Edebî eserlerin siyasal muhalefet aracı olarak kullanılması, edebiyat ve siyasetin başlangıcından beri süregelmiştir. Türk edebiyatında siyasal muhalefet farklı türlerle yapılmıştır. Dîvân edebiyatında daha çok hiciv şiirleri ve siyasetnâme kullanılmıştır. Nesir türünde fazla siyasî eleştiri yoktur. Tanzimat’tan sonra ise, roman ve sosyal şiir etkili bir siyasî eleştiri aracı olmuştur. Bu türün en özgün örneklerini Ziya Paşa, Namık Kemal ve Tevfik Fikret vermiştir. Jön Türkler’in de en etkili siyasî muhalefet aracı basın yoluyla edebî ürünleri kullanmak olmuştur. Özellikle romanın siyasî eleştiri aracı olarak kullanılma özelliği Cumhuriyet dönemi edebiyat-siyaset ilişkilerinde de ustaca devam emiştir.
Edebiyat için diğer faaliyet alanlarının aracı kılınması söz konusu değildir ancak siyaset için başka birçok şeyin aracı kılınması sosyal, siyasî, tarihî ve reel-politik bir gerçekliktir. Bu cümleden olmak üzere edebiyattan anlayan siyasetçi hemen her zaman az da olsa bulunmasına karşın, siyasetten anlayan edebiyatçı oldukça azdır ve gün geçtikçe de azalmaktadır. Bunun sarih misallerini özellikle 1950’ler sonrası siyasal hayata bakarak anlamak mümkündür. Özellikle son dönem edebiyat ve siyaset hayatı belirgin bir tarzda birbirinden ayrılmakta olduğu izlenimini vermektedir. Bir zamanların M. Şevket Esendal’ları, Yakup Kadri’leri, Yahya Kemal’leri, Halide Edib’leri, A. Hamdi Tanpınar’ları, Peyami Safa’ları siyaset dünyasında pek görünmemektedir. Oysa söz konusu isimler edebiyatçı kimliklerinin yanında aynı zamanda aktif siyaset insanlarıydı. Bu zamanda edip sıfatına haiz olup da siyaset yazan ya da yapan çok az sayıda kalem varlığını gazetecilikle uğraşarak sürdürmektedir. Yılmaz Karakoyunlu, Yasin Hatipoğlu, Sezâi Karakoç ve son dönemde Meclise giren Reha Çamuroğlu gibi edebiyatçı ya da şair siyasetçiler oldukça azdır. Durum her ne kadar böyle olsa da edebiyat ve siyaset arasında her iki disiplinin başlangıcından bu güne sıkı bir ilişki söz konudur. İngiliz siyasetçisi W. Churhhill’e şöyle bir sual gelir: “Bunca yıl siyaset yaptınız, sizce siyaset nedir?” Churchill: “siyaset bir şeyi düzgün ve güzel söylemektir” der. Edebiyatın temel amacı da en kaba tarifle, sözde estetiği sağlamak, bir durumu güzel ifade etmektir. Buna göre edebiyat ve siyaset ontolojik olarak bir çakışma içinde bulunmaktadır.
Edebiyat Siyaset Hiciv Siyasî Muhalefet Eleştiri Türk Romanı Sosyal Şiir Tanzimat Meşrutiyet
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | September 15, 2007 |
Published in Issue | Year 2007 Volume: 4 Issue: 13-14 |
Muhafazakar Düşünce Dergisi