstanbul.
• AYDIN, M. Z., GÜRLER AKYOL Ş. (2013), Okulda Değerler Eğitimi, Nobel Yayınları, Ankara.
• BAHADIR, A. (2002), “Ergenlik Döneminde Dini Şüphe ve Tereddütler”, Gençlik, Din ve Değerler Psikolojisi, Edt. Hayati Hökelekli, Ankara Okulu Yayınları, Ankara.
• BARAN GÖRGÜN, A. (2013), “Genç ve Gençlik: Sosyolojik Bakış”, Gençlik Araştırmaları Dergisi, Yıl: 1, Cilt:1, Sayı: 1, ss. 6-25.
• BARDAKÇI, M.N.(2005), “Mevlana Perspektifinden Gençlik Problemleri ve Çözüm Yolları”, Tasavvuf İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi (Mevlana Özel Sayısı), cilt: VI, sayı: 14, Ankara, ss. 267-283.
• BAŞGİL, A.F. (1960), İlmin Işığında Günün Meseleleri, Yağmur Yayınları, İstanbul.
• BAŞGİL, A.F. (1951), “Maneviyat Tarihine Kısa Bir Bakış”, Sebilürreşad, c. 5, sayı. 114.
• BAŞGİL, A. F. (2014), Gençlerle Başbaşa, Yağmur Yayınları, İstanbul.
• BAŞGİL, A.F. (2015), Din ve Laiklik, Yağmur Yayınları, İstanbul.
• BAYRAKTAR, M. F. (2010), İslam Eğitiminde Öğretmen-Öğrenci Münasebetleri, İFAV Yayınları, İstanbul.
• ÇAĞRICI, M. (1989), “Ahlak”, Diyanet İslam Ansiklopedisi, Cilt: II, Diyanet Vakfı Yayınları, İstanbul.
• ERSOY, M.A. (2006), Safahat, Hazırlayan: M Ertuğrul Düzdağ, Çağrı Yayınları.
• GÜÇLÜ, M. (2013), “Gençlik Döneminde Boş Zaman Faaliyetlerinin Yeri ve Önemi”, Gençlik Araştırmaları Dergisi, yıl: 1, cilt:1, sayı: 1, ss. 159-169.
• GÜNDÜZ, T. (2015), “Gençlik Dönemi Din Eğitimi”, Gelişim Basamaklarına Göre Din Eğitimi, Edit: Mustafa Köylü, Nobel yayıncılık, Ankara.
• HÖKELEKLİ, H. (1998), Din Psikolojisi, Diyanet Vakfı Yayınları, Ankara.
• HÖKELEKLİ, H. (2011), Ailede, Okulda, Toplumda Değerler Psikolojisi ve Eğitimi, Timaş Yayınları, İstanbul.
• İMAMOĞLU, A.(2015), Psikolojik ve Ahlaki Açıdan Çocuk Suçluluğu, Dem Yayınları, İstanbul.
• KARA, S.(2003), Peygamber Döneminde Gençlik, Ağaç Yayınları, İstanbul.
• KARACELİL, S. (2014), Çocuklarda Sabır Eğitimi, Gece Kitaplığı, Ankara.
• KARAMAN, F. (2007), “İrade”, Dini Kavramlar Sözlüğü, DİB Yayınları, Ankara, ss. 319-320.
• KASAPOĞLU, A. (2006), “Kur’an’da “Üsve-i Hasane” Kavramı- Model Alma Yoluyla Öğrenme”, Diyanet İlmi Dergi, cilt: 42, sayı: 3, ss.33-48.
• KAYA, U. (2013), Tanzimat’tan Cumhuriyete Osmanlı’da Ahlak Eğitimi, Dem Yayınları, İstanbul.
• KILAVUZ, M.A. (2002), “Ergenlerde Özdeşleşme ve Din Eğitimi”, Gençlik, Din ve Değerler Psikolojisi, Edit: Hayati Hökelekli, Ankara Okulu Yayınları, Ankara.
• KILIÇ, E. (2012), Materyalizm Karşısında Ali Fuad Başgil, Akçağ Yayınları, Ankara. KOÇ Ahmet (1999), İhvan-ı Safa’nın Eğitim Felsefesi, İFAV Yayınları, İstanbul.
• KOÇ, M.(2003), “Gelişim ve Din Psikolojisi Açısından Ergenlik Dönemi”, Ekev Akademi Dergisi, Sayı: 15, ss. 113-132.
• KOÇ, M., YAVUZER, Y., vd. (2001), Gelişim ve Öğrenme, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• OKUMUŞ, E.(2010), “Toplum ve Ahlak Eğitimi”, Eğitime Bakış Dergisi, Yıl: 6, Sayı: 18, ss. 28-32.
• OKUMUŞ, E. (2014), İmandan Ahlaka Yenilenme, İnsan Yayınları, İstanbul, 2014
• OKUMUŞ, E.(2017), “Modern Toplumda Ahlak ve Gençlik”, Gençlik Araştırmaları Dergisi, 5/1, ss. 79-100.
• ÖZÇELİK, A.S.(1992), “Ali Fuad Başgil”, Diyanet İslam Ansiklopedisi, Cilt: V, Diyanet Vakfı Yayınları, İstanbul, ss. 128-130.
• ÖZGÜ, H. (1973), Genç Erkek Psikolojisi, Özgü Yayınları, İstanbul. PALA İskender (2006), “Nasihatname”, DİA, Cilt: XXXII, ss. 409-410.
• PEKER, H. (1991), “Çocukları ve Gençleri Suça İten Faktörler”, Diyanet İlmi Dergi, Cilt: XXVII, sayı: 2, ss. 81-89.
• RUMİ, M.C. (2004), Mesnevi, Hazırlayan: Adnan Karaismailoğlu, Cilt: I, Yeni Şafak Kültür Merkezi, İstanbul.
• SEKAM (2013), Türkiye’de Gençlik: Gençliğin Özellikleri, Sorunları, Kimlikleri ve Beklentileri, Sekam Yayınları, İstanbul.
• SOYSALDI, H. M. (2000),“Kuran’a Göre Çalışmanın Önemi”, Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Sayı: 5, Elazığ, ss. 45-54.
• ŞEMİN, R. (1973), Gençlerimizin Psiko-Pedagojik Problemleri, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, İstanbul.
• TOSUN, C. (2011), Din Eğitimi Bilimine Giriş, Pegem Akademi Yayıncılık, Ankara.
• TURGAY, N. (1999), “Kuran ve Çalışma”, Diyanet İlmi Dergi, cilt: 35, sayı: 2, ss. 71-78. TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu), Haber Bülteni, sayı: 13509, 17 Mayıs 2013.
• YENEN, İ. (2013), “Gençliğin Rehberlik İhtiyacı”, Diyanet Aylık Dergi, Sayı: 266, Şubat, ss. 13- 15.
• YILDIZ, T.T., ATASOY, A.R., vd (2013) “Gençlik Araştırmaları Üzerine Bir Karar Destek Sistemi Önerisi: Gençlik Veri Tabanı”, Gençlik Araştırmaları Dergisi, Cilt: 1, sayı: 1.
• YÖRÜKOĞLU, A. (1993), Gençlik Çağı, İstanbul: Özgür Yayın Dağıtım.
• ZERNUCİ, B. (2011), Talimü’l Müteallim, Ter: Yunus Vehbi Yavuz, Feyiz Yayınları., İstanbul.